Οι μνήμες ξυπνούν εφιαλτικές ακόμη και στον πιο απαθή θεατή των γεγονότων – αν υπάρχουν και τα παραμικρά περιθώρια απάθειας απέναντι σε τέτοιες τραγωδίες. Ηταν σαν εκείνο το βράδυ πριν από έναν χρόνο παρά κάτι μέρες. Εμείς ταμπουρωμένοι στην γκρίνια της ασφάλειας. Να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας επειδή κάνει ζέστη (τι περίεργο μέσα στο κατακαλόκαιρο!), επειδή φυσάει και έγινε ρεύμα και έκλεισε με δύναμη η πόρτα και έσκουξαν οι μεντεσέδες. Και να μακαρίζουμε αυτούς που έχουν ήδη ξεκινήσει τις διακοπές τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή