Το διήγημα, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε μια αθλητική μεταφορά, είναι η σπίντα των εκατό μέτρων. Ο διηγηματογράφος παρουσιάζει κοινά στοιχεία με τον ποιητή. Ακαριαίο βλέμμα, αποτύπωση της στιγμής, απογείωση της τελικής φράσης.

Η Αλις Μονρό είναι αποφασισμένη διηγηματογράφος. Με πάμπολλα και σημαντικά βραβεία στο ενεργητικό της. Με θέματα που αντλεί από την καθημερινότητα: επιμένει στις στιγμές που χαράζουν τις ζωές των ηρώων. Χθες η Σουηδική Ακαδημία της απένειμε την ύψιστη λογοτεχνική τιμή. Πρώτη φορά ο Καναδάς παίρνει το Νομπέλ Λογοτεχνίας. Και 13η φορά μια γυναίκα συγγραφέας τιμάται με αυτό.

Η Μονρό αποτυπώνει την καθημερινότητα με το νυστέρι του μασίφ πεζογράφου. Αυτή είναι και η γοητεία της.

Η καθαρή ματιά στα μικρά πράγματα, σε ό,τι συμβαίνει δίπλα μας.

Τα διηγήματα της Μονρό καταφέρνουν αυτό το τόσο απλό και τόσο σπάνιο πράγμα: μιλούν με γλώσσα ακριβή και ζωντανή για όλα αυτά που ζούμε και επιμελώς κρύβουμε κάτω από το χαλάκι.

Η Σοφία Νικολαΐδου είναι συγγραφέας