Ραγκούση Πέπη

Ξέρω όλα αυτά που ανεβάζεις στα σόσιαλ μίντια φίλε μου – τα τσίλικα, τα ρετουσαρισμένα – και φαντάζομαι όλα αυτά που μου κρύβεις. Να, προχθές ανέβασες μια φωτογραφία. Νεταρισμένο το πρώτο πλάνο, φλου γαλάζιο αρτιστίκ το φόντο. Ενα ποτήρι με τσίπουρο και ένα πιάτο με ντομάτα, αγγούρι και τέσσερις ελιές. Και από κάτω πας και κοτσάρεις ένα […]

«Η διεύρυνση γκαζώνει, μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι» είχε γράψει πριν από καιρό στο Twitter η βουλευτής Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ (προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ) Νίνα Κασιμάτη. Ετσι θεώρησε ότι έπρεπε να σχολιάσει μια κατά λάθος αναγραφή που ανάφερε την Ντόρα Μπακογιάννη ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ενώσεις αστυνομικών τής έκαναν μήνυση και, προχθές, η […]

Ετσι όπως η φωτογραφία της Πινάρ Γκιουλτεκίν περνούσε από την οθόνη του κινητού μου, θεώρησα ότι ήταν άλλο ένα κορίτσι των σόσιαλ μίντια που μοιράζεται με το παγκόσμιο χωριό στιγμιότυπα από τις διακοπές της. Ενα κορίτσι με τη ζεστή, μελαχρινή ομορφιά των γυναικών του ευρωπαϊκού νότου που πόζαρε ξέγνοιαστο σε μια παραλία με βότσαλα. Και […]

Μπήκε στη ζωή μας στις αρχές Μαρτίου, με το τηλεοπτικό ραντεβού των 6 μ.μ. που, γρήγορα, έγινε η εαρινή εθνική μας σύναξη σε αυτήν την παράξενη άνοιξη που αφήσαμε πίσω μας. Στην αρχή, προσωπικά τουλάχιστον, μπέρδευα και το όνομά του. Τσιόδρας ή Τσιόρδας; (Για να το πω σωστά έπρεπε να θυμηθώ ότι η σειρά των […]

Ο όλβος – δηλαδή ο μεγάλος πλούτος, η ευμάρεια – οδηγεί στον κόρο, τον κορεσμό, τη χόρταση. Και ο κόρος φέρνει την ύβρι που, σύμφωνα με την αντίληψη των Αρχαίων, είναι, πρωτίστως, η προσβλητική συμπεριφορά που προκύπτει από υπεροψία και προκαλεί ντροπή στον άλλον. Και η ύβρις καταλήγει στην άτη, την καταστροφή ή την πλάνη του νου. […]

Πριν από μια εβδομάδα στην Επίδαυρο, μετά το ρεσιτάλ του Λεωνίδα Καβάκου. Η ιστορική ταβέρνα «Λεωνίδας» είναι γεμάτη από καλλιτέχνες και δημοσιογράφους στο πρώτο επιδαύριο ραντεβού αυτού του αμήχανου καλοκαιριού. Μια γυναίκα μπαίνει μέσα. Ενδυματολογικά αλλά και ως «ανθρωπότυπος», θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μια τυπική θεατής του αρχαίου θεάτρου. Μέχρι να φτάσει στο τραπέζι […]

Συνέβη πριν από κάμποσα χρόνια, στο γήπεδο. Σε αγώνα του Champions League. Πίσω μου καθόταν ένας τύπος, άξιος εκπρόσωπος της λούμπεν γραφικότητας. Η εκφορά του λόγου του παρέπεμπε στο προγλωσσικό στάδιο. Τι λόγος δηλαδή, ο τύπος μόνο έβριζε. Τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, τους παίκτες της δικής του, τον διαιτητή, τους προπονητές, τους πάντες. Τα […]

Το πιο λαμπρό αστέρι Σαν προχθές γεννήθηκε. Σαν αύριο πέθανε. Το 1996. Κι ανάμεσα σε αυτές τις δύο ημερομηνίες, 62 χρόνια λάμψης, επιτυχίας και μιας παράξενης σοφίας, βασισμένης περισσότερο σε ένα ένστικτο-υπερόπλο παρά σε γνώση. Αλλωστε, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, τι γνώση μπορούσε να έχει σχετικά με αυτό που αργότερα είπαμε σοουμπίζ ένα […]

Την 4η Αυγούστου του 2017 στα Κύθηρα ξημέρωσε μια λαμπερή, μέρα. Τουρίστες και ντόπιοι απολάμβαναν τη θερινή ραστώνη, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δούλευαν για να εξασφαλίσουν την υψηλού επιπέδου φιλοξενία για την οποία φημίζεται το νησί, κάποιοι άλλοι κάπου αλλού (έτυχε να βρίσκομαι κι εγώ ανάμεσα στους τελευταίους) ετοιμάζονταν να επισκεφθούν το νησί που απαθανάτισε […]

Ακόμη και όταν δεν λέγεται φόρα παρτίδα, διατυπώνεται εμμέσως πλην σαφώς. Με το που ανέβηκαν τα κρούσματα του κορωνοϊού, με το που ανακοινώθηκε το come back κάποιων μέτρων, όπως για παράδειγμα η χρήση μάσκας στα σουπερμάρκετ, υψώθηκαν οι φωνές αντίστασης, ξύπνησαν «της Γης οι κολασμένοι», αυτοί για τους οποίους, όποια κι αν είναι η ερώτηση, […]

Στην τριλογία του Μ. Καραγάτση που αποτελείται από τα «Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», «Αίμα χαμένο και κερδισμένο» και «Τα στερνά του Μίχαλου» (θα ανεβεί το 2021 στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου) ο Μίχαλος Ρούσης, όταν συλλαμβάνεται από τους Τούρκους, παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, κιοτεύει και, προκειμένου να σώσει τη ζωή του, τουρκεύει. Γίνεται […]

Την επόμενηΤετάρτη, ανήμερα της γιορτής της Χιώτισσας Αγίας Μαρκέλλας που μνημόνευσε («Σε πανηγύρι και γιορτή απ’ την Αγιά Μαρκέλλα, σ’ αγόρασα χρυσή κλωστή και κόκκινη κορδέλα») συμπληρώνονται δύο χρόνια από τότε που έφυγε, σαν το νερό μέσα από τα χέρια μας, ο Μάνος Ελευθερίου. «Εφυγε ο Μάνος» μου είπε στο τηλέφωνο εκείνο το πρωί η […]

Αν ζούσαμε το 1964 στο Λονδίνο και ήμασταν άνθρωποι των media, σήμερα θα μιλούσαμε για μια επίδειξη μόδας που έγινε το προηγούμενο βράδι. Ή μπορεί και να μη μιλούσαμε αν δεν είχαμε την οξυδέρκεια να αντιληφθούμε πώς μερικά εκατοστά ύφασμα όχι μόνο θα άλλαζαν την ιστορία της μόδας και της αισθητικής αλλά θα επέβαλαν συνθήκες […]

Ούτε ξέρω ούτε θυμάμαι πότε μπήκε στην καθημερινότητά μας η λέξη «μπάχαλο». Εχω την εντύπωση ότι έκανε «επίσημη είσοδο» προς το τέλος της δεκαετίας του 1970. Μαζί με τη λέξη «χαβαλές» (που, αρχικά, είχε άλλη ερμηνεία, σήμαινε ένα είδος σαμαριού ή το φορτίο που βρίσκεται στο κατάστρωμα). Προφανώς θα προϋπήρχαν, αλλά δεν χρησιμοποιούνταν ευρέως – δεν […]

Συμπληρώθηκε ήδη μία πενταετία από εκείνον τον σκληρό Ιούλη του ’15. Σαν αύριο πήγαμε να ψηφίσουμε για το Preliminary Debt sustainability analysis σε ένα δημοψήφισμα παρωδία που ολίγιστη σχέση είχε με την ουσία της πολιτικής. Επρόκειτο περισσότερο για υπαρξιακό τσεκ απ. Κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Μια πενταετία συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου που έκανε reset σε αξίες και […]

Στην αρχή, οι προχθεσινές εικόνες υποδοχής των πρώτων τουριστών στη χώρα μας, με τους πίδακες του νερού (πρόκειται για παγκόσμιο αεροδρομικό έθιμο), τις τοπικές φορεσιές, τις μαντινάδες, τους χορούς και τα φιλέματα, μου προκάλεσε ένα είδος αμηχανίας. Μάλλον δυσάρεστης. Εντάξει, ανήκω στη γενιά που χλεύασε και αποδόμησε το «Επιστροφή στις ρίζες», συνδέοντάς το με την […]

Κυκλοφορεί στο YouTube ένα βίντεο όπου ο stand up κωμικός Λάμπρος Φισφής ρωτάει παιδιά ηλικίας από πέντε έως οκτώ, περίπου, ετών αν ήταν καλύτερη, για την Ελλάδα, η εποχή του Περικλή ή του ΠΑΣΟΚ. Τα παιδιά πριμοδοτούν ΠΑΣΟΚ. Οταν ρωτάει κάποιο από αυτά ποιος ήταν ο αρχηγός του, παίρνει την απάντηση «Ο βασιλιάς». Και στην […]

Να δηλώσω, εξαρχής, ότι πάσχω από «δημοσιοφοβία». Δικός μου ο όρος αλλά όχι αποκλειστικά δική μου η «πάθηση». Δεν είμαι μόνο εγώ δηλαδή που καταλαμβάνομαι από άγχος όταν έχω να διεκπεραιώσω μια στοιχειώδη δουλειά μέσω δημόσιας υπηρεσίας. Ακόμη και η έκδοση ενός πιστοποιητικού γέννησης είναι για μένα δοκιμασία. Συνήθως βρίσκω κάποιον πιο εξοικειωμένο με τον […]

Η μαντεμουαζέλ και ο Ντιαγκίλεφ Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του 1910 όταν ο Ντιαγκίλεφ με τα Ρωσικά Μπαλέτα του αναστάτωνε το Παρίσι, όχι μόνο καλλιτεχνικά. Τα πολύχρωμα φολκλόρ κοστούμια, σε παραστάσεις όπως η «Πετρούσκα» και η «Σεχραζάτ», ξετρέλαιναν τις Παριζιάνες της υψηλής κοινωνίας που άρχισαν να αποκωδικοποιούν τον εξωτισμό στην γκαρνταρόμπα τους. Στην αυτοβιογραφική […]