Νιάρχος Θανάσης Θ

Αν δεν πρόκειται για σύμπτωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «συνωμοσία». Τραγουδιστές, παρουσιαστές και παραγωγοί, ενώ μιλάνε για το ελληνικό τραγούδι, στην τηλεόραση κυρίως, επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι «το τραγούδι είναι ο πολιτισμός μας». Οχι ότι το τραγούδι είναι «πολιτισμός», αλλά «ο πολιτισμός μας». Δηλαδή ο πολιτισμός μας στο σύνολό του, αδιάφορο αν […]

Αν και η επικαιρότητα τρέχει με ρυθμούς που κόβουν την ανάσα, υπάρχουν περιστατικά που συντελεσμένα πριν από δύο, τρεις, έξι ή και δώδεκα ακόμα μήνες παραμένουν τόσο προκλητικά για σχολιασμό ώστε θα τα χαρακτήριζες ως σημερινά. Μια και τις τελευταίες εβδομάδες ο Αλέξης Μινωτής (για πόσα χρόνια άραγε θα μπορούμε να αναφέρουμε το όνομά του […]

Δεν γνωρίζουμε αν όσα θα γραφούν στη συνέχεια τη δικαιολογούν, πάντως σχεδιάζοντας όσα πρόκειται να ακολουθήσουν θυμηθήκαμε τον μεγάλο ισπανό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ που έγραφε στην αυτοβιογραφία του πως αν συνέβαινε να αναστηθεί, η πρώτη του κίνηση θα ήταν να πάει ως το γειτονικό περίπτερο να αγοράσει μιαν εφημερίδα προκειμένου να πληροφορηθεί το τι συνέβαινε […]

Στη Μερόπη Πρέκα Πρόκειται για ένα περιστατικό που μας το έχει αφηγηθεί σχεδόν με δάκρυα στα μάτια στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο αλησμόνητος Ζυλ Ντασσέν. Ο πατέρας του, κουρέας στο επάγγελμα, φανατικός θεατρόφιλος, τον έπαιρνε μαζί του σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις και επειδή τα οικονομικά του ήταν πολύ περιορισμένα οι θέσεις τους […]

Ακριβώς, η δημοσιότητα. Αναρωτιέται κανείς ότι από τη στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί να την αποκτήσει – τη δημοσιότητα – μιλώντας ή επιχειρώντας μια πράξη φαινομενικά ή πραγματικά τολμηρή και ρηξικέλευθη,  πώς συμβαίνει ακόμη εκατομμύρια άνθρωποι να εκστασιάζονται ή να χάσκουν με οτιδήποτε συμβαίνει να γίνεται πολύ, λίγο ή πάρα πολύ γνωστό. Με τόση δημοσιότητα για […]

Υπάρχουν κάποιες γωνιές, κόρφους θα ταίριαζε να τους πεις καλύτερα, που μοιάζει να διαφυλάσσουν, ό,τι και αν συμβαίνει γύρω τους, μια παρθενικότητα, όπως ακριβώς θα τους αναγνώριζες αν ζούσες πριν από εκατό ή διακόσια χρόνια. Κατηφορίζοντας από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, αφού χρειαστεί να ξεμπερδέψεις με μια άτακτη ρυμοτομία «ανοίγεται» ξαφνικά μπροστά σου μια μικροσκοπική […]

Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς με την ακατάσχετη, ανερμάτιστη και σε μεγάλο βαθμό ακατανόητη θεωρητικολογία Γάλλων και Γερμανών κυρίως δοκιμιογράφων και φιλοσόφων, στις τρεις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, πως με τον εικοστό πρώτο θα σημειωνόταν οπωσδήποτε και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο μια μεγάλη στροφή. Αρθρα, επιφυλλίδες, σύντομα δοκίμια, που θα δημοσιεύονταν στον […]

Παράξενη εποχή το καλοκαίρι. Σάμπως και έννοιες όπως «δικαιοσύνη», «δημοκρατία», «ελευθερία» ακόμη ακόμη, που φαίνεται να αδρανούν ή να μην είναι τόσο απαιτητές, σε σχέση με τον επείγοντα χαρακτήρα που διατηρούν τις άλλες εποχές, μοιάζει να διεκδικούν μέσα στο καλοκαίρι μια αναθεώρηση και έναν αναστοχασμό όσον αφορά την παγιωμένη τους μορφή. Αφού η τελευταία φαίνεται […]

Θυμάμαι τον Γιάννη Τσαρούχη που επαναλάμβανε συχνά – την είχε γράψει άλλωστε – τη φράση «ένας τρόπος υπάρχει για να καταργήσουμε τους κλέφτες, να τους περιφρονήσουμε». Φαινόταν, για τους περισσότερους, σαν ένα ακόμη παραδοξολόγημά του αν και δεν ήταν λίγοι όσοι το κατανοούσαν σαν μια αλήθεια, που σε μια πρώτη ανάγνωση σήμαινε πως αφού όσοι τρόποι είχαν […]

Στον Γιάννη Μπατσέ Οσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ο Μητσοτάκης, ο Κουτσούμπας, ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Ανδρουλάκης, συνειδητά ή ασύνειδα, καιροσκοπικά ή «ανιδιοτελώς», οργανωμένα ή αυτοσχεδιάζοντας, ευθαρσώς ή ύπουλα, ότι η πολιτική οφείλει να συνιστά το πιο καίριο σημείο αναφοράς της προσωπικής ζωής του καθενός, είναι κάτι που αποκλείεται να συμβεί στον αιώνα […]

Σε μια τηλεοπτική συζήτηση το βράδυ της περασμένης Κυριακής με εκπροσώπους όλων σχεδόν των κομμάτων να σχολιάζουν τα αποτελέσματα που λίγο πριν είχαν ανακοινωθεί, ακούστηκε η Μιλένα Αποστολάκη να λέει απευθυνόμενη σε έναν συνάδελφό της, ότι «όπως πολύ καλά ξέρουμε στην Ελλάδα, σύμφωνα με αυτό που έχει πει ο Γιάννης Τσαρούχης, είσαι ό,τι δηλώσεις». «Μα […]