ΤΑ ΝΕΑ

Τα Ηνωμένα Eθνη επισημαίνουν ότι από τα 400 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια που έχουν πάρει άδεια να περάσουν τα σύνορα προς τη Λωρίδα της Γάζας από τότε που ήρθη ο αποκλεισμός, ο οποίος κράτησε 11 εβδομάδες, μόνο το περιεχόμενο των 115 έχει διανεμηθεί στους Παλαιστινίους. Το Ισραήλ επιτρέπει μόνο μια «στάλα βοήθειας» να εισέλθει στον θύλακο και «τίποτα δεν έχει φτάσει στον πολιορκημένο Βορρά», ανέφερε χαρακτηριστικά ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

Ο Τζόζεφ Μακάρθι ήταν ένας άσημος αλκοολικός γερουσιαστής από το Ουισκόνσιν, που έμεινε στην ιστορία επειδή οργάνωσε τη δεκαετία του 1950 το μεγαλύτερο «κυνήγι μαγισσών» στην αμερικανική ιστορία. Με επινοημένα στοιχεία, κατηγόρησε εκατοντάδες στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών, δημοσιογράφους, διανοουμένους και καλλιτέχνες ότι είχαν ασπαστεί τον κομμουνισμό, με αποτέλεσμα πολλοί εξ αυτών να καταλήξουν στη φυλακή, να χάσουν τη δουλειά τους ή να αναγκαστούν να εξοριστούν. «Ο μακαρθισμός», είχε πει σε μια ομιλία του το 1952, «είναι αμερικανισμός με τα μανίκια σηκωμένα».

Τα τελευταία χρόνια ένα νέο είδος μίσους, εξόχως επικίνδυνο και σύνθετο στις μορφές του, έχει διαχυθεί με ασύμμετρες συνέπειες. Το μίσος του Διαδικτύου. Η σημερινή έρευνα των «ΝΕΩΝ» όχι απλώς περιγράφει τις εκδοχές του. Οχι απλώς σημειώνει με έμφαση τις επενέργειές του. Αλλά και υπογραμμίζει το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο και τη θεσμική ασπίδα που έχουμε ή οφείλουμε να διευρύνουμε απέναντι στους φορείς του μίσους αυτού.

Σπανίως μία εβδομάδα είναι τόσο πλούσια, τόσο αποκαλυπτική και τόσο διδακτική σε ό,τι αφορά το διεθνές πολιτικό σκηνικό όσο αυτή που ολοκληρώνεται. Η ίδια η λέξη «διεθνές», βέβαια, είναι παραπλανητική: όσα γίνονται εκτός συνόρων αφορούν άμεσα ή έμμεσα τη χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ισχυροποίηση, ή μάλλον η επιβεβαίωση της ισχύος, του προέδρου της Τουρκίας.

Η εβδομάδα που έχει ξεκινήσει θα καταγράψει υψηλή διπλωματική κινητικότητα και θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Η σημερινή επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Ρώμη και η συνάντησή του με την ομόλογό του Τζόρτζια Μελόνι για παράδειγμα θα αναδείξει τη διαρκή κρισιμότητα του Μεταναστευτικού, τις μεγάλες προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το επόμενο διάστημα αλλά και τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα να συγκλίνει σε μία γραμμή στο ζήτημα αυτό με τη γειτονική Ιταλία. Δεδομένου πως και οι δύο αποτελούμε χώρες υποδοχής στο ακανθώδες πεδίο των μεταναστευτικών ροών και άρα χώρες υψηλής ευαλωτότητας. Θα ακολουθήσει δε το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο και μάλιστα στον απόηχο μιας παραλίγο πολιτικής κρίσης στη Γερμανία. Η επαφή του με τον καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς επίσης γίνεται σε μία κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη και ταυτόχρονα για το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον που σημειώνει μία υψηλή ρευστότητα μετά και την τελευταία κινητικότητα που υπάρχει στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία.

Eνας άνθρωπος που εκλέγεται σε ένα ανώτατο αξίωμα κρίνεται συχνά από τις πρώτες του δηλώσεις. Και η πρώτη δήλωση που έκανε μετά την εκλογή του ο Πάπας Λέων ΙΔ', κατά κόσμον Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ, ήταν ότι θέλει να χτίσει γέφυρες.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γράφουν στο χθεσινό τους κύριο άρθρο οι «New York Times», ενσαρκώνει εδώ και πολλά χρόνια ένα δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ: το δίλημμα των σχέσεων που αναπτύσσουν με αυταρχικά καθεστώτα. Σε έναν επικίνδυνο κόσμο, όπως αυτός που ζούμε, οι δημοκρατίες – ακόμη και οι πιο ισχυρές, σαν την αμερικανική – δεν έχουν την πολυτέλεια να απομονώνουν κάθε μη δημοκρατικό καθεστώς. Ωστόσο, αυτού του είδους οι «συμμαχίες» προϋποθέτουν μια σειρά από ανταλλάγματα ώστε να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δημοκρατικών κρατών.

H κατάσταση στην Κύπρο μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Είκοσι ένα ακριβώς χρόνια μετά το «Οχι» των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν και οκτώ χρόνια μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά, οι προοπτικές για επίλυση του Κυπριακού και επανένωση του μαρτυρικού νησιού χαρακτηρίζονται ζοφερές. Να όμως που όταν υπάρχει πολιτική βούληση και καλή διάθεση, μπορεί να επιτυγχάνονται συμφωνίες, έστω επιμέρους, που ωφελούν και τις δύο πλευρές.

Εχει γίνει κατά καιρούς αναφορά και αποτελεί δομική παθογένεια του κράτους, η καθυστέρηση της απονομής της δικαιοσύνης αλλά και της συζήτησης για την επίλυση διαφορών στα αστικά δικαστήρια. Να σημειώσουμε εδώ πως το όλο πρόβλημα δεν είναι μια τεχνική λεπτομέρεια που μπορούμε να προσπερνάμε, κι αυτό αφού αγγίζει και εφάπτεται με την ίδια την έννοια […]

Η διευθέτηση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού (ΘΧΣ) της Ελλάδας, ο οποίος λαμβάνει σάρκα και οστά από χθες και προεικονίστηκε από «ΤΑ ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου – είναι μια ουσιαστική γεωπολιτική και τεχνική ενέργεια που ορθώς δρομολογήθηκε και που σωστά γίνεται βήμα βήμα. Δεν ήταν και δεν είναι απλώς ευρωενωσιακή υποχρέωση αλλά και εκκρεμότητα που υπήρχε ως προς τους συμμάχους μας και τα εγγενή γεωπολιτικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Ο ευρωπαίος επίτροπος Αμυνας Αντριους Κουμπίλιους παραχώρησε συνέντευξη στα «ΝΕΑ» και μερικά ακόμη ευρωπαϊκά έντυπα. Με αυτήν καλεί τα κράτη - μέλη να ξεκινήσουν άμεσα, με ξεκάθαρα βήματα, την υλοποίηση του σχεδίου ReArm για την ενίσχυση της άμυνας της Ενωσης.

O 19ος αιώνας ήταν βρετανικός. Ο 20ός ήταν αμερικανικός. Και σχεδόν όλοι οι σοβαροί αναλυτές εκτιμούν ότι ο 21ος θα είναι κινεζικός, ή τουλάχιστον ασιατικός. Αυτή την εξέλιξη θέλει να αποτρέψει ο Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά το κάνει με απότομο τρόπο. Αντί να προσπαθήσει να συγκροτήσει ένα κοινό μέτωπο με τους συμμάχους του (ΕΕ, Βρετανία, Ιαπωνία, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία), προσελκύοντας στο μέτωπο αυτό και τις χώρες του Παγκοσμίου Νότου (από τη Βραζιλία ως την Ινδία), καταφεύγει σε οικονομικούς εκβιασμούς, ακόμη και απειλές για βίαιη προσάρτηση ξένων εδαφών.

Η προγραμματική συμφωνία στην οποία κατέληξαν στη Γερμανία η Χριστιανική Ενωση και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα υπό τον μελλοντικό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς δείχνει τα θετικά ανακλαστικά τα οποία μπορεί να έχει και να αποκτήσει εκ νέου η ευρωπαϊκή ηγεσία στο νέο περιβάλλον. Μιλάμε συχνά και διαπιστώνουμε εδώ και τουλάχιστον μία 15ετία τα ελλείμματα ηγεσίας, τις ανεπαρκείς […]

Ο εμπορικός πόλεμος που κήρυξαν οι ΗΠΑ κλιμακώνεται επικίνδυνα. Ακόμη και χώρες σαν την Ελλάδα, που είναι λιγότερο εκτεθειμένες στη νέα αυτή κρίση – μόλις το 50% των ελληνικών εξαγωγών πηγαίνουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού – δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο. Στη δική μας περίπτωση, για παράδειγμα, εφόσον επηρεάζεται συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση και […]

Σήμερα, θα επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο ο Μπενιαμίν Νετανιάχου. Θα είναι η δεύτερη φορά που θα συναντηθεί με τον αμερικανό πρόεδρο από τότε που ο τελευταίος ανέλαβε καθήκοντα τον Ιανουάριο, ενώ θα είναι και πρώτος ηγέτης που θα τον δει μετά την αμερικανική «Ημέρα της Απελευθέρωσης», την επιβολή των δασμών, δηλαδή.

Το ένα ερώτημα είναι γιατί το έκανε. Γιατί δηλαδή, εκπλήσσοντας ακόμη και τους συμβούλους του, ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα την επιβολή σαρωτικών δασμών εναντίον φίλων και εχθρών, συνοδεύοντάς τη με ισχυρισμούς περί «λεηλασίας» και «βιασμού» της Αμερικής από κοντινές και μακρινές χώρες. Η απάντηση είναι ότι ο αμερικανός πρόεδρος πιστεύει πως οι δασμοί θα αυξήσουν τα εισοδήματα των Αμερικανών, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα μειώσουν τα εμπορικά ελλείμματα.

Δεν αρκεί για μια κυβέρνηση να ομνύει στην πολυφωνία, την ελευθερία της έκφρασης και στην πίστη στην ελευθερία του Τύπου. Πρέπει και το πολιτικό, θεσμικό περιβάλλον που οργανώνει να συνάδει με τις αρχές αυτές και να μη διαμορφώνεται χώρος για ρεβανσισμό και περιστολές. Αλλιώς η καταστρατήγηση, ακόμη κι αν δεν έχει ευθείες αντιστοιχίσεις, επιβεβαιώνει την αλγεινή θέση όπου βρίσκεται η χώρα μας και που εντοπίζεται στην τελευταία θέση μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου.

«Η άμυνα», αποφάνθηκε ο Πρωθυπουργός από κοινοβουλευτικού βήματος, «είναι πυλώνας ευημερίας, χωρίς τη δική της ασφάλεια δεν υπάρχουν προϋποθέσεις ανάπτυξης της οικονομίας, δεν μπορεί να σφυρηλατηθεί η κοινωνική συνοχή». Αυτό, όπως και όλα τα άλλα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε μιλώντας για το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 25 δισ. ευρώ ακούγονται απόλυτα λογικά στον νέο κόσμο που διαμορφώνεται.

Την όλη ατζέντα θα πρέπει να τη δούμε σε συνάρτηση και με τους νέους ασύμμετρους κινδύνους αλλά και με τη νέα πραγματικότητα που επιτάσσει τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης και το βάθεμα της ενιαίας αμυντικής της συνοχής. Υπό αυτή την έννοια έχει σημασία το πώς θα επιμεριστούν οι ειδικοί στόχοι και στο σκέλος του περαιτέρω εξορθολογισμού της Δομής των Ενόπλων Δυνάμεων και στο πεδίο των νέων παραγγελιών. Η δε ακόμη πιο σοβαρή παράμετρος είναι να επιμείνουμε στρατηγικά, ένα μεγάλο μέρος των οπλικών συστημάτων να είναι ελληνικής κατασκευής, ώστε να υπάρξει θετικό αποτύπωμα και στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, συνεπώς και στην οικονομία της χώρας.

Για την ανάγκη να δημιουργήσει η Αθήνα διαύλους με τη νέα αμερικανική διοίκηση δεν χρειάζεται φυσικά να επιχειρηματολογήσει κανείς. Ως προς τη σχέση που χτίζει με το Τελ Αβίβ, πάλι, είναι κρίσιμο να επισημανθεί ότι το Ισραήλ μπορεί να λειτουργήσει σαν αντίβαρο στην Τουρκία, η οποία δεν κρύβει πως προσπαθεί να επιβληθεί ως ηγετική περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου.

Την Τετάρτη που έρχεται είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Δεν είναι όμως άλλη μια παγκόσμια ημέρα. Ο εορτασμός της, κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ προκειμένου οι πολίτες όλων των χωρών να ενημερώνονται και να ευαισθητοποιούνται για τους τρόπους με τους οποίους είναι εφικτό τα αυτιστικά άτομα να ενταχθούν ομαλά στις κοινωνίες τους. Στα πλαίσια αυτού του σημαντικού σκοπού «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» φιλοξενούν σήμερα ένα μεγάλο αφιέρωμα.

Ο νέος κατώτατος μισθός, που ανακοινώθηκε στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, αφορά 575.000 εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται όμως για τους χαμηλότερα αμειβόμενους στην αγορά εργασίας. Αυτοί θα ωφεληθούν έστω και λίγο γιατί εκτός από την αύξηση στις αποδοχές τους θα δουν και τα ποσά μιας σειράς επιδομάτων που λαμβάνουν να ανεβαίνουν.

Ο κοινός ψηφιακός χώρος που θα συγκεντρώνει τους ηλεκτρονικούς φακέλους υγείας των πολιτών με στόχο την παροχή καλύτερης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια πρωτότυπη αλλά και με πολλές παραμέτρους τομή. Οπως κάθε κίνηση όπου εφάπτεται η ψηφιακότητα με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και οι ατομικές ελευθερίες με την κοινή μέριμνα, και […]

Yπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή που καταλαβαίνει κανείς ότι ένας αυταρχικός ηγέτης ανησυχεί για την εξουσία του. Η στιγμή αυτή δεν είναι μια αρνητική δημοσκόπηση, καθώς το κλίμα μπορεί πάντα να βελτιωθεί με ένα φιλολαϊκό μέτρο. Δεν είναι ούτε μια μεγάλη διαδήλωση, καθώς οι κατασταλτικοί μηχανισμοί μπορούν πάντα να φιμώσουν ή να φυλακίσουν τους ενοχλητικούς.