Λοβέρδου Μυρτώ

Είναι η πρώτη φορά που η Αριάν Μνουσκίν (Ariane Mnouchkine, 1939), ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του ιστορικού γαλλικού Θεάτρου του Ηλιου (Theatre de Soleil, 1964), παρέδωσε τον θίασό της σε χέρια άλλου: ο καναδός σκηνοθέτης Ρομπέρ Λεπάζ (Robert Lepage, 1957) ανέλαβε, προ τριετίας, να υλοποιήσει ένα φιλόδοξο θεατρικό σχέδιο. Να ανεβάσει την παράσταση «Kanata, επεισόδιο […]

άπου ανάμεσα σε installation και performance (εγκατάσταση και παράσταση), η «Νέα Ζωή» («La Vita Nuova») του Ρομέο Καστελούτσι (Romeo Castellucci, 1960), που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, επιδεικνύει και αποδεικνύει την ταυτότητα και τη σφραγίδα του ιταλού δημιουργού στη σύγχρονη τέχνη. Το θέαμα υψηλής αισθητικής, εξαιρετικής ακρίβειας και αρτιότητας, ενσωματώνει, ουσιαστικά, τη διαφορετική ματιά […]

Η «Μικρή μας πόλη» («Our town», 1938) είναι ένας σκληρός καθρέφτης της ζωής μας, κι ας μην της φαίνεται. Εργο τρυφερό, γλυκό και πικρό μαζί, που μέσα από τα στιγμιότυπα μιας καθημερινότητας, φωτίζει τις μικρές αξίες, που όμως αποδεικνύονται μεγάλες και καθοριστικές για τον καθένα μας. Ο αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος Θόρντον Ουάιλντερ (Thornton […]

Tη δική του, διαφορετική ματιά πάνω στην τραγωδία έριξε με τον «Οιδίποδα» ο Ρόμπερτ Ουίλσον, ο οποίος ουσιαστικά θέλησε να σκιαγραφήσει το πορτρέτο ενός από τους καρυφαίους και πλέον διάσημους της αρχαίας τραγωδίας. Εχουν περάσει πάνω από τέσσερις δεκαετίες από τότε που ο αμερικανός σκηνοθέτης έδωσε τα πρώτα δείγματα της δουλειάς που θα ακολουθούσε στο […]

ια πραγματική ιστορία που έγινε έθιμο και αναβίωνε κάθε χρόνο – μέχρι πέρυσι – στο Πατρινό Καρναβάλι, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Γιώργο Παπαγεωργίου. Ο σκηνοθέτης μεταφέρει στη σκηνή τη δική του προσέγγιση στη «Γιαννούλα την Κουλουρού» από την Πάτρα, φωτίζοντας πτυχές και λεπτές αποχρώσεις από τη δραματική διαδρομή αυτής της γυναίκας. Με τη Θεοδώρα Καπράλου, σταθερή […]

Aποσπασματικός, αινιγματικός ή και παραληρηματικός, ο λόγος της Σάρα Κέιν στο «Λαχταρώ», και όχι μόνον, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα σύμπαν, ολοκληρωμένο και εξαιρετικά προσωπικό, για τον καθένα. H αγγλίδα συγγραφέας (Sarah Kane, 1971-1999), που αυτοκτόνησε σε ηλικία μόλις 28 ετών, αποτελεί σημείο αναφοράς στο σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο. Με πέντε θεατρικά – Blasted, Phaedra’s Love, Cleansed, Crave, […]

ε ενδιέφεραν πάντα οι άνθρωποι» λέει ο εκπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού, ίσως η πιο τραγική φυσιογνωμία αυτής της ιστορίας: «Himmelweg» είναι ο δρόμος προς τον ουρανό και μαζί ο τίτλος που είχαν δώσει οι ναζί στον τελευταίο διάδρομο πριν από τα κρεματόρια. Αυτός είναι και ο τίτλος του έργου που υπογράφει ο σύγχρονος ισπανός δραματουργός […]

Εν αρχή ην η οικογένεια: Ενα από τα δύο-τρία βασικά θέματα της ζωής και της τέχνης, μαζί με τον έρωτα και τον πόλεμο. Στα «Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη η οικογένεια, αγία ή καταραμένη, αποτελεί όχι μόνο τη βάση, αλλά και την πλοκή του θεατρικού έργου. Αμιγώς μητριαρχική, γίνεται επικίνδυνη, ίσως γιατί στην κορυφή της δομής […]

