Ραγκούση Πέπη

Μοιάζει μοιραία η «συνάντηση» της ιαπωνικής πρωτεύουσας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μια ακύρωση, μια διοργάνωση που συνέπεσε με ένα οικονομικό άλμα και αυτή η τελευταία που φαίνεται ότι θα αφήσει μια οικονομική τρύπα

Ο Καζαντζάκης πίστευε ότι ερχόμαστε από το χάος, πάμε στο χάος και το ενδιάμεσο το λέμε ζωή. Ο Καραγάτσης θεωρούσε ότι ερχόμαστε από το χάος, πάμε στο χάος και το ενδιάμεσο, πάλι χάος είναι. Για τον πρώτο, ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου ήταν να βάλει σε τάξη αυτό το χάος. Ο δεύτερος λάτρευε το […]

Αν και ο τίτλος είναι από ένα μυθιστόρημα του Ζάχου Χατζηφωτίου που μιλάει για μια Μύκονο κοσμοπολίτικη μεν αλλά αβάν γκαρντ και χωρίς αυτή τη χλιδή που γέρνει περισσότερο προς το κιτς και λιγότερο προς την πολυτέλεια, τα «βαριά σύννεφα» έπεσαν στο νησί το περασμένο Σάββατο. Τότε που η έκρηξη των κρουσμάτων έφερε τα περιοριστικά […]

Δύο μέρες σαν σήμερα Μια σύμπτωση σηματοδοτεί για εμένα η σημερινή ημερομηνία, η 20ή Ιουλίου. Δύο «σαν σήμερα» που, όταν ανατρέχω σε αυτά, συνειδητοποιώ ότι η μόνη «δική» μας ηλικία είναι η παιδική, άντε και η πρωτοεφηβική. Με την έννοια ότι μόνο τότε προσαρμόζουμε τον κόσμο στα γράδα μας και η πραγματικότητα – εφόσον δεν έχουμε, […]

Η τερατολογία του παραθερισμού Αναρωτιέμαι αν ξέρει κανείς ολόκληρο εκείνο το ανέκδοτο (από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου λέμε τώρα) που καταλήγει στο «…κι εσείς που βασανίζετε τους μαύρους». Τι σημασία όμως έχει η ιστορία όταν η «ουρά» της έχει καταχωρηθεί πλέον στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Ως ένα είδος παροιμίας που παραπέμπει στο «πέταγμα της […]

Τα σίκουελ και τα πρίκουελ Μαζεύτηκαν λοιπόν προχθές οι αντιεμβολιαστές στο Σύνταγμα, στην Ομόνοια, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, για να πούνε το μεγάλο «Οχι» στη «Χούντα των εμβολίων», το «Απαρχάιντ της Ιατρικής», τον «Διχασμό που επιβάλλει η κυβέρνηση». Πολύ «ωραία» πράγματα είδαμε και ακούσαμε. Ράσα, σταυρούς, εικόνες και εξαπτέρυγα, αφίσες με άτεγκτα μηνύματα προς […]

Εντάξει, περσινά, ξινά σταφύλια το λες το σημερινό θέμα αλλά στον «πυκνό» χρόνο της ειδησεογραφίας το «περσινό» αντιστοιχεί με το «προ ολίγων ημερών». Προ ολίγων ημερών λοιπόν ο Πρωθυπουργός και η σύζυγός του συνέφαγαν μετά του ζεύγους Τομ Χανκς – Ρίτα Γουίλσον και των λοιπών καλεσμένων τους. Ανάμεσά τους και ο Μπέζος (όχι ο Γιάννης, […]

Δολοφονημένος την 14η Ιουλίου Εκείνο το μεσημέρι του 1992, στα γραφεία του περιοδικού «Ταχυδρόμος», επικρατούσε κλίμα τύπου «παιδική χαρά». Οπως πάντα άλλωστε. Ημασταν νέοι, κάναμε μια δουλειά που αγαπούσαμε πολύ – χωρίς τις δυσκολίες και τους ψυχαναγκασμούς που επιβάλλουν οι συνθήκες σήμερα – τραμπαλιζόμασταν ανέμελα ανάμεσα στην πρώτη νιότη και στα πρώτα thirties και, για να είμαστε […]

Λαφέστα απενακομιντσάτα ετζαφινίτα Το πρώτο ξένο τραγούδι που προσπάθησα να τραγουδήσω ήταν το Canzone per te με τον Σέρτζιο Εντρίγκο. Θυμάμαι ακόμη εκείνο το δισκάκι των 45 στροφών με το πλαστικό «τιμονάκι» στη μέση που άμα έφευγε (και συνήθως έφευγε) έπρεπε να βάλουμε στο πικάπ το ειδικό εξάρτημα για να παίξει. Κι ξελαρυγγιαζόμουν γκαρίζοντας με […]

Η αλαζονεία της ηθικής Ο άγιος Αυγουστίνος, ο μεγαλύτερος χριστιανός στοχαστής, έλεγε ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από την αμαρτία. Η αλαζονεία της ηθικής. Από την άλλη, η φράση που αποδίδεται στον Ουίνστον Τσόρτσιλ ότι ο φασισμός τού αύριο θα λέγεται αντιφασισμός, δεν έχει εντοπισθεί σε κάποιο κείμενο ή γραπτό του άγγλου πολιτικού και, ουσιαστικά, παραμένει […]

Αναμνήσεις από την εφηβεία. Εκεί, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Κασέτες από αυτές που, όταν «μάσαγε» το κασετόφωνο την ταινία, γυρίζαμε το στυλό στην τρύπα για να την ξανατυλίξουμε. Η ντίσκο είχε αρχίσει να απογειώνεται. Ο μύθος του «Saturday night fever» έφτανε στη χώρα μας πριν έρθει ακόμη η ταινία. Τα πρώτα «ενήλικα» […]

Ο πόλεμος στις πίστες   Στη χώρα μας υπάρχει μια, ας την πούμε, παρανόηση ή, τέλος πάντων, διάτρητη αντίληψη. Θεωρούμε τους καλλιτέχνες, ειδικά τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς, πνευματικούς ανθρώπους, μη σας πω και πνευματικούς ταγούς. Κάποιοι μπορεί να είναι όντως διανοούμενοι αλλά όχι όλοι και, σίγουρα, η διανόηση δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση καλλιτεχνικού ταλέντου. […]

Γιαξεμπόρε Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω καλά τα χαρακτηριστικά του αντιεμβολιαστικού κινήματος σε άλλες χώρες. Φαντάζομαι όμως ότι, ως γνήσιο τέκνο του λαϊκισμού, τα σουσούμια του είναι λίγο – πολύ τα ίδια. Απότοκα της συνωμοσιολογίας, της παραπληροφόρησης, των εμμονών, της διαστρέβλωσης. Ωστόσο, στη χώρα μας, σε αυτήν τη χώρα όπου έχουμε τη μοναδική ικανότητα […]

Ο ταξιτζής στην παραλιακή πόλη της Πελοποννήσου ήταν καμιά πενηνταριά χρονώ, από αυτούς που, όπως λέμε, «στίβουν την πέτρα». Και ευγενέστατος. Το ταξί του καινούργιο και πεντακάθαρο, μυρωδικά λιλιά κρεμασμένα στο παρμπρίζ και, ο ίδιος, ευπρεπούς εμφάνισης. Την ερώτηση την έκανα μηχανικά, περισσότερο για να σπάσω τη μονοτονία της μεγάλης διαδρομής. «Εσείς έχετε κάνει το […]

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ… Ας μιλήσουμε λοιπόν για δικαιοσύνη. Στην ανάκτησή της άλλωστε δεν αναφέρθηκε ο Αλέξης Τσίπρας τουϊτάροντας την τελευταίαα μέρα του συνεδρίου του κόμματός του; Εγραψε συγκεκριμένα: «Ξέρουν όλοι οι έλληνες πολίτες ότι δεν θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να ξαναβρεθούμε σε καρέκλες εξουσίας αλλά για να επιστρέψει η δικαιοσύνη στον τόπο. […]

Σήμερα συμπληρώνονται έξι χρόνια από εκείνη την ημέρα που σφράγισε τη χειρότερη περίοδο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Την ημέρα της κορύφωσης του μίσους, του διχασμού, της εχθροπάθειας, του άκρατου λαϊκισμού, της πολιτικής αήθειας, του μικροπολιτικού εμπαιγμού. Την ημέρα που προκειμένου να διασωθεί μια παρέα εξουσίας, κινδύνεψε να καταστραφεί μία χώρα. Θυμάμαι εκείνη την Κυριακή, το peak, […]

Ας μου επιτρέψετε να διηγηθώ μια προσωπική εμπειρία. Για την οποία δεν είμαι καθόλου υπερήφανη ως προς την τακτική μου αλλά απολύτως ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Μια πολύ καλή φίλη μου, η οποία με φιλοξενεί συχνά στο εξοχικό της, έχει δύο γιους, 19 και 21 ετών σήμερα. Πάνε πάνω από δέκα χρόνια – τα αγόρια θα […]

Το λέει ο πρίγκιπας Μίσκιν στον «Ηλίθιο». «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Αλλά ο Ντοστογέφσκι που το έγραψε δεν μας διευκρίνισε, ούτε σε αυτό το μυθιστόρημα ούτε σε κάποιο άλλο, τι ακριβώς εννοούσε. Κι έτσι, «ορθάνοιχτη» αυτή η φράση μέσα στους αιώνες, επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Και, πρώτα απ’ όλα, διότι η ομορφιά δεν ορίζεται. […]

Ανατρέχοντας στα του αντιμνημονιακού αγώνα, οφείλω να ομολογήσω ότι οι ηγέτες και πρωτομάστορές του καλλιέργησαν στον κόσμο, καθόλου τυχαία έχω την εντύπωση, μια αίσθηση που έτσι και αυτοεγκλωβιστεί ο οποιοσδήποτε σε αυτήν, μπορεί να τα πάρει όλα σβάρνα, να χάσει τον έλεγχο, να ξεφύγει που λέμε. Είναι αυτό που νομίζει ο Βαγγέλης ο σουβλατζής και […]

Διαβάζω τον τελευταίο καιρό τις πολιτικές και στρατιωτικές περιπέτειες της Ελλάδας από την αρχή του 20ού αιώνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μια εποχή συμπυκνωμένης Ιστορίας με αγώνες, κινήματα, τέσσερις πολέμους (Πρώτος και Δεύτερος Βαλκανικός, Πρώτος Παγκόσμιος, Μικρασιατική Εκστρατεία), συνθήκες, παρασυνθήκες και τον μεγαλύτερο εθνικό διχασμό – μετά τον Εμφύλιο. Οι πηγές μου μάλιστα είναι πολλές και […]

«Αν ο Σταύρος σε συμπαθούσε, είχες ιδιαίτερη περιποίηση στο μαγαζί του. Ομως ο Σταύρος τούς συμπαθούσε όλους». Ετσι μίλησε για τον Σταύρο Δογιάκη ένας φίλος και πελάτης του – αν και στην οικογενειακή ταβέρνα που διατηρούσε με τον αδελφό του, Νίκο, οι πελάτες γίνονταν αυτόματα και φίλοι. Και αυτό χάρη στην ιδιοσυγκρασία του και την ικανότητά […]

Πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια μια ταινία έσπαγε τα ταμεία και, ιδίως εμείς τα κορίτσια, κάναμε ουρές έξω από τους κινηματογράφους για να τη δούμε δύο και τρεις φορές. Ηταν το «Θέλμα και Λουίζ» του Ρίντλεϊ Σκοτ με τη Σούζαν Σάραντον και τη Τζίνα Ντέιβις (και τον άσημο ακόμη τότε Μπραντ Πιτ σε δεύτερο ρόλο […]

Εμείς και τα «κουδούνια» Ενας άνδρας, στην ηλικία της αίγλης του, πετυχημένος επαγγελματικά, κοσμοπολίτης, με μεγάλο κοινωνικό κύκλο, με ενδιαφέροντα, αυτοκτονεί με δύο σφαίρες – εντελώς αποφασισμένος να πεθάνει δηλαδή. Ενα πρωτοεφηβάκι που υφίσταται τη «ρετσινιά» της «χοντρής», καταφεύγει σε επέμβαση στομάχου προκειμένου να αδυνατίσει και αφήνει την τελευταία του πνοή στο χειρουργείο. Ενα 20χρονο κορίτσι, […]

Parole, parole Αναρωτιέμαι πόσες λέξεις έχουν γραφτεί από δημοσιογράφους, σχολιαστές και σοσιαλμιντιάδες για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Οσες περίπου αντιστοιχούν σε μια πλήρους απασχόλησης δημοσιογραφική καριέρα δέκα τουλάχιστον χρόνων. Τόσες χιλιάδες λέξεις αλλά και τόσο λίγο νόημα. Ετσι συμβαίνεις συνήθως με τα λόγια. Οσο περισσότερα τόσο πιο κενά. Γι’ αυτό έχει μείνει η φράση […]

«Είναι πρωτάκουστο, πρωτοφανές». «Δεν έχει ξαναγίνει». «Είναι σοκαριστικό». Φράσεις τέτοιου τύπου κυριαρχούν τις τελευταίες μέρες στα σόσιαλ μίντια που το περιεχόμενό τους είναι σχεδόν μονοθεματικό. Ακόμη και οι φωτογραφίες με τα ποδοδάχτυλα και τα άπερολ που σηματοδοτούν την τελετή έναρξης του καλοκαιριού, δηλαδή το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, αναρτήθηκαν με φειδώ. Το εκλάβαμε κάπως σαν […]

Η μεγάλη ερμηνεύτρια μιλάει για την απόφασή της να σταματήσει τις συναυλίες, την πρόκληση της «Ιφιγένειας εν Ταύροις» στην Επίδαυρο και την επιστροφή στην απλότητα

Λίγη τοξίνη ακόμη Αμφιβάλλω αν, στην εποχή μας, έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί τη γραφικότητα του προβλέψιμου. Την ατελέσφορη επιστροφή στο ίδιο και στο ίδιο, στο χιλιοειπωμενο, όχι για να πείσεις κάποιους άλλους για την άποψη ή την κρίση σου αλλά για να κανακέψεις το προσωπικό ή συλλογικό απωθημένο σου. Και αμφιβάλλω ακόμη περισσότερο αν καταλαβαίνουν ότι […]