Εγραφα το περασμένο Σάββατο στα «ΝΕΑ» για το αρχείο του Ιάσονα Τρανταφυλλίδη που, λίγους μήνες μετά τον θάνατό του, βρέθηκε να πουλιέται φύλλο και φτερό στο Μοναστηράκι. Μια θλιβερή κατάληξη ενός «θησαυρού» ο οποίος μαζεύτηκε κομμάτι κομμάτι από έναν άνθρωπο που η αφοσίωσή του στον ελληνικό κινηματογράφο είχε, θα έλεγα, τα χαρακτηριστικά της θρησκευτικής πίστης, χωρίς να έχει ωστόσο τον δογματισμό της. Αναρωτιόμουν γενικώς για την τύχη των αρχείων ανθρώπων που, όταν φεύγουν από τη ζωή, δεν αφήνουν πίσω τους ενεργούς κληρονόμους που θα είχαν τη διάθεση αλλά, κυρίως, τις γνώσεις για να τα διαχειριστούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή
Τελευταία Νέα