«Εχω το ταλέντο να πλήττω μέχρι θανάτου» λέει η Εντα Γκάμπλερ για τον εαυτό της και ίσως το μόνο που μπορεί να τη γλιτώσει είναι τα όπλα του πατέρα της – κρεμασμένα στον τοίχο, μαζί με το πορτρέτο του στρατηγού Γκάμπλερ. Ο Ιψεν έγραψε την «Εντα Γκάμπλερ» το 1890 (εκδόθηκε τον Δεκέμβριο στην Κοπεγχάγη) και έναν […]

νθρωποι, καθισμένοι στα γραφεία τους, φορώντας μάσκες, χτυπούν μηχανικά τη γραφομηχανή τους. Με κινήσεις αυτοματοποιημένες, ντυμένοι ομοιόμορφα, σαν να υπακούν σε νόμους και κανόνες παραπέμπουν ευθέως στις αλλοτριωμένες φιγούρες της παγκόσμιας σημερινής κοινωνίας. Στο βάθος της σκηνής, μια μεγάλη οθόνη, πάνω στην οποία προβάλλονται εικόνες της φύσης (με καλύτερη τα νερά που τρέχουν στην τελευταία […]

Σαν συνέχεια αλλά και με απόλυτη αυτονομία, συγχρόνως, η νέα παραγωγή των αδελφών Λιγνάδη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνώνκαταπιάνεται με την δεύτερη φάση του Πελοποννησιακού Πολέμου. Είναι η Σικελική Εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.), γραμμένη από τον Θουκυδίδη, με την παράσταση να αντλεί το υλικό της από το 6ο, το 7ο και μέρος του 8ου βιβλίου. […]

Ενα από τα λιγότερο γνωστά αλλά και από τα πλέον πολιτικά και φιλοσοφικά έργα του Βίκτωρος Ουγκώ, «Ο άνθρωπος που γελά» («L’ homme qui rit», 1869) έχει συχνά πυκνά αποτελέσει πηγή έμπνευσης για διασκευές και μεταφορές στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη. Κεντρικός ήρωας είναι ένας άνδρας πάνω στο πρόσωπο του οποίου χαράχτηκε ένα μόνιμο […]

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια διαφοροποιημένη εκδοχή της Μήδειας του Ευριπίδη, που σκοτώνει τα παιδιά της. Η Νόρα τα εγκαταλείπει, κλείνει την πόρτα πίσως της, αφήνει σύζυγο, οικογένεια, σπίτι και δεν μαθαίνουμε ποτέ αν επέστρεψε: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, η ιψενική ηρωίδα θα προκαλεί ερωτήματα και προβληματισμούς, ίσως γιατί με […]

Αεροδρόμιο, αίθουσα αναχωρήσεων: οκτώ άνθρωποι, σε ένα μεταβατικό στάδιο σύγχρονης μετανάστευσης, συναντιούνται, εν αναμονή της πτήσης τους για Λονδίνο. Ενα ζευγάρι ερωτευμένων νέων, που μετακομίζει για λόγους επαγγελματικούς, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων με παρόμοιους στόχους, μια μάνα που συνοδεύει τη 18χρονη κόρη της στις σπουδές της, μια τραγουδίστρια χαμηλών καλλιτεχικών προδιαγραφών, κι ένας άντρας, ήδη εγκατεστημένος […]

Mε πρόσχημα τον χορό, δύο άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους προσωπικούς τους δαίμονες και επιχειρούν να γλιτώσουν από τα σκοτάδια τους. Ο αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Ρίτσαρντ Αλφιέρι (Richard Aflieri, 1948), με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Γιελ, ξεκίνησε την καριέρα του από τη Νέα Υόρκη. Με τα «Εξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες» («Six dance lessons in six weeks») […]

«Τίποτα δεν μας δίνει τόσο την αίσθηση του απείρου όπως με την βλακεία»: Με αυτή την, γραμματικά λανθασμένη γραφή, όπως επισημαίνει στο σημείωμά του ο μεταφραστής Γιώργος Δεπάστας, ο Εντεν φον Χόρβατ «υποδεικνύει την έλλειψη επίγνωσης των ηρώων του για σκέψεις και την γλώσσα τους». Ο συγγραφέας με όχημα τη βλακεία και ό,τι συνεπάγεται αυτή, […]

κόμα και μέσα στην ακρότητά του, αυτός ο μολιερικός μισάνθρωπος διαθέτει αρετές και γοητεία. Kαι μοιάζει σαν να βγήκε από το τώρα… Ο Μολιέρος, ή Ζαν-Μπατίστ Ποκελέν, όπως ήταν το πραγματικό όνομά του (Jean-Baptiste Poquelin, Moliere, 1622-1673) αποτελεί κορυφαία προσωπικότητα των γραμμάτων, ένας συγγραφέας που έδωσε άλλη οντότητα στην έννοια της κωμωδίας. Με το έργο […]

Αρκεί να αθροίσει κανείς τα θεατρικά έργα του Ερρίκου Ιψεν (Henrik Ibsen, 1828-1906) για να καταλάβει το μέγεθος και την αξία του νορβηγού συγγραφέα, που άνοιξε δρόμους στην ευρωπαϊκή και παγκόσια δραματουργία. «Νόρα», «Εντα Γκάμπλερ», «Αγριόπαπια», «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν», «Αρχιμάστορας Σόλνες», «Πέερ Γκιντ», «Εχθρός του λαού», «Ρόσμερχολμ». Με τις γυναίκες – ηρωίδες να αποτυπώνουν το […]

εν χρειάζονται ούτε συγκρίσεις ούτε παραλληλισμοί. Ο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» («Shakespeare in love», 1989) αποτελεί θεατρική διασκευή του κινηματογραφικού σεναρίου που γνωρίσαμε μέσα από την ταινία του Τζον Μάντεν με τη Γουίνεθ Πάλτροου και τον Τζόζεφ Φάινς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στη διανομή συμμετείχαν ο Τζέφρι Ρας, η Τζούντι Ντεντς, ο Κόλιν Φερθ και ο Μπεν Αφλεκ. […]

Τύψεις και ενοχές καταβροχθίζουν τον έρωτα, αλλά η ζωώδης φύση του ανθρώπου αποδεικνύεται ισχυρότερη – και καταστροφική. O γάλλος συγγραφέας και βασικός εκπρόσωπος του νατουραλισμού Εμίλ Ζολά (Emile Zola, 1840-1902) υπήρξε μια καθοριστική φιγούρα του καιρού του όχι μόνο στη λογοτεχνία αλλά και στην πολιτική – με το περίφημο «Κατηγορώ», στην υπόθεση Ντρέιφους, το 1898. Το πρώτο […]

Mέσα σε κλίμα προεκλογικής συγκέντρωσης, με οπαδούς δεξιά κι αριστερά, μπαλόνια και ιαχές, ξεκινά η φετινή παράσταση του Βασίλη Παπαβασιλείου, στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Εμπνευσμένο από την ελληνική τρέχουσα πραγματικότητα, το κείμενο του έργου, ένας ιδιότυπος, προσωπικός μονόλογος του καλλιτέχνη, χτυπάει φλέβα: Πραγματεύεται με χιούρορ τα κακώς κείμενα της εποχής μας, ενώ την ίδια […]

Είναι τo τρίτο μυθιστόρημα που συμπληρώνει, μαζί με τον «Συνταγματάρχη Λιάπκιν» και τη «Μεγάλη Χίμαιρα», την τριλογία με τίτλο «Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο» του Μ. Καραγάτση. Ο «Γιούγκερμαν» γράφτηκε το 1938 και αποτυπώνει την Ελλάδα του Μεσοπολέμου όπως και τις σκέψεις και απόψεις του συγγραφέα για τη ρωσική επανάσταση, τον κομμουνισμό και το τσαρικό […]

Αφετηρία του «Γυάλινου κόσμου» στάθηκε πρώτα το διήγημα «Portrait of a Girl in Glass» (1942) με τους ήρωες που συναντάμε στη συνέχεια στο θεατρικό έργο. Δηλαδή τη μητέρα Αμάντα Γουίνγκφιλντ, την κόρη Λόρα, τον γιο Τομ και τον φίλο Τζιμ. Ενδιαμέσως ο Ουίλιαμς έγραψε το κινηματογραφικό σενάριο «The Gentleman Caller» που δεν έγινε ποτέ ταινία. […]