Μιλώντας στους συνέδρους, πάντως, εκείνη χαρακτήρισε τους διαμαρτυρόμενους απ’ έξω «αριστερή μαφία» και «κόκκινους Ναζί». Υστερα, παρουσίασε το σχέδιο του AfD. Σύμφωνα μ’ αυτό, στις πρώτες 100 μέρες μιας κυβέρνησης στην οποία θα συμμετέχει το κόμμα της, οι πολίτες θα δουν «ολοκληρωτικό κλείσιμο των συνόρων» καθώς και «μεγάλης κλίμακας επαναπατρισμούς». Αλλά κι επιστροφή στο παρελθόν της πυρηνικής ενέργειας, παράταση της ζωής των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων που χρησιμοποιούν άνθρακα, επαναλειτουργία του αγωγού που έφερνε ρωσικό αέριο και γκρέμισμα ανεμογεννητριών. Και για να μην αφήσει ανικανοποίητο κανένα αίτημα των υπερσυντηρητικών, χαμηλού μορφωτικού κι οικονομικού επιπέδου εκλογέων, δεσμεύτηκε να φροντίσει ώστε να πάψουν τα γερμανικά πανεπιστήμια να προωθούν τη woke κουλτούρα. Το μανιφέστο της δεν διαφέρει από τη συνταγή των υπόλοιπων ευρωπαίων λαϊκιστών στα δεξιά άκρα. Ακριβώς γι’ αυτό όμως – ακριβώς επειδή εκείνοι πάνε από τη μια εκλογική επιτυχία στην άλλη, δηλαδή – η απέναντι πλευρά, τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, όπως αποκαλούνται εδώ, οφείλουν να αναδείξουν τις αντιφάσεις ανάμεσα στη δημόσια ρητορική και το ιδιωτικό παράδειγμα πολιτικών σαν τη Βάιντελ. Γιατί η απόσταση που χωρίζει τη μια απ’ το άλλο φωνάζει πως αυτοί δεν πιστεύουν στ’ αλήθεια σε κάτι. Φιλοδοξούν μόνο να αποκτήσουν όσο περισσότερη εξουσία μπορούν.


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