«Δειλά, κοιτούσαμε τριγύρω και περιεργαζόμασταν ο ένας τον άλλον με απορία. Μετά, αποπειραθήκαμε μερικά βηματάκια εκτός στρατοπέδου. Αυτή τη φορά δεν μας ούρλιαξαν εντολές ούτε και υπήρχε η ανάγκη να σκύψεις γρήγορα για να αποφύγεις κάποιο χτύπημα ή κλωτσιά. “Ελευθερία” μονολογούσαμε αν και κανείς δεν μπορούσε να τη συλλάβει». Ετσι περιγράφει ο κρατούμενος του Αουσβιτς και ψυχίατρος Βίκτορ Φρανκλ τις πρώτες ώρες μετά την απελευθέρωση από τους Συμμάχους. Να έχεις ξεχάσει δηλαδή πώς είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Πώς είναι να ζεις χωρίς μια μαύρη φτερούγα συνεχούς απειλής πάνω από το κεφάλι σου. Να σε έχουν φτάσει στο απόλυτο σημείο εξαθλίωσης, εκεί που η ελευθερία είναι αφηρημένη, ξεχασμένη, σβησμένη πια από τη συνείδησή σου έννοια κι αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να επιβιώσεις το επόμενο λεπτό, την επόμενη ώρα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
