Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Πρωθυπουργός της χώρας, Κυρ. Μητσοτάκης, επέλεξε από τη βήμα της Βουλής, λίγο πριν αναφερθεί στον Ρήγα Φεραίο και στις ρήσεις του για την παιδεία, να απευθυνθεί ειδικά στο ΠΑΣΟΚ, ζητώντας να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο και όπως αυτολεξεί είπε, να κάνει «μια γενναία κίνηση για την πιο σπουδαία εθνική υπόθεση, που είναι η παιδεία, όπου η εθνική ενότητα είναι αναγκαία όσο ποτέ και η οποία μέσα στους δύο αιώνες, ταυτίστηκε με το έθνος».
Η άμεση και ζωντανή πρόσκληση στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ να συμμετέχει στην εθνική προσπάθεια, της εθνικής υπόθεσης που απαιτεί εθνική ενότητα και αφορά το έθνος, αδιαμφισβήτητα είχε… εθνικό πρόσημο, από το οποίο μόνο η Εθνική Ελλάδας έλειψε!
Ομως, αν ξεπεράσει κανείς την αναντίρρητα όψιμη, ίσως και κραυγαλέα για το θέμα... εθνική περιβολή και υπερβολή, θα σταθεί σίγουρα στη «γενναία κίνηση» που ζήτησε ο Πρωθυπουργός από το ΠΑΣΟΚ, για ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που έβαλε απέναντι από πρωτοετείς φοιτητές μέχρι ομότιμους πανεπιστημιακούς καθηγητές.
Τι είναι, όμως, αλήθεια «γενναίο» σε ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία;
Είναι «γενναίο» να νοιάζεσαι για το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο, γνωρίζοντας καλά πως αυτό αποτελεί το ύψιστο, το αναντικατάστατο, εργαλείο ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας. Είναι «γενναίο» να πιστεύεις ότι η Δημόσια Παιδεία αποτελεί οδό «σωτηρίας» για κάθε παιδί, πρωτίστως των ευάλωτων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που μπορεί να του ανοίξει μια πόρτα προς ένα καλύτερο μέλλον. Είναι «γενναίο» να παλεύεις σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα λειτουργεί ως διαδικασία «απελευθέρωσης» από τα «δεσμά» των κοινωνικών ανισοτήτων, που φυτεύει τον σπόρο του ανθρωπισμού, αρχών και αξιών που απομακρύνουν τη βία, τον ρατσισμό και κάθε είδους διάκριση. Είναι «γενναίο» να αγωνίζεσαι για τη Δημόσια Παιδεία που εφοδιάζει κάθε μαθητή και φοιτητή με όλα τα αναγκαία υλικά, για να χτίσει τη ζωή αξιοπρέπειας που ονειρεύεται και δικαιούται.
Αντίστοιχα, δεν είναι «γενναίο», να υποβαθμίζεις και να απαξιώνεις τη Δημόσια Παιδεία, να υποκαθιστάς τον δημοκρατικό διάλογο με μονομερείς αιφνιδιασμούς αυταρχισμού και επιβολής. Δεν είναι «γενναίο» να αναβιώνεις παλαιοκομματικές πρακτικές του παρελθόντος, αντί να κοιτάζεις μπροστά στις ιλιγγιώδεις εξελίξεις των νέων τεχνολογιών, της έρευνας και καινοτομίας. Δεν είναι «γενναίο», επειδή φοβάσαι τους συσχετισμούς, να φαλκιδεύεις το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Δεν είναι επίσης «γενναίο», να υπονομεύεις τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, τη συλλογικότητα και κυρίως τη δημοκρατική νομιμοποίηση των οργάνων διοίκησης.
Και σίγουρα δεν είναι «γενναίