Πρόσωπα Περιμένοντας τον «τελευταίο οργασμό»

Όποια κυρία τον στείλει στον άλλο κόσμο, θα λάβει 250.000 ευρώ. Απαραίτητη

προϋπόθεση, να του έχει προκαλέσει «τον τελευταίο, υπέροχο οργασμό».

Να πεθάνει στα χέρια της δηλαδή, στη διάρκεια ή μετά τη συνεύρεση. Η διαθήκη

του διασημότερου και γηραιότερου ίσως Ευρωπαίου πλεϊμπόι είναι σαφής. Το

χαμόγελο του 72χρονου Ρολφ Έντεν φτάνει μέχρι τ’ αυτιά καθώς δείχνει το

«γραφείο» του, το υπνοδωμάτιό του. Καθρέφτες καλύπτουν τα πάντα. «Υπήρξα πολύ

τυχερός στη ζωή», λέει. Τρεις χιλιάδες γυναίκες είναι αυτές… «Όχι και

σπουδαία πράγματα για 55 χρόνια» (!).

Από εκεί άντλησε τη ζωτικότητα που επιμένει να μην τον εγκαταλείπει.

Ακμαιότατος, αποδίδει την καλή φυσική του κατάσταση στις «7 με 8 γυναίκες, από

18 μέχρι 35 ετών» που διαδέχονται η μία την άλλη στο κρεβάτι του κάθε μέρα.

Πρώην σερβιτόρος, μπάρμαν και μπράβος σε Παρίσι και Νέα Υόρκη, ήθελε κάποτε να

γίνει πιανίστας. Όμως διαψεύσθηκε. Μαζεύοντας τις γνώσεις που συγκέντρωσε στο

εξωτερικό, επέστρεψε το 1957 στη γενέτειρά του, το Βερολίνο. Στα δύσκολα

μεταπολεμικά χρόνια, η ιδέα του έφερε επανάσταση στη νυχτερινή ζωή της πόλης.

«Ήξερα ότι όπου υπάρχουν κορίτσια, θα ‘ρθουν κι αγόρια». Έτσι, το ποτό στις

γυναίκες ήταν δωρεάν. Τα αγόρια ακολουθούσαν. Οι δημοσιογράφοι επίσης. Και

ασφαλώς οι διασημότητες. Ο Τύπος τον λάτρεψε: «Ο νούμερο ένα πλεϊμπόι του

Βερολίνου». Η μια δουλειά έφερε την άλλη και ο Έντεν βρέθηκε με τέσσερις

ντίσκο. Πούλησε την τελευταία, την «Big Eden» τον Σεπτέμβριο. Και τότε, μια

σκέψη τον καθοδήγησε: «Καμία δουλειά δεν συγκρίνεται με την ερωτική».

Πατέρας επτά παιδιών με επτά διαφορετικές γυναίκες, δεν παντρεύτηκε ποτέ –

«θανάσιμο αμάρτημα για έναν πλέιμποϊ». Ενίοτε ερωτευόταν. Μέχρι εκεί όμως. «Το

κλειδί βρίσκεται στο να μην επιτρέψεις ποτέ σε μια γυναίκα να σε οδηγήσει σ’

εκείνο το σημείο ώστε να σε ελέγχει. Μόλις μια γυναίκα φτάσει τα 30-35, βγάζει

νύχια, θέλει να παντρευτεί». Έτσι κι αυτός έχει κάνει τις επιλογές του. Οι

γυναίκες με τις οποίες κοιμάται σήμερα δεν είναι πάνω από 35 ετών. Αν και ο

λόγος – παραδέχεται – είναι άλλος: «Θα χρειαζόμουν βιάγκρα με τις

μεγαλύτερες».

Τόση διασκέδαση, τόσος πλούτος! Και τώρα, καθώς η ζωή πορεύεται δυτικά;

«Ρώτησα τον εαυτό μου, πώς θέλει να πεθάνει ένας πλεϊμπόι; Και σκέφτηκα ότι

δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από μια καρδιακή προσβολή έπειτα από ένα «μεγάλο

φινάλε»». Από εκεί και η διαθήκη. «Σε ένδειξη εκτίμησης προς όλες τις υπέροχες

γυναίκες που είχα, εκείνες που με κακόμαθαν στο κρεβάτι όλα αυτά τα χρόνια».

Από εκεί και οι προσφορές. Ατελείωτες, από κάθε γωνιά του κόσμου. Όμως ο μετρ

επιλέγει γερμανικά: «Στο Βερολίνο ζουν 2 εκατομμύρια γυναίκες, και κάθε

τέταρτη είναι ανύπαντρη. Φανταστικό!». Μπορεί να ‘χουν και δίκιο. Πρώτα

βγαίνει η ψυχή…