Τα πάντα όλα

Δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, παρουσιαστές, αναλυτές, σχολιαστές, πανελίστες, μουσικοί παραγωγοί, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, παραγωγοί λοιπών ειδικοτήτων, τραγουδιστές, μουσικοί, κιθαρίστες, ντράμερ, στιχουργοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, χορευτές, βουλευτές, σχεδιαστές, μοντέλα, μάγειροι, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, νταραβερτζήδες, οι πάντες όλοι. Σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, σάιτ, κομμωτήρια, εστιατόρια, καφενεία, περίπτερα, σουπερμάρκετ, σουβλατζίδικα, μπραντσάδικα, αφτεράδικα, ταξί, λεωφορεία, μετρό, αεροπλάνα και βαπόρια, σε συντροφιές, γιορτές, γενέθλια, σε πόλεις και χωριά, σε πλατείες και σοκάκια, σε δυαράκια και επαύλεις, σε παραλίες σκουπιδοτόπων, στα πάντα όλα. Ολοι και παντού, εδώ και μία εβδομάδα, μιλούν για την Κλαυδία. Οχι, δεν μιλούν, κάνουν βαθιές αναλύσεις, βαθιές τομές, φτάνουν το μαχαίρι στο κόκαλο – σιγά τα αίματα. Πώς πέρασε, πώς έφτασε στην έκτη θέση, γιατί έφτασε τόσο ψηλά, ποιοι το περίμεναν, ποιοι δεν το περίμεναν, ποιοι έλεγαν ότι θα πατώσει, γιατί έλεγαν ότι θα πατώσει, ποιοι μας ψήφισαν, ποιοι δεν μας ψήφισαν, γιατί μας ψήφισαν αυτοί που μας ψήφισαν, γιατί δεν μας ψήφισαν αυτοί που δεν μας ψήφισαν, ποιοι κατάλαβαν το τραγούδι, ποιοι δεν το κατάλαβαν, γιατί φοράει γυαλιά, γιατί σφιχτοντύθηκε σαν τη θεια μου την Αμερσούδα που «…τρία βρακιά φορεί, μέχρι να βγάλει το ένα, τα άλλα τα κατουρεί», γιατί έδωσε συνέντευξη σε ισραηλινούς δημοσιογράφους, τι αντιπροσωπεύει, τι δεν αντιπροσωπεύει, τι συμβολίζει, ποιος την έβρισε, ποιος την αποθέωσε, ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα; Ψυχραιμία, παιδιά.