Λοβέρδου Μυρτώ

Γράφουν, σκηνοθετούν, παίζουν, συνθέτουν: Αυτή η καινούργια θεατρική παρέα που φτιάχτηκε τα τελευταία χρόνια και την οποία γνωρίσαμε μέσα από τους «Παίκτες» επιστρέφει δυναμικά στα τέλη του μήνα. Αυτή τη φορά καταπιάνονται με ένα θέμα και έναν χώρο που ξέρουν καλά, το θέατρο. Και θέλουν να μας τον παρουσιάσουν από την καλή και από την […]

Εχουν περάσει σχεδόν ογδόντα χρόνια από τότε που ο Αρθουρ Μίλερ έγραψε και είδε να ανεβαίνει στη σκηνή το πρώτο του, ουσιαστικά, θεατρικό έργο που γνώρισε την αποδοχή και την επιτυχία. Ηταν  το «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» («My All Sons», 1947), μια φαινομενικά μικρή οικογενειακή ιστορία που εντάσσεται στη μεγάλη παγκόσμια Ιστορία. Πραγματεύεται τον […]

Ο μονόλογος είναι από μόνος του ένα είδος δύσκολο, απαιτητικό, ενίοτε περισσότερο και από ένα θεατρικό έργο όπου τα πρόσωπα – ηθοποιοί συνδιαλέγονται επί σκηνής. Γιατί έχει μεγάλη μοναξιά ο μονόλογος, ένα σκηνικό βάρος και μια ευθύνη που απαιτεί ικανότητες ακόμα και πέρα από τις υποκριτικές. Μια ικανότητα δηλαδή να διατηρεί ο ερμηνευτής, μόνος του, […]

Με το μαύρο και το άσπρο να καθορίζουν σκηνικά την παράσταση, με μικρές λεπτομέρειες, όπως το μπονσάι, αλλά και με την επιλογή ήπιων τόνων – στην αρχή τουλάχιστον –, η «Αμφιβολία» ξεδιπλώνεται στη σκηνή του θεάτρου Δημήτρης Χορν, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Παπαγεωργίου. Με φόντο το 1964, μια εποχή ποικίλων αναταραχών – έχει […]

Στο ραφτάδικο με τα ανοιχτά παράθυρα λόγω ζέστης, γυναίκες μπαινοβγαίνουν, ενώ η ανάμνηση ενός άνδρα έχει κυριεύσει τον σκηνικό χώρο. Από τους πιο αυτοβιογραφικούς και θεατρικούς συγγραφείς, ο αμερικανός Τενεσί Ουίλιαμς (Thomas Lanier «Tennessee» Williams, 1911-1983) αναφέρεται συνήθως – λιγότερο ή περισσότερο άμεσα – στα μέλη της οικογένειάς του. Η μητέρα και η αδελφή του […]

Λίγες εβδομάδες αφού είχαν ξεκινήσει να προβάλλονται τα επεισόδια του «Σασμού», μια σχετικά νέα συνάδελφος με ρώτησε γεμάτη απορία: «Ξέρεις έναν ηθοποιό, μ’ ένα περίεργο όνομα, Ημερος, Ημελλος, κάπως έτσι… Καινούργιος είναι;».  Ημελλος, της τόνισα. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΜΕΛΛΟΣ. Κι αφού δεν είχες την τύχη να τον δεις να παίζει στο σανίδι, ας τον απολαύσεις στη μικρή […]

Μια άδεια σκηνή, με ξύλινη επένδυση στις τρεις πλευρές της, κλείνει μέσα της τον τόπο δράσης και συνάντησης των δύο ηρώων του «Brokeback Mountain», στο πλήρως ανακαινισμένο θέατρο Κνωσός. Μια σκηνή που παραπέμπει σε έναν κλειστό χώρο, ένα δωμάτιο, μέσα στο οποίο κρύβονται και κρύβουν τα μυστικά τους. Εκεί θα ζήσουν την ιδιαίτερη ιστορία τους, […]

Αινιγματικό και σαφές, με μια φόρμα αυστηρή που ωστόσο γεννά μια σπάνια ελευθερία, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (Samuel Beckett, 1906-1989), στη σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου, βρίσκει μια από τις πληρέστερες σκηνικές του εκδοχές. Κάπου ανάμεσα στην κλοουνερί και το αρχαίο δράμα, την κωμωδία και την τραγωδία και με τη διαρκή συνομιλία της […]

Στο σχολείο, στο Λύκειο, τον είχα καθηγητή Φιλοσοφίας. Αρχαία έκανε στα άλλα τμήματα. Προσπαθούσε να μας μάθει τις βασικές έννοιες και τις αρχές αυτού του τόσου δύσκολου, για εμάς, τότε, μαθήματος. Είχε πάθος στον τρόπο που προσπαθούσε να μας μεταδώσει τη γνώση. Αργότερα αντιληφθήκαμε το μέγεθος του δασκάλου, την τύχη να έχουμε τον Γεωργουσόπουλο στις […]

Ικανές για όλα, δυνατές, γεμάτες αγάπη για τα παιδιά τους, οι λύκαινες κουβαλούν τη δική τους μυθολογία. Με αυτόν τον εύστοχο τίτλο, ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης (Σέρρες, 1967) καταθέτει με τις «Λύκαινες» ένα νέο θεατρικό έργο, το οποίο προστίθεται τόσο στην προσωπική του εργογραφία (μεταξύ άλλων «Λάσπη», «Λα Πουπέ», «Αέρας», «Κέικ», «Στην οθόνη φως» που έχουν […]

Ενα «κλουβί» καταλαμβάνει όλη τη σκηνή: περιστρεφόμενο και με εξωτερικές σκάλες, δεσπόζει και φιλοξενεί το «Σχολείο των γυναικών» του Μολιέρου, στη σκηνοθετική ανάγνωση του Αλέξανδρου Μυλωνά. Η ζωντανή ορχήστρα και η πολυχρωμία καθορίζουν την ιδιαίτερη αισθητική της παράστασης (έξοχα τα κοστούμια του Αγγελου Μέντη), στην οποία δεσπόζει ο λόγος, στην έμμετρη μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. […]

Το άδειο σκηνικό της Φρυνίχου «κατοικείται» από τη φιγούρα του Τενεσί Ουίλιαμς: Η τεράστια φωτογραφία του αμερικανού συγγραφέα δίπλα στη γραφομηχανή του καλύπτει την πλάτη της σκηνής και δεσπόζει. Ο Ουίλιαμς είναι εκεί, επιβλέπει, παρατηρεί, υπενθυμίζει: είναι ο δημιουργός, είναι ο πατέρας, κυρίως αυτός. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που οι ήρωες του «Γυάλινου Κόσμου» […]

Η Βόρεια Ιρλανδία του 1989 είναι το ιστορικό σκηνικό του έργου της Μέγκαν Τάιλερ (Meghan Tyler) «Ο τρόμος του κροκόδειλου» («Crocodile Fever») που το τοποθετεί στην εποχή των ταραχών. Απ’ έξω μαίνονται οι συγκρούσεις των Ιρλανδών με τον βρετανικό στρατό ενώ μέσα στο σπίτι εξελίσσεται μια οικογενειακή σύγκρουση, μια αιματηρή αναμέτρηση με την πατριαρχία από […]

Το θέμα της ίδρυσης Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών (ΑΣΠΤ) που ανακοινώθηκε πρόσφατα, αναμένεται να μπει σιγά σιγά σε δημόσιο διάλογο. Εκεί όλοι οι σχετιζόμενοι παράγοντες θα έχουν λόγο και χώρο να εκφράσουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Γιατί, πράγματι, ενώ αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία, είναι πολλά τα ερωτήματα που την ακολουθούν και τα οποία […]

Ογδόντα σχεδόν χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα (1946) από τον θίασο Κοτοπούλη στο θέατρο Rex και πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη, το έργο «Η Δεξιά, η Αριστερά και ο κυρ Παντελής» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου επιστρέφει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς. Καθαρόαιμη κωμωδία με έντονο πολιτικό στοιχείο, διαχειρίζεται τη μόνιμη αντιπαράθεση του Ελληνα που […]

Δύο σχεδόν χρόνια μετά το Προεδρικό Διάταγμα (Δεκέμβριος 2022) που εξίσωνε τα πτυχία ανώτερων δραματικών σχολών, σχολών χορού και κινηματογράφου με τα απολυτήρια λυκείου, ο εκπαιδευτικός χώρος της τέχνης αναβαθμίζεται! Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την ίδρυση της Ανωτάτης Σχολής Παραστατικών Τεχνών (ΑΣΠΤ). Με το σχέδιο νόμου που παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα τρεις υπουργοί, ο […]

Κατάθεση ψυχής, ίσως και μια μορφή αυτοψυχανάλυσης. Εκρηξη θυμού ή διάθεση καταγραφής μιας προσωπικής κατάστασης, άλλοτε με βαθιά συναισθηματικό χαρακτήρα, άλλοτε με τη μορφή καταγγελίας ή μαρτυρίας – τι είδα, τι ένιωσα, τι συνέβη. Σε κάθε περίπτωση ένας μονόλογος δεν είναι παρά μια υπόθεση απόλυτης σκηνικής έκθεσης για τον ηθοποιό, με όποιες λέξεις κι αν […]

Κριτική «Η Φάλαινα» του Σάμιουελ Ντ. Χάντερ

Κριτική «Κανόνια και τρομπέτες» του Γιάννη Τσίρου

Ισως ο καλύτερος τρόπος για να διαβάσει κανείς τη σύγχρονη ιστορία του τόπου του να είναι τη δει (και) από την κωμική της πλευρά. Μια που τα γεγονότα παραμένουν γεγονότα, και οι ειδικοί, που τα καταγράφουν, τα αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα, υπάρχει χώρος και για ένα άλλου τύπου σχόλιο. Ετσι κι αλλιώς η ιστορία […]

Κριτική «True West» του Σαμ Σέπαρντ

Κριτική «Ορνιθες» του Αριστοφάνη

Βία, ενδοοικογενειακή βία, βία ανηλίκων, γυναικοκτονίες, ετερότητα, διαφορετικότητα, αποδοχή του άλλου, ισότητα των δύο φύλων… Δεν είναι μόνο η σύγχρονη δραματουργία που πραγματεύεται αυτά τα θέματα, θέματα που κατακλύζουν την επικαιρότητα και μας θυμίζουν πόσα πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα για να ζήσουμε σε μια πιο ισότιμη, δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία. Είναι και η σκηνοθετική […]

Κριτική «Ικέτιδες» του Αισχύλου

Στα τριάντα χρόνια που το Εθνικό Θέατρο λειτουργεί ως ΝΠΙΔ, στην καρέκλα του καλλιτεχνικού διευθυντή έχουν καθίσει επτά συνολικά επικεφαλής, ξεκινώντας από τον Νίκο Κούρκουλο, που παρέμεινε ως τον θάνατό του (1993-2007) και καθόρισε το τοπίο της νέας εποχής. Ακολούθησε ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο μόνος με δύο θητείες στο ενεργητικό του (2007-2010 & 2010-2013). Μετά […]

Κριτική «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη

Μια συνάντηση γιγάντων, μια συνάντηση κορυφής θα πραγματοποιηθεί, όχι στην Αθήνα, αλλά στο Λονδίνο, στις αρχές του 2025. Μια ξεχωριστή θεατρική συνάντηση. Κι αυτό γιατί όχι μόνον η Κέιτ Μπλάνσετ (φωτογραφία) θα συνεργαστεί με τον Τόμας Οστερμάγιερ αλλά γιατί αυτή η συνεργασία θα γίνει με αφορμή τον «Γλάρο» του Αντον Τσέχοφ – στη σκηνή του […]

Ακρίβεια, μέτρο, ρυθμός. Σώματα, ήχοι, κίνηση. Ηρωες του μύθου και ήρωες της σύγχρονης ζωής. Μια συνεχόμενη, διαρκής σκηνική τελετουργία είναι η «Ορέστεια» του Θόδωρου Τερζόπουλου που παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο και τώρα επέστρεψε στις αθηναϊκές θερινές σκηνές, αρχής γενομένης από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Σε αυτή την τριλογία του Αισχύλου – τη μοναδική σωζόμενη του αρχαίου […]

Ταλέντο. Αυτή είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στον νου όταν μιλάμε για θέατρο, για ηθοποιούς. Με αυτό το στοιχείο τους κρίνουμε και τους διαχωρίζουμε, σε ταλαντούχους και μη, καλούς, μέτριους, κακούς. Αν και συχνά συμμερίζομαι αυτό που έχει γράψει ο Ντέιβιντ Μάμετ ότι «υπάρχουν οι ηθοποιοί – και οι άλλοι»… Είτε έτσι είτε αλλιώς […]

Σε μια απομονωμένη παραλία, προσβάσιμη μόνο από θάλασσα και άρα μόνο με καΐκι, καταφθάνει μια ιδιόμορφη παρέα, η οποία συνηθίζει να πηγαίνει εκεί τα καλοκαίρια, τον μήνα Αύγουστο: αποτελείται από έναν άνδρα (Χάρης) με τη γυναίκα του (Βάσω), την ερωμένη του (Μαρία) – που παριστάνει την κωφάλαλη – και την ετεροθαλή, γερμανίδα αδελφή του (Χίλντεγκαρντ). […]

Ο Σεπτέμβριος, κάθε Σεπτέμβριος, θυμίζει την Ελλη Λαμπέτη: Ισως γιατί είναι ο μήνας που ξεκίνησε με την αναγγελία του θανάτου της, πριν από 40+1 χρόνια, ένα Σάββατο. Ηταν 3 Σεπτεμβρίου του 1983 όταν η είδηση έγινε γνωστή. Ο κόσμος ήξερε ότι ήταν άρρωστη – ο καρκίνος την είχε χτυπήσει από τα τέλη της δεκαετίας του […]

Κριτική «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη

Αν και εκδόθηκε στη Νορβηγία (1890), το πρώτο ανέβασμα της «Eντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ιψεν πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία έναν χρόνο μετά. Ωστόσο η επιτυχία ήρθε το 1902 με την παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. Εκεί, μισόν αιώνα μετά, έκανε πρεμιέρα το «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς, τον Δεκέμβριο του 1947. Αυτές οι δύο κορυφαίες ηρωίδες του […]

Κριτική: «Μια άλλη Θήβα» του Σέρχιο Μπλάνκο

Με τις «Ικέτιδες» (φωτογραφία) του Αισχύλου που θα παρουσιαστούν την προσεχή Παρασκευή (και Σάββατο) στην Επίδαυρο ολοκληρώνεται η φετινή συγκομιδή του αρχαίου δράματος μέσα από τις παραστάσεις του Φεστιβάλ. Ελληνες και ξένοι δημιουργοί έδωσαν για άλλη μία φορά το «παρών» σε αυτό το καλοκαιρινό αντάμωμα, το οποίο του χρόνου κλείνει, επισήμως, επτά δεκαετίες ζωής και […]

Κριτική «Αμλετ» του Σαίξπηρ