Συμπληρώθηκε ήδη μία πενταετία από εκείνον τον σκληρό Ιούλη του ’15. Σαν αύριο πήγαμε να ψηφίσουμε για το Preliminary Debt sustainability analysis σε ένα δημοψήφισμα παρωδία που ολίγιστη σχέση είχε με την ουσία της πολιτικής. Επρόκειτο περισσότερο για υπαρξιακό τσεκ απ. Κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Μια πενταετία συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου που έκανε reset σε αξίες και βεβαιότητες, αποκάλυψε αυταπάτες και απάτες, «κατάπιε» πολιτικούς και πολιτικάντηδες, εξέθρεψε αλλά και κατέστειλε εμμονές και ιδεοληψίες. Ούτε ο Κώστας Γαβράς στο «Ενήλικοι στο δωμάτιο» ούτε καμία ταινία θα μπορούσε να καταγράψει σε όλη την έκταση και το βάθος του το κλίμα εκείνων των ημερών. Οχι μόνο διότι εξαρτάται από ποια πλευρά των γεγονότων βρισκόσουν τότε (και βρίσκεσαι τώρα) αλλά, κυρίως, επειδή μια εποχή με τόση θολή πολιτική ταυτότητα, είναι, στην πραγματικότητα, ένα μωσαϊκό από τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή