Ραγκούση Πέπη

Η είδηση αποδείχθηκε φήμη άμα, σχεδόν, τη εμφανίσει. Και όμως εξακολούθησε να διακινείται, έστω και ως φήμη, από επίσημους και ανεπίσημους δημοσιολογούντες. Στην εξώσφαιρα της τοπικής ειδησεογραφίας, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος υπήρξε, για λίγες ώρες, υποψήφιος για τη θέση του επικεφαλής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και για πολύ περισσότερες, στην πρώτη θέση του […]

Σήμερα κλείνει μία εβδομάδα από τότε που ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέλαβε, για τέταρτη φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία, τα καθήκοντά του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μέσα σε αυτές τις εφτά ημέρες απέσυρε έναν μεγάλο αριθμό αστυνομικών από τη φύλαξη VIP προσώπων ώστε να τους επανεντάξει στην ομάδα ΔΙΑΣ, διαχειρίστηκε επιχειρησιακά τη θεομηνία στη Χαλκιδική, […]

Λέγεται σύνδρομο Capgras, είναι εξαιρετικά σπάνιο αλλά διαταράσσει εφιαλτικά τις ισορροπίες στην καθημερινότητα του ασθενούς. Ο οποίος, όταν κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη, δεν τον αναγνωρίζει. Αυτό το, ατύπως, λεγόμενο και «σύνδρομο του καθρέφτη», το έχουν όλα τα μικρά παιδιά. Μέχρι τα τρία τους χρόνια, περίπου, δεν αναγνωρίζουν το είδωλό τους, νομίζουν ότι βλέπουν […]

Η λέξη διακινήθηκε κατά κόρον και στοχοποιημένη με υπερβάλλοντα ζήλο τις τελευταίες ημέρες. Με όχημα το κύμα τυφλού μίσους που πυροδότησε το γνωστό (ατυχές και ασαφώς διατυπωμένο) σχόλιο της «Athens Voice» – περί κανονικότητας και «κανονικών ανθρώπων» ο λόγος. Από κει και πέρα έγινε μια αντιπολιτευτική, προς τον νέο πολιτικό συσχετισμό, καραμέλα. Η χρήση της, κατά […]

Αρχίζοντας να γράφω αυτό το κείμενο, μου ήρθε στο μυαλό ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον μετά την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου τον Αύγουστο του 2015. Ηταν εκείνος ο περίφημος «οδικός χάρτης» που θα έπρεπε να ακολουθήσει η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Θυμάμαι τον Αλέξη Τσίπρα να χρησιμοποιεί τον τεχνοκρατικό όρο που μόλις είχε αφομοιώσει και […]

Δύο επέτειοι. Η μια χθες, η άλλη προχθές. Η πρώτη πριν από 15 χρόνια. Ξαναγεννημένοι την 4η Ιουλίου. Στο στάδιο Ντα Λουζ της  Λισαβόνας. Εκεί που ελλιμενίστηκε πλησίστιο το «πειρατικό». Η Ελλάδα καλπάζει καβάλα στο όνειρο. Κάνει το ανέφικτο εφικτό. Κερδίζουμε την Πορτογαλία, παίρνουμε το Ευρωπαϊκό. Και το σηκώνουμε το «τιμημένο» στον ρυθμό της κυρίας […]

Το ανακάλυψα σκαλίζοντας ένα ντουλάπι στο σπίτι της μητέρας μου. Ενα πλαστικό σημαιάκι του ΠΑΣΟΚ που δεν μπόρεσα καν να το ξετυλίξω – με τα χρόνια το ρολαρισμένο πλαστικό είχε γίνει μια ομοιογενής μάζα. Από πότε να ήταν; Μπορεί και από εκείνη τη συγκέντρωση του Οκτωβρίου του 1981, την Πέμπτη πριν από τις εκλογές. Την τελευταία […]

Δεν θα έδινα ποτέ, ακόμη και αν μου περίσσευαν, 830.000, περίπου, ευρώ για να αποκτήσω ένα πιόνι έστω και αν η κατασκευή του αναγόταν στον Μεσαίωνα. Προφανώς διότι δεν έχω τη μανία του συλλέκτη. Η οποία ωστόσο δεν είναι μανία «πολυτελείας». Οι αυθεντικοί, οι παθιασμένοι συλλέκτες συχνά ξοδεύουν από το οικονομικό υστέρημα και όχι από […]

Θυμάμαι ακόμη τον τίτλο σε εξώφυλλο ελληνικού περιοδικού (ποιο ήταν το περιοδικό δεν θυμάμαι) την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, τότε που είχαν γίνει, σε διαφορετικά αθλήματα, «εξωπραγματικά» ρεκόρ και όλοι έκαναν λόγο για «φεστιβάλ ντοπαρίσματος». «Μάθημα Φυσικής ή Χημείας;» έγραφε και τα γράμματα έπεφταν πάνω στα πόδια κάποιου δρομέα όπου οι φλέβες και […]

Δεν υπάρχουν ελλείμματα που να πονάνε περισσότερο μια κοινωνία από αυτά στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Ενας άνθρωπος που περνάει την πόρτα ενός νοσοκομείου, είτε ως ασθενής είτε ως συνοδός, είναι ήδη «λαβωμένος». Οπότε η περαιτέρω ταλαιπωρία είναι σαν να γρατζουνά μια ήδη χαίνουσα πληγή. Και κυρίως, κόντρα στην παράδοση και στον πολιτισμό μας που σέβεται […]

Οι συνειρμοί είναι προφανείς. Του ευνοεί και η φιγούρα της 31χρονης, μικρόσωμης καπετάνιου Καρόλα Ρακέτε. Με τη μαύρη μπλούζα και τα μαλλιά πιασμένα πίσω, σε χαμηλό, μεγάλο κότσο που παραπέμπει σε άγαλμα αρχαίας Κόρης. Η ηρωίδα του Σοφοκλή, αρχέγονη, αρχετυπική, «επαναφορτώνεται» στην ειδησεογραφία και κάνει τον γύρο του κόσμου με τη δύναμη του συμβολισμού της […]

Πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκα, τις μικρές ώρες μετά τα μεσάνυχτα, στο Γενικό Κρατικό. Για παρέα και συμπαράσταση σε έναν στενό φίλο που είχε συνοδεύσει στο εφημερεύον νοσοκομείο κάποιον δικό του άνθρωπο. Δεν χρειάζεται να περιγράψω το τι γινόταν εκεί μέσα αν και το πιο παραστατικό ρεπορτάζ δύσκολα αποδίδει, σε όλες τις διαστάσεις της, την […]

Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, γλαφυρό όπως ένα μυθιστόρημα και συναρπαστικό όπως ένα ντοκουμέντο, είναι το «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία». Εχει την υπογραφή του Ντέιβιντ Οουεν, ενός ανθρώπου που ξέρει καλά και από εξουσίες και από ασθένειες. Εξέχων διπλωμάτης και υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας (τον θυμόμαστε από την […]

«…απόμακροι εξ αρχής / εκτός παραδομένου κόσμου εσείς / ανήλικοι διαρκώς / μα κι απ’ το καθεστώς / αμόλυντοι ευτυχώς, εσείς». Ζητώ συγγνώμη από τον Διονύση Σαββόπουλο που έκανα το «εμείς» «εσείς» στο τραγούδι του. Βγήκα στην κυκλοφορία μία εικοσαετία αργότερα, με του ’80 τους εκδρομείς. Η γενιά όμως στη νεολαία της οποίας είναι αφιερωμένη […]

Μιμήθηκε τη φωνή του, το ύφος του, τις εκφράσεις τους, τις κινήσεις του. Ή, μάλλον, τα ξεπατίκωσε. Θα μπορούσε, μετά την πρωθυπουργική του καριέρα, να συνεχίσει να δρέπει δάφνες στο Your Face Sounds Familiar. Ο Αλέξης Τσίπρας, στο επικοινωνιακό του προφίλ, μοιάζει να έχει καταπιεί τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πολύ φοβάμαι όμως αμάσητο. Γι’ αυτό και […]

Κάτι περισσότερο από ένα αρχαίο θέατρο, έστω και το «ομορφότερο στον κόσμο» όπως το είχαν χαρακτηρίσει όσοι παρακολούθησαν την πρώτη παράσταση που δόθηκε εκεί, στη δεκαετία του 1930. Πολλά περισσότερα από ένα φεστιβάλ εφόσον, πέρα από το πρόγραμμα των παραστάσεων, συντελεί στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που αφήνει χώρο για να αναπτυχθούν αστικοί μύθοι και γοητευτικές […]

Δεν λένε ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει; Ε, καλά το λένε. Επιβεβαιώνω. Μεγάλες αλήθειες βγαλμένες μέσα από τη ζωή των ξενύχτηδων. Που μου προκαλούν συνειρμούς με τη σύγχρονη πολιτική σκηνή της χώρας. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου (με αυτό το «όποιο», βέβαια, να μην έχει […]

Είναι αδύνατον να αναφερθεί ένας έλληνας – ίσως και αλλοδαπός – πολίτης στα Γλυπτά του Παρθενώνα και οι συνειρμοί του να μην τον οδηγήσουν στη Μελίνα Μερκούρη. Η επιστροφή τους ήταν για εκείνη ο σκοπό της ζωής της, κάτι σαν το «παιδί» που ποτέ δεν απέκτησε. Αυτός ο καημός ξεκίνησε το 1960, τότε που γύριζε την ταινία […]

Πριν από δύο, περίπου, χρόνια είχα δει το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού Utopia που αναφέρεται στην περίοδο από τις παραμονές της Ρωσικής Επανάστασης έως και τον λιμό στην Ουκρανία. Εκεί λοιπόν – και ενώ ο θεατής παρακολουθεί πλάνα από την ταινία του Αϊζενστάιν με την εισβολή στα χειμερινά ανάκτορα – ο πολυβραβευμένος ντοκιμαντερίστας αφηγείται ότι οι […]

Ηταν 26 Σεπτεμβρίου 1985. Οι κολλημένοι με το «Σαν Σήμερα» ίσως αναγνωρίζουν σε αυτή την επέτειο μια καθοριστική στιγμή για την πολιτική επικοινωνία. Ολα τα αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια είχαν διαμορφώσει το πρόγραμμά τους και μετέδιδαν αφιερώματα για τη συμπλήρωση 25, τότε, χρόνων από το πρώτο στην Ιστορία τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσα στον αντιπρόεδρο (με πρόεδρο τον […]

Παρατηρώ τον Αλέξη Τσίπρα σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που υποτίθεται ότι παίζει το χαρτί της πολιτικής του επιβίωσης. Τον παρατηρώ, κυρίως, ανθρωπολογικά. Την τραυματισμένη του αλαζονεία – που εντελώς ανεπιτυχώς προσπαθεί να πλασάρει ως μετριοπάθεια -, την αμηχανία του που αποτυπώνεται στη γλώσσα του σώματος, τον τόνο της φωνής του που δείχνει πως ούτε ο […]

Ο Αλέξης Τσίπρας όχι απλώς αντέγραψε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον ξεπατίκωσε που λέγαμε μικροί. Ομως, ως ναρκισσευόμενο και εγωκεντρικό άτομο που είναι, περιορίστηκε στην ξεπατικοτούρα των εξωτερικών στοιχείων του επικοινωνιακού ταλέντου του πρώην ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, στη μίμηση της φωνής, των παύσεων, των χειρονομιών και των εκφράσεών του. Οχι στο «υλικό» αυτού του αόρατου νήματος […]

Πριν από έξι χρόνια ακριβώς έπεφτε το μαύρο στην ΕΡΤ. Και άνοιγε η αυλαία μιας «παράστασης» που άλλοτε γινόταν δραματική, άλλοτε έμοιαζε με κωμειδύλλιο, το συχνότερο όμως παρέπεμπε σε φαρσοκωμωδία και κάποιες φορές σε τσίρκο. Η αντίδραση για την προάσπιση της ελευθερίας και της ενημέρωσης ήταν άμεση και γενική. Κυλιόμενες συγκεντρώσεις έξω από το ραδιομέγαρο, […]

Είναι η αίσθηση που έχω αποκομίσει παρακολουθώντας συστηματικά, λόγω επαγγελματικού ενδιαφέροντος, τις απονομές καλλιτεχνικών βραβείων είτε πρόκειται για θέατρο – όπως στην προκειμένη περίπτωση – είτε για κινηματογράφο είτε για μουσική. Οτι, δηλαδή, τα τελευταία χρόνια μπαίνει στο πλάνο η διαφορετικότητα. Στα φετινά βραβεία Τόνι, αυτό εκφράζεται με τη βράβευση της Αλι Στρόκερ και της 87χρονης Ελεν […]