Ο θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς έγραφε: «Καρναβάλι στην Πάτρα και Πάσχα μόνο στο Λεωνίδιο». Αν βρεθείτε το Πάσχα στην τσακώνικη γη και συγκεκριμένα στο Λεωνίδιο, θα καταλάβετε γιατί.

Καθ’ όλη την περίοδο της Λαμπρής, με το τέλος των Ακολουθιών, τα παιδιά κάθε ενορίας από το Λεωνίδιο βγάζουν έναν δίσκο υπέρ των αερόστατων, του εθίμου που λέγεται ότι γεννήθηκε το 1910-1915.

Η κατασκευή τους από καλάμι, χαρτί και με ύψος δύο μέτρα ξεκινά πολλές εβδομάδες νωρίτερα. Οταν ακούγεται το «Χριστός Ανέστη» οι κάτοικοι από τις πέντε ενορίες της πόλης βάζουν φωτιά στις ποτισμένες με λάδι και πετρέλαιο «κολλημάρες» (πανί) των αερόστατων. Για 30-40 λεπτά κατακλύζουν τον ουρανό και εκατοντάδες πολύχρωμα αστέρια προστίθενται σε αυτά της νύχτας, έως ότου χαθούν στη Γαλιώρα, στη θάλασσα, ή στο δασάκι του μπαρμπα-Σαράντου του Κόκκινου στους Τρεις Μύλους. Μάλιστα οι φωτιές από τις κολλημάρες των αερόστατων πολλές φορές γίνονται ορατές μέχρι τις Σπέτσες και το Ναύπλιο.

Το μόνο που δεν φοβούνται οι ντόπιοι είναι ο αέρας. Η παράδοση λέει πως όποιες και αν είναι οι κλιματικές συνθήκες, τη στιγμή της Ανάστασης επικρατεί νηνεμία, ενώ οι τυχόν αποτυχίες γίνονται αφορμή για πειράγματα από τους συμμετέχοντες των άλλων ενοριών.

Επίσης, την Κυριακή του Πάσχα ο δήμος στήνει στον κήπο του δημαρχείου σούβλες με αρνιά και κοκορέτσια και κερνάει όλους τους επισκέπτες με κρασί, μεζέδες και κόκκινα αυγά. Στην Ακολουθία της Αγάπης, το απόγευμα, στην πλατεία 25ης Μαρτίου, το Ευαγγέλιο διαβάζεται και στην τσακώνικη διάλεκτο.