Σεβαστάκης Δημήτρης

Παραπέμποντας τον κύριο Παπαγγελόπουλο και όχι τον Αλέξη Τσίπρα, γίνεται προσπάθεια να φθαρεί ο δεύτερος διά του πρώτου, χωρίς όμως να πριμοδοτηθεί στο συλλογικό θυμικό – όπως συνέβη το 1989 με τον Ανδρέα Παπανδρέου. O χειρισμός σχολιάζεται ως μέγα κυβερνητικό τέχνασμα: στο κάδρο, χωρίς ηρωοποίηση. Περίπου αυτή είναι η τακτική που, εκτός από μια κουρασμένη φαντασία, […]

O «Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» ως τίτλος χαρτοφυλακίου μάλλον είναι προβληματικός, αφού παρερμηνεύεται, αλλά μήπως η επιλογή του απηχεί ένα υπαρκτό πρόβλημα; Εχω γράψει επανειλημμένα, μάλιστα και στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας, στα «ΝΕΑ», για την πολιτιστική ανασφάλεια που διεγείρει η έννοια του Μεταναστευτικού – Προσφυγικού και που εκφράζεται με τον «Ορμπανισμό», τον «Σαλβινισμό» κ.λπ. Είτε […]

Τώρα που αυξάνονται οι ροές και διαψεύδονται οι ισχυρισμοί για αποτελεσματική πολιτική, έναντι της «ιδεοληπτικής» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εξαιρετικά εύκολο να αντιστρέψει κανείς τη χαιρέκακη και συχνά εμπαθή αντιπολίτευση της ΝΔ προς την παρελθούσα κυβέρνηση, πάνω στο θέμα του Προσφυγικού. Δύο μήνες μετά τις εκλογές και την επιλογή της «αποτελεσματικότερης πολιτικής», οι ροές αυξάνονται δραματικά, […]

Από τη μια πλευρά, στα ΜΜΕ γίνεται, ορθότατα, προβολή των αριστούχων. Από την άλλη γίνεται, λανθασμένα, υποτίμηση των ΑΕΙ λόγω της εισαγωγής σε αυτά και παιδιών με χαμηλή βαθμολογία. Από τη μια γίνεται καταγγελία των συστημάτων εκπαίδευσης γιατί οδηγούν στην παπαγαλία και από την άλλη εκθείαση των υψηλών βαθμολογιών, που ακριβώς αυτά τα συστήματα παράγουν. […]

Η φωτιά στον Μεσόκαμπο Σάμου που μπήκε, ως συνήθως, σούρουπο έχει ελεγχθεί, σχεδόν έχει σβήσει. Πριν αρκετά χρόνια μια αντίστοιχη σιγόκαιγε επί μέρες νοτιοανατολικά, σχεδόν κοίμισε τις δυνάμεις, μέχρι να επιτεθεί ξαφνικά και να αποτεφρώσει την κατάφυτη οροσειρά (Καρβούνης) περνώντας από τη βόρεια πλευρά του νησιού. Πολλές, τεράστιες πυρκαγιές «δημιούργησαν» ένα εκπληκτικό κίνημα εθελοντών, με […]

Το παραδοσιακό κόμμα ως μορφή βιοπορισμού: εκτίναξη καριέρας, ευνοϊκή ανάθεση έργων, προφύλαξη από τις επιπτώσεις προσωπικών παραστρατημάτων, αέναος επανεκλογή ή σε περίπτωση αποτυχίας, αέναος διορισμός σε «θέση ευθύνης» κ.λπ. Τρυπώνουν στα κόμματα οι τύποι που απλώς παίρνουν, γιατί δεν μπορούν να διεκδικήσουν; Σχηματίζουν φατρίες που ενώνει η μισητή αλληλεξάρτηση και η εξαναγκασμένη αλληλοϋποστήριξη; Η εκάστοτε […]

Τις τελευταίες μέρες αχνοφαίνεται μια στροφή σε κείμενα «γενικού Ελληνισμού». Από την ανάλυση της «φιλελεύθερης θεραπείας» (διά πάσα αριστερή νόσο), πολλοί – αξιόλογοι – γραφείς, πορεύονται στην ανάλυση του «ψυχισμού» του Ελληνα. Λογικό. Τα σημάδια από τις επιλογές της κυβέρνησης δεν είναι πολύ ενθαρρυντικά. Παλαιοκομματισμός και κομματικοί διορισμοί οδηγούν σε αγρανάπαυση την καθαρολογία, που θεωρούσε ως έναρξη […]

Γιατί η κυβέρνηση, άκομψα και βιαστικά, αντικαθιστά τα στελέχη οργανισμών, υπηρεσιών, ακόμα και ανεξάρτητων αρχών; Γιατί θέλει να εγκαταστήσει ένα κράτος πάνω στο κράτος, μια υπερδιοίκηση πάνω στη διοίκηση; Γιατί τόση ανασφάλεια και μέριμνα ελέγχου; Κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτά που πολύ μαζικά και βίαια πράττει η ίδια. Το διοικητικό σύστημα είναι το πιο ενεργό […]

Η πραγματική πόλη δεν είναι οι χαρτογραφικές κατόψεις και οι GPS ταξινομήσεις, αλλά είναι τα πάθη και οι επιθυμίες που χωροποιούνται. Τα πάθη και οι ιδιοτέλειες και οι ιδιοκτησίες και οι πολιτικές στοχεύσεις και η πλήξη και η εργασία και η φιλομάθεια και η αμάθεια. Πόλη είναι το τερατώδες καταναλωτικό θράσος και η πτωχευτική συντριβή. […]

Πλησίαζε το πλοίο στην Αίγινα, ήμουν στο γκαράζ για να προλάβω να βγω με τη μηχανή, πριν με καπνίσουν τα φορτηγά που μαρσάρουν. Ο ψηλός μιλούσε στο τηλέφωνο. «Ελα, φτάνω στο νησί να ξεκουραστώ λίγο. Εφαγα και τον σεισμό. Πανικός σου λέω. Ναι, ναι και πού ΄σαι, ήρθε ο καινούριος, πολύ πλάκα – από δω κύριε, […]

Ηανάγκη διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ υπαγορεύεται από την αδύναμη οργανωτική δικτύωσή του; Και το να αντιγράφεις τη Νέα Δημοκρατία, να έχεις «δικούς σου» στα σωματεία, στους επιστημονικούς συλλόγους, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα σώματα ασφαλείας, στους αθλητικούς συλλόγους, στους συλλόγους «κυριών και δεσποινίδων» κ.λπ. αποτελεί την επικύρωση της «κοινωνικής σου γείωσης»; Μα αν κρίνουμε από τη Νέα […]

Η μετεκλογική περίοδος είναι μια ευκαιρία να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ χωρίς πολεμικά ανακοινωθέντα. Η παροδική πίστωση χρόνου επιτρέπει να γίνει εξυγιαντικός διάλογος εμβάθυνσης, χωρίς την πίεση της εκλογικής αυτοσυντήρησης και χωρίς τη διέγερση των συμπλεγμάτων διεμβολισμού και υφαρπαγής (μιας παρθενίας προ πολλού χαμένης). Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την ισχύ του στον χώρο της […]

Νίκη είναι η συνέχεια, η ανθεκτικότητα, δηλαδή όσα σχετίζονται, κυρίως με το ιδεολογικό βάθος και όχι τόσο με την οργανωτική ή συμφεροντολογική συγκόλληση. Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι ακριβώς επειδή διαρρέει το κοινό ανάμεσα στις παρατάξεις, η νίκη και η ισχύς βρίσκεται κυρίως στην αντοχή. Πρέπει όμως κανείς να βρει τις ποιότητες αντοχής.  Αντοχή […]

Η Νέα Δημοκρατία έχει ένα μεταφυσικό οικονομικό πρόγραμμα που ουσιαστικά στηρίζεται σε υποθέσεις εργασίας και σενάρια. Λόγω του (κατά δήλωσή της) φιλικού προς την επιχειρηματικότητα προφίλ της, θα έρθουν επενδύσεις που θα επιτρέψουν την άντληση κεφαλαίων, ώστε να είναι δυνατή η φορολογική ελάφρυνση που υπόσχεται. Επίσης λόγω της (κατά δήλωσή της) αξιοπιστίας, είναι δυνατή η […]

«Καλύτερη φύλαξη συνόρων, ταχεία διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου, καλύτερες συνθήκες φιλοξενίας, διαφάνεια στη διαχείριση των κονδυλίων…». Αυτά είναι μερικά που διατυπώνουν, ως λύση του Προσφυγικού, πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας. Εχουν ξεπεραστεί βέβαια από την πραγματικότητα και κανενός είδους καθαρολογία δεν αρκεί να πείσει πολιτικό ακροατήριο, έστω προς στιγμήν, έστω και προεκλογικά. Το θέμα βέβαια […]

Πολλοί αναλυτές μιλούν για μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης. Οι θεσμοί δεν λειτουργούν, οι ποιότητες του πολιτικού προσωπικού είναι χαμηλές, η νομοθετική παραγωγή υπακούει στους λομπίστες, στα δικτυωμένα συμφέροντα κ.λπ. Το πολιτικό σύστημα, πονηρά και ευθυνόφοβα, εντοπίζει την κρίση μόνο, στον αντιπροσωπευόμενο, στον πολίτη. Το προφίλ του πολιτικού, του αντιπροσώπου, το αφήνει στην άκρη ή καταγγέλλει κάποια […]

Σε ποιο ερώτημα θα απαντήσουν οι εκλογές; Στο ερώτημα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης» όπως επιτάσσει ένα επικοινωνιακό life style; Στο ερώτημα ποια παράταξη (δηλαδή ποια σύνοδος συμφερόντων) ή ποια μορφή κράτους θα επικρατήσει; Ή στο, πλέον αναπάντητο, ποιο μοντέλο παραγωγής θα προταθεί; Δηλαδή ποια από τις μορφές παραγωγής αντιστοιχεί στις ανάγκες της χώρας και του λαού; […]

Η Σοβιετική Ενωση το 1989 κατέρρευσε και στέρησε την ελληνική Αριστερά από το εργαλείο με το οποίο αναγνώριζε τον εαυτό της και τους αντιπάλους. Τόσο η αριστερά του Κομμουνιστικού κινήματος, όσο η ανανεωτική, αλλά  και σοσιαλιστική εκδοχή της, έχασαν ένα «φάρο», στην «έρημο του – διωκτικού – πραγματικού». Κριτικά ή οπαδικά η ελληνική Αριστερά αναγνώριζε τον εαυτό […]

Για τη Νέα Δημοκρατία το (εσωκομματικό) σύνθημα τώρα είναι οι χαμηλοί τόνοι. «Σκάστε, μη φοβίσετε τον κόσμο και ξανασυσπειρωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ». Μετά από πολλά χρόνια έντασης και επιθετικότητας, προσπαθούν να βρουν κάτι που να μοιάζει ήπιο. Ευπρόσδεκτο, αφού έτσι πιθανόν να μπορέσει να ακουστεί επιχείρημα ή να φανεί δείγμα προγράμματος. Ξεφεύγουν βέβαια πολλά, όπως του […]

Οι «χαώδεις» δημοσκοπικές διαφορές επειδή παγιδεύουν τη Νέα Δημοκρατία, σχεδόν αναπότρεπτα, οδηγούν στις εικασίες για την εκλογική αξιοπιστία. Αλλιώς δεν θα είναι διαχειρίσιμη η διαφαινόμενη μη επίτευξή τους. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης νιώθει παγιδευμένο απ’ την ίδια του τη βεβαιότητα (με την οποία κάνει μασάζ εδώ και τρία χρόνια στον σκληρό πυρήνα των οπαδών […]

«Σε ποια κοινοβουλευτική ομάδα θα ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ;». Συνεργασία με την «Αναγέννηση» του Μακρόν, την Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ομάδα S&D και φυσικά τις ομάδες της Αριστεράς και των Πρασίνων. Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να βρει ένα κλειστό κλαμπ πολιτικής ασφάλειας και ομοφωνίας, αλλά να ανοιχτεί σε συνθέσεις για τα μεγάλα δημοκρατικά επίδικα. Η Ευρώπη […]

Οι προσωπικές επιθέσεις διασπούν, αποπολιτικοποιούν και εκτρέπουν. Είναι απολύτως αδιέξοδες και γι’ αυτό τεμπέλικες. Θορυβούν χωρίς να παράγουν. Αλλά στη φάση μιας τόσο υστερικής διεκδίκησης, όπως είναι η εκλογική επικράτηση, οι προσβολές, οι ενοχοποιήσεις, οι τσαμπουκάδες, εκτός από συνήθεις, μου φαίνονται και προτεινόμενες από επικοινωνιολόγους και ταχυδακτυλουργούς. Αλλιώς δεν εξηγείται η εμμονή της αξιωματικής, κυρίως, […]

Οι αφίσες και τα μπάνερ των υποψηφίων που έχουν αναρτηθεί σε όλες τις συνοικίες, τις κωμοπόλεις, τα κεφαλοχώρια, συνήθως έχουν χρώματα της πολιτικής καταγωγής του κάθε υποψηφίου, πόζες εμφατικές, μετωπικές ή με το βλέμμα ψηλά – οραματικά και εκφράζουν αδέξια και ξεπερασμένα την, ενίοτε, σκληρή διεκδίκηση μιας κόλασης. Η πόλη είναι ένα χωνί θηριωδίας και σύγκρουσης […]

Η αντιπολίτευση έχει άγχος. Φοβάται να πει έστω μισή θετική κουβέντα για κυβερνητική πολιτική, ακόμα κι αν συμφωνεί σε κάποια σημεία μαζί της. Κυριαρχεί «ο θάνατός σου η ζωή μου». Πράγμα που σημαίνει πως θεωρεί ότι ο βίος της κυβέρνησης εξαρτάται από τη δική της, την αντιπολιτευτική επιείκεια. Παλαιότερα το ονόμαζαν «δομική αντιπολίτευση». Είναι βέβαια […]

Τα αρχαία ελληνικά χωράνε σε ένα σχολείο αυτοσυντήρησης και επιδερμικού λειτουργισμού στο οποίο οδηγούν τα κυρίαρχα ιδεολογήματα; Ή μήπως μια γλώσσα «εκτός πράξης» (σε πείσμα πολλών τραμπούκων) εντείνει τη γλωσσική διαίσθηση, δημιουργεί ισχυρή επαφή με τα σύγχρονα ελληνικά, δηλαδή αναμορφώνει γλωσσικά την ιστορική επιθυμία; Η σκέψη πτωχαίνει όταν οργανώνεται γύρω από μερικά βασικά μαθήματα που […]

Ο,τι και αν κάνει η κυβέρνηση δέχεται τη σφοδρή κριτική από την αντιπολίτευση. Οποια νομοθετική πρωτοβουλία, όποια απόφαση (αλλά και μη απόφαση), δέχεται το ανηλεές σφυροκόπημα. Συχνά καταγγέλλουν κάτι που στο τέλος ψηφίζουν, κρύβουν όμως ακόμα και τη θετική ψήφο πίσω από το νεφέλωμα του κακού. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι υποχρεωτικά συναρτημένη με το […]

Ενα κράτος βιομηχανικά πολύ εξελιγμένο, ένα κράτος του μοντερνισμού, όπως αυτό της Γερμανίας της δεκαετίας του ’30, με αστική τάξη και διοίκηση προωθημένες, με ανεπτυγμένα και πλούσια πολιτικά χαρακτηριστικά, πώς είναι δυνατόν να ακολουθήσει έναν ακαλλιέργητο, ανεκπαίδευτο τύπο της μπιραρίας και του λαϊκισμού, όπως ήταν ο Χίτλερ; Είναι ανεξήγητο. Η συλλογική πληγή της ταπεινωτικής Συνθήκης […]

Η επίθεση μπορεί να γίνει με αφορμή τον παιδίατρο του νοσοκομείου που παραιτήθηκε για να ανοίξει ιδιωτικό ιατρείο (και δεν υπάρχει στο συρτάρι κάποιος «αποθηκευμένος» που θα τον αντικαταστήσει άμεσα), μπορεί να γίνει με αφορμή τους «μετανάστες που φέρατε», το «Μακεδονικό», τα «αναδρομικά που δίνετε προεκλογικά», μπορεί να γίνει για το «ξεπούλημα του Ελληνικού», για […]

Η μετακύλιση της πολιτικής σύγκρουσης στο «προσωπικό» επίπεδο, συμφέρει την Αριστερά; Είναι φορτίο που μπορεί να το κουβαλήσει; Και χρειάζεται αυτή την επένδυση; Η καταγγελία εξυγιαίνει το σύστημα και τον δημόσιο λόγο; Γιατί αν δεν είναι η αρχιτεκτονική της πολιτική σου ταυτότητας αυτή, αν «δεν το ‘χεις» ιδιοσυγκρασιακά, τότε δεν θα σου βγει. Πέρα απ’ […]

«Ετελείωσε»  έλεγε ο βουλευτής Καλοχαιρέτας στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, με τον καλό και ξεχασμένο ηθοποιό Απόστολο Αυδή. Οι αιτούντες ψηφοφόροι του, συνήθως κατάπιναν το χάπι. Αυτό που του ζητούσαν, είχε ήδη «γίνει». Η ταινία του 1959 εικονογραφεί εύστοχα τη δεκαετία του ’50 και προοικονομεί αυτήν του ’60. Δεν ξεκίνησε βέβαια τότε το ρουσφέτι. Ο […]

Μια μικρή ομάδα ακροδεξιών μπορεί να πείσει ευρύτερες λαϊκές μάζες. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος του κόσμου είναι προετοιμασμένο να ακούσει, να δεχτεί, να προσηλυτιστεί. Αρκετοί  θέλουν τον ιαματικό λόγο, χρειάζονται τη λύτρωση. «Να φύγουν να πάνε στην Αφρική. Να τους πάρουν στο σπίτι τους αυτοί που τους θέλουν». Για τους πρόσφυγες και μετανάστες λένε. […]

Αριστερός είναι αυτός που απλώς δεν είναι ωμός δεξιός, γεράκι του νεοφιλελευθερισμού; Και τι είδους νεοφιλελεύθερος είναι αυτός που κηρύττει λιγότερο κράτος, όταν η παραγωγική δραστηριότητα δεν έχει ούτε την ορμή, ούτε την ποιότητα να το υποκαταστήσει; Ο fake νεοφιλελευθερισμός στην πατρίδα μας δεν υποσκελίζει ένα δεξιό πολιτικό, πιο ελεήμονα ή πιο ευαίσθητο κοινωνικά, αλλά […]

Είναι ενδιαφέρον. Μπροστά π.χ. στην αποκρουστική αλλά εντυπωσιακή είδηση της καταδίκης πολιτικού αντιπάλου για παιδεραστία, εσύ να ασχοληθείς με την Κεντροαριστερά. Συγκλονιστικό θέμα που θα τραβήξει βλέμματα και θα προκαλέσει  πολιτικούς λυγμούς! Για την Κεντροαριστερά λέω. Εν τούτοις, τουλάχιστον για μένα, είναι κάτι συναισθηματικά ισχυρό, έχει μια ιδιάζουσα αντοχή και κυρίως δεν έχει τη θνησιγένεια […]

Αν ήμουνα νεοδημοκράτης, βέβαιος για τη νίκη (όπως διακηρύσσεται δημόσια ) θα άραζα. Θα περίμενα με κριτική ηρεμία τον ΣΥΡΙΖΑ «να πέσει σαν ώριμο φρούτο». Αν ήμουνα τόσο βέβαιος για τη νίκη, όσο ισχυρίζονται πολλά στελέχη τους. Αλλωστε είναι ξεκούραστο πράγμα η αντιπολίτευση. Λες ό,τι θέλεις, υποβάλλεις ερωτήσεις, κάνεις επίκαιρες, φωνάζεις στα κανάλια, αλλάζεις διαρκώς […]

Η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση γίνεται σε μια φάση αποδυνάμωσης κάθε ρυθμιστικής κουλτούρας. Στη χώρα μας και από παράδοση,  η εφαρμογή κανονιστικών πλαισίων υπήρξε πάντοτε δύσκολη. Αυτό εντάθηκε λόγω της συγκυρίας. Η κρίση οικονομίας,  πολιτικής,  αντιπροσώπευσης δεν φτώχυνε μόνο τους πολίτες, αλλά  ρευστοποίησε κάθε έννοια ταυτότητας, κωδίκων, σχεσιακών ισορροπιών. Αποδομήθηκαν  οι  μεγάλες και διιστορικές […]