Ραγκούση Πέπη

Απ’ τον Βορρά μέχρι τον Νότο Εντελώς υποθετικό το σενάριο αλλά ας το υιοθετήσουμε ως «κείμενο εργασίας». Ας πούμε ότι έχουμε 28η Οκτωβρίου 1940. Ο δικτάτορας Μεταξάς απαντά όπως απαντά στο τελεσίγραφο του ιταλού πρεσβευτή και λίγο αργότερα εκδηλώνεται η ιταλική επίθεση. Τι θα έλεγαν, αν ζούσαν σήμερα, αυτοί που τώρα λένε ότι στην Ουκρανία […]

Εξι μέρες αφότου ήχησαν οι σάλπιγγες του πολέμου στην Ουκρανία, ο «γίγας» που λέγεται «σώμα ελλήνων καλλιτεχνών» αφυπνίστηκε. Βλεφάρισε, κοίταξε αριστερά – δεξιά (ή μάλλον, μόνο αριστερά) και αφού έβγαλε ένα βαθύ χασμουρητό, εξοργίστηκε. Οχι με την εισβολή των Ρώσων, όχι με τους βομβαρδισμούς και τον αποκλεισμό αμάχων, όχι με τις απειλές του Πούτιν, όχι […]

Αρχαία λέξη το φρόνημα. Του Αισχύλου και του Θουκυδίδη. Κι αν ψάξει κάποιος στα λεξικά, χάρτινα και ηλεκτρονικά, θα βρει κάπως ρευστές ερμηνείες της έννοιας. Η ψυχή, η πίστη, το ηθικό, η διάθεση. Ερμηνείες που εξαρτώνται από το… φρόνημα του καθενός. Και μετασχηματίζονται ανάλογα με τις εποχές και τις συνθήκες. Μου έχει κολλήσει η λέξη […]

Το περιστατικό που θα διηγηθώ παρακάτω κλωθογυρίζει εδώ και μέρες στο μυαλό μου. Η πρώτη αφορμή για να το ανακαλέσω στη μνήμη μου ήταν κάτι αοριστολογίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη σε συνάντηση με εργαζομένους της ΛΑΡΚΟ. Τύπου «…να βρεθεί άμεσα λύση εξυγίανσης, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας», τα γνωστά, ανούσια ευχολόγια δηλαδή. Αλλά […]

Επιλεκτικός φιλειρηνισμός Γράφω αυτό το κείμενο και, συγχρόνως, παρακολουθώ από την τηλεόραση την προσγείωση ρώσων κομάντο στο αεροδρόμιο Αντόνοφ του Κιέβου, δηλαδή, επί της ουσίας, την κατάληψη των ουκρανικής πρωτεύουσας. Ακούω για βομβαρδισμό νοσοκομείου στο Ντονέτσκ. Μιλάω με συναδέλφους και φίλους, σταχυολογώ απόψεις που καταγράφονται στα σόσιαλ μίντια. Και, ανάμεσα σε άλλα, αναρωτιέμαι τι θα […]

Ενα απόγευμα, σε μια καφετέρια Την παρομοίωση έκανε φίλος, προσκείμενος στην Αριστερά γενικά και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικά, του οποίου μάλιστα η καριέρα είχε εντυπωσιακή ανέλιξη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ημασταν όμως πλέον στο 2018 (δεν θυμάμαι πριν ή μετά την εκατόμβη στο Μάτι) όταν πια η προοπτική να ξανακερδίσουν εκλογές φυλλορροούσε και κάποιοι είχαν αρχίσει την […]

Περί αστικής αυτοπεποίθησης και άλλων δαιμονίων Αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά ντουφέκια πέσαν και μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές ύστερα από όσα είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στη συνέντευξή του στη Μαρία Κατσουνάκη. Το πρώτο συμπέρασμα είναι η ελευθερία λόγου που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς λέμε «σέβομαι απόλυτα την άποψή σου, φτάνει αυτή να ταυτίζεται με τη […]

Η πρώτη δεν είναι ακριβώς ιστορία. Πρόκειται για μια τηλεοπτική εικόνα με την οποία είμαστε τόσο πολύ εξοικειωμένοι ώστε πρέπει να είμαστε αφηρημένοι για να την προσέξουμε. Η τηλεπαρουσιάστρια δημοφιλής, ευπαρουσίαστη, σε άλλους περισσότερο, σε άλλους λιγότερο συμπαθής (έτσι πάνε αυτά) και, οπωσδήποτε, όχι αυτό που λέμε «γλάστρα». Ηλικίας άνω των 55, η ίδια άλλωστε […]

Στην Αίθουσα των Κατόπτρων, το κέντρο του ανακτόρου των Βερσαλλιών, υπάρχουν 357 καθρέφτες. Περιδιαβάζοντας εκεί μέσα, καθώς κοιτάς τριγύρω, βλέπεις, λόγω αντικατοπτρισμών, δεκάδες εκδοχές του εαυτού σου και του χώρου. Ποια είναι η «αληθινή»; Δεν υπάρχει. Μπορείς να διαλέξεις αυτή που σε βολεύει και σε κολακεύει περισσότερο. Βέβαια, η μία, η πραγματική, είναι αυτή που […]

Δύο κόσμοι χωριστά Από τη μια η διαφήμιση σαμπουάν που έγινε viral και είδηση. Με το μήνυμα ότι τα μαλλιά δεν έχουν φύλο. Με μία αστραφτερή ανάδειξη του δικαιώματος στη διαφορετικότητα. Χαμογελαστά, περήφανα πρόσωπα που θέλουν – πολύ σωστά – να ζουν και να συμπεριφέρονται όπως θέλουν αυτά και όχι όπως θέλουν οι άλλοι. Περούκες, κοσμήματα, στρας, […]

Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα ότι η εκτίμησή μου στο «καλλιτεχνικό» εκτόπισμα του Σάκη Ρουβά είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή. Στις 4 Ιανουαρίου μάλιστα είχα αναφερθεί, από αυτήν τη στήλη, στο «έργο» του και κάποιοι αναγνώστες, ιδιαίτερα ευγενείς ομολογουμένως, μου επεσήμαναν ότι ήμουν πολύ αυστηρή μαζί του. Ο λόγος της χαμηλής εκτίμησης που έχω στα […]

Οταν πρωτοαντίκρισα την είδηση στο scrolling της οθόνης, την προσπέρασα. Σύγχρονη «Μήδεια», λέει, σκότωσε το εφτάχρονο αγοράκι της και, για πέντε χρόνια, έκρυβε το πτώμα του, στο μπαλκόνι του σπιτιού της. «Αντε καλέ» σκέφτηκα υποκινούμενη από αυτόν τον εφησυχαστικό, εθνικό μας ηθικό ναρκισσισμό. «Αυτά δεν συμβαίνουν εδώ. Σε καμιά Αλαμπάμα θα έγινε ή στα περίχωρα […]

«Ναι αλλά ο Πολάκης καπνίζει». Αυτήν την, ας την πούμε, αυτοσαρκαστική φράση ανεμίζουν οι οπαδοί (διότι περί πούρων οπαδών πρόκειται, όχι ψηφοφόρων ή πολιτικών φίλων) του Παύλου Πολάκη όταν θέλουν να υποστηρίξουν το γέτι του Ταΰγετου και της καρδιάς τους. Οτι, δηλαδή, αυτός ο γίγαντας της πολιτικής και της ιατρικής που τα λέει και τα […]

Η ανάμνηση έρχεται από τα βάθη του χρόνου, εκεί γύρω στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Για να πω, μάλιστα, την αλήθεια, δεν καλοθυμάμαι αν το άκουγα στο ραδιόφωνο ή το «έβλεπα» στα ασπρόμαυρα επίκαιρα της τηλεόρασης. Πάντως επρόκειτο για προπαγάνδα της χούντας. Ηχητικά ντοκουμέντα (άρα μάλλον στο ραδιόφωνο ήταν) από συνεδριάσεις της κατηργημένης Βουλής […]

Παρακολούθησα τον διαδικτυακό κουρνιαχτό που σηκώθηκε το Σάββατο σχετικά με το πρόγραμμα της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής που είχε εγκριθεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο πλαίσιο των υποστηρικτικών προγραμμάτων στα σχολεία – και μετά τον σάλο ανακλήθηκε. Είδα και τα σχετικά βίντεο περί «αγέννητου παιδιού» και άκουσα όλες τις σχετικές σαχλαμάρες. Συγγνώμη αλλά εμένα δεν […]

Η ετυμολογική προέλευση της λέξης «συγγνώμη» είναι από το συν και το γιγνώσκω. Εννοιολογικά, τα ηλεκτρονικά λεξικά την ταυτίζουν με τη μετάνοια. Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι η έννοια της συγγνώμης, αν δεν συνοδεύεται από κάποια διευκρίνιση, κάποια επεξήγηση, ανεμίζει μετέωρη. Για παράδειγμα, η Δήμητρα Γαλάνη το ξεκαθαρίζει όταν τραγουδά σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και […]

Οι Νορβηγοί και το greek way of life Εχω βρεθεί ως καλεσμένη (επαγγελματικά εννοείται) στο σπίτι του νορβηγού πρέσβη στην Αθήνα το 2009, τότε που ο θριαμβευτής της Γιουροβίζιον, εκείνη τη χρονιά, Αλεξάντερ Ρίμπακ είχε επισκεφτεί την Ελλάδα και είχε παρατεθεί προς τιμή του γεύμα στην πρεσβευτική κατοικία. Αν θυμάμαι καλά, βρισκόταν κάπου στον περιφερειακό […]

Την περασμένη εβδομάδα, δύο καταγγελίες για βιασμό και ο άγριος ξυλοδαρμός μίας γυναίκας από τον σύντροφό της απασχόλησαν την ειδησεογραφία. Οχι, απλώς, την απασχόλησαν, την υπερχείλισαν. Και ναι μεν για την υπόθεση του ξυλοδαρμού ο ένοχος παραδόθηκε και ομολόγησε την πράξη του. Οσον αφορά τις καταγγελίες, η απόφαση έχει ήδη βγει από τα δικαστήρια των […]

Το μέσον είναι το μήνυμα Την αποκαλούν Τέχνη του 20ου αιώνα αλλά, στην πραγματικότητα, η διαφήμιση υφίσταται από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να συγκροτούν κοινωνίες. Ισως και παλαιότερα. Από τότε δηλαδή που μιλάνε για τον εαυτό τους, που αναφέρονται στα μικρά και μεγάλα επιτεύγματά τους, που «στολίζονται» – έστω και με προβιές – όταν πρόκειται να […]

Εσώρουχα (και εσώψυχα) στα μανταλάκια Το θέμα είναι στην πρώτη σειρά της ειδησεογραφίας εδώ και πέντε μέρες. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, εν μέσω περιοριστικών μέτρων λόγω κορωνοϊού. Τα ανοιχτά πάρτι αποκλείονται αλλά τα πριβέ κάνουν θραύση (σιγά το νέο!). Η παρέα πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη – το λένε και «ξεκάρφωμα». Νοικιάζεται σουίτα σε ξενοδοχείο και προσκαλούνται […]

…Πολυκατοικίες και κουρσάκια ιδιωτικά Γεννήθηκα μια εποχή που τα αυτοκίνητα τα έλεγαν «κούρσες». Ενα από τα πρώτα τραγούδια που έμαθα να ψιλοτραγουδάω, διότι ήταν μεγάλο σουξέ της εποχής και το έπαιζαν τα ραδιόφωνα από το πρωί έως το βράδυ, ήταν η «Μαύρη Φορντ» του Χατζιδάκι από την «Οδό Ονείρου» με τη Μάρω Κοντού. Μικρό παιδάκι […]

Η είδηση είναι ότι στο τέλος αυτού του μήνα το ξενοδοχείο Χίλτον, στην Αθήνα, θα κλείσει. Για να ξανανοίξει στο τέλος του 2024. Σε αυτό το διάστημα δεν θα ανακαινιστεί απλώς. Θα ανακατασκευαστεί από την Ιονική Ξενοδοχειακαί Επιχειρήσεις ΑΕ της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου. Πάνω από 130 εκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν ώστε να υλοποιηθεί το πρότζεκτ που […]

Κακοφορμισμένες ιδέες Τη θυμάμαι τη λέξη από τα μικράτα μου. Την έλεγε η γιαγιά μου όταν χτυπούσα, ακόμη και αν επρόκειτο για γρατζουνιά από αυτές που δίνουν στα παιδιά την ευκαιρία να νιώσουν ενήλικες κοτσάροντας ένα δυσανάλογα μεγάλο τραυμαπλάστ (όσο μεγαλώνουμε μεγαλώνουν τα «τραύματα» και μικραίνουν τα «τραυμαπλάστ»). «Πρόσεξε» μου έλεγε «μην κακοφορμίσει». Μην «εκτραπεί», […]

Ο οργισμένος Βαλκάνιος Διάβασα το μυθιστόρημα του Νίκου Νικολαΐδη «Ο οργισμένος Βαλκάνιος» στην πρώιμη νιότη μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πια πολύ καλά την υπόθεση. Μόνο τον Φάνη, έναν «ιππότη των δυτικών προαστίων», που μάρσαρε στον δικό του κόσμο, καβάλα στη μηχανή του. Θυμάμαι όμως ότι, τότε, με είχε ενθουσιάσει. Και κράτησα τον […]