Ραγκούση Πέπη

«Δεν έχω πάει ποτέ στη Μύκονο». Η φράση αυτή (ή, σε παραλλαγή, «Εχω να πάω 20 χρόνια στη Μύκονο») εκφέρεται, συνήθως, με μία δόση αντισυστηματικής υπερηφάνειας. Οταν μάλιστα λέγεται από ανθρώπους που, με κάποιον τρόπο, «ακουμπάνε» στη σόουμπιζ και στη δημόσια ζωή γενικότερα, έχει μία εσάνς από επαναστάτη ποπολάρο, κάτι μεταξύ Κώστα Πρέκα στην ομώνυμη […]

Πότε πρωτογνωρίσαμε τον Ντόναλντ Τραμπ; Θα πρέπει να ήταν προς το τέλος της δεκαετίας του 1980. Τότε εκείνος ήταν ένας εκατομμυριούχος σαραντάρης, με καστανά, ακόμη, μαλλιά και πάντα εντυπωσιακές γυναίκες στο πλευρό του. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που τον μάθαμε από τις γκλόσι σελίδες των περιοδικών. Ο Τραμπ και η (πρώτη) σύζυγός του […]

Ηθοποιοί και τραγουδιστές προβάρουν σκοτεινές προφητείες και σενάρια καταστροφής, αμφισβητώντας τα γεγονότα και την επιστήμη

Χθες το πρωί με ξύπνησαν ήχοι που είχα σχεδόν ξεχάσει. Φωνές και γέλια μικρών παιδιών, ένας «θόρυβος» εντελώς διαφορετικός από τις ομιλίες των ενηλίκων. Ηταν τα πιτσιρίκια που, ύστερα από τρεις μήνες, περνούσαν από το αλσάκι δίπλα στο σπίτι μου για να πάνε στο Δημοτικό της γειτονιάς. Και σαν να αντιλαλούσαν οι φωνές τους (ούτε […]

Την περασμένη Τρίτη ο Σωτήρης Τσιόδρας μας «αποχαιρέτησε». Με λόγια απλά που μας συγκίνησαν, αλλά και επιβεβαίωσαν κάτι που οι περισσότεροι ψυχανεμιζόμασταν, έστω και ασυνείδητα, αυτές τις 72 ημέρες της «σχέσης» μας. Οτι ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, για να στήνεται κάθε απόγευμα μπροστά στις κάμερες και να μας ενημερώνει ως προς την εξέλιξη της […]

Ενας χρόνος συμπληρώθηκε από τις ευρωκλογές που άνοιξαν στον ΣΥΡΙΖΑ την πόρτα εξόδου από την κυβέρνηση (ή και την εξουσία – δεν θυμάμαι αν τελικά είχαν παντρευτεί ή έμειναν στα αρραβωνιάσματα). Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως φαίνεται ότι δεν το έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει. (Ισως και να ψάχνουν κάποιον φάκελο με μυστική δημοσκόπηση του Χριστόφορου Βερναρδάκη […]

Δώδεκα χρόνια μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Και αρκετές δεκαετίες από τότε που το βιτριόλι ήταν το «όπλο» στα χέρια απατημένων και εξαπατημένων γυναικών και ανδρών. Το έγκλημα στην Καλλιθέα που πρωταγωνιστεί τις τελευταίες μέρες στην ειδησεογραφία έφερε και πάλι στην επικαιρότητα αυτή τη βάρβαρη και ειδεχθή πράξη εκδίκησης. Ο νόμος την κατατάσσει στις […]

Κάθε κρίση έχει πάντα και την επιθεωρησιακή, με τη θεατρική έννοια, πλευρά. Και μάλιστα, όσο πιο μεγάλη η κρίση, τόσο πιο ταρατατζούμ η επιθεώρηση. Ξεχνάμε τι έχουμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια; Τα τραπεζάκια που έστηναν στο Σύνταγμα μετέπειτα υπουργοί και παρέδιδαν απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας και αποδόμησης της Ευρώπης, ενώ συγχρόνως δίκαζαν και καταδίκαζαν παγκοσμιοποίηση, […]

Μία από τις εκδοχές του «εφαρμοσμένου λαϊκισμού» είναι ότι προτείνει απλές λύσεις για περίπλοκα προβλήματα. Υπάρχει όμως και ένα στάδιο παραπέρα. Να μην προτείνει καν λύσεις αλλά να προσδοκά σωτηριολογικές εκβάσεις. Ποιοι και ως προς τι συμπίπτουν σε αυτό; Για άλλη μια φορά, τα δύο άκρα. Η ταύτιση είναι εκκωφαντική. Από τη μία τα φέιγ […]

«Εντάξει, καλός ο Τσιόδρας, αλλά ψέλνει. Και πηγαίνει στην εκκλησία. Και είναι δεξιούλης. Και τα λέει τη μία έτσι και την άλλη γιουβέτσι. Και είναι “στεγνός”, βρε παιδί μου». Κάπως έτσι ομιλούν οι συνοριοφύλακες του «ναι μεν, αλλά» που δεν θέλουν να την πουν ευθέως στον Σωτήρη Τσιόδρα, αλλά τους χαλάει και λίγο τη μαγιονέζα […]

Δεν οδηγώ κι έτσι οι διαδρομές με ταξί είναι ένα μέρος της καθημερινότητάς μου. Κατά κάποιον τρόπο δε, απολαμβάνω τις συνομιλίες με τους οδηγούς (τις εκλαμβάνω ως «εισιτήριο» για έξοδο από τον μικρόκοσμό μας). Από τους οποίους έχω, κατά καιρούς, ακούσει υπέροχα πράγματα. Οπως, για παράδειγμα, πως αν κάνεις ηλιοθεραπεία… το βράδυ, μαυρίζεις καλύτερα διότι […]

Η «ζωή» στα σόσιαλ μίντια μας έχει κάνει «σανσημεράκηδες». Στις ιδιότυπες κοινωνίες του Διαδικτύου γιορτάζονται, με copy paste αναρτήσεις, τα τόσα χρόνια από τη γέννηση ή η επέτειος του θανάτου του τάδε καλλιτέχνη, του δείνα ποιητή, του άλλου πολιτικού. Κάπως έτσι είδα ότι σαν χθες, 15 Μαΐου, πέθανε ο Τζον Σέφερντ – Μπάρον. Το όνομα, […]

Το ανορθόγραφο πανό που περιφέραν χθες γύρω από τη Βουλή οι καθηγητές με την αύξηση στην προστακτική (από τα βασικά λάθη που μας έμαθαν να αποφεύγουμε στο σχολείο) μου θύμισαν τα, κατά καιρούς, κομματικά γλωσσικά ιδιώματα. Εντάξει υπάρχει και η οργουελική άποψη ότι αλλοιώνοντας τις λέξεις, αλλοιώνεις και το νόημά τους αλλά δεν μιλάω ακριβώς […]

Εντάξει, το ολόκληρο ψέμα είναι εύκολα αναγνωρίσιμο και ακόμη πιο εύκολα ανιχνεύσιμο. Είπε, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας ότι τιμούσαν κάθε χρόνο τη μνήμη των νεκρών της Marfin. Ευτυχώς ή δυστυχώς – ανάλογα με το σε ποια πλευρά της αλήθειας βρίσκεσαι – η τεχνολογία δίνει την ευκαιρία αυτό να αποδειχθεί ή να μην αποδειχθεί μέσα σε λίγη […]

Δυο μέρες μετά την απόσυρση του σποτ της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Λούλη, δεν έχει καταλαγιάσει ακόμη το κύμα καταγγελίας του σεξισμού – αυτός εκτιμάται ανάλογα με τις προθέσεις του κάθε θεατή, είναι κάτι σαν το θαύμα που όσοι πιστεύουν το βλέπουν, όσοι δεν πιστεύουν όχι. Τι εξόργισε τις νεοφεμινίστριες και τους […]

Η τοξικότητα της ιδεοληψίας «…Η Κούβα έχει βρει το εμβόλιο (όλοι ξέρουμε πόσο αναπτυγμένη ιατρική γνώση έχει η Κούβα), το έχει διαθέσει μυστικά στα κόμματα που τη στήριξαν ανά τον κόσμο και για αυτό βλέπουμε τα μέλη τους να μη φοβούνται και κάνουν άνετα συγκεντρώσεις και μαζώξεις σε πλατείες (αυτοί που πάνε παραλίες είναι άσχετοι […]

Πώς το έλεγε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης; «Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτι, πάρτι από εκείνα τα παλιά / και να καλέσω σε εκείνο το πάρτι να ‘ρθουν τα πιο καλά παιδιά». Και τα «πιο καλά παιδιά» ήταν οι προσωπικοί ήρωες του αγαπημένου συνθέτη. Οπως ο Φελίνι και ο Μάρκος, ο Σαρλό και ο Καντίνσκι, […]

Η γενιά μου, εμείς δηλαδή, που – λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά – μπήκαμε στη λαμπρή δεκαετία των είκοσι χρόνων μας στα eighties, ζήσαμε μια ευτυχή συγκυρία. Μεγαλώσαμε με τις κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου στα θερινά σινεμά. Και ενηλικιωθήκαμε με τις παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου. Μια θεατρική ομάδα που όχι μόνο άλλαξε τους όρους της […]

Θυμάμαι μία συζήτηση που είχα πριν από λίγα χρόνια με έναν γνωστό Ελληνα, εκπρόσωπο της αστικής Δεξιάς. Το θέμα μας ήταν ποιος τελικά γράφει την Ιστορία ενός τόπου. Οι νικητές όπως είναι η κοινή πεποίθηση ή οι ηττημένοι όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις – και στον τόπο μας. Μου είχε κάνει εντύπωση η απάντησή του. […]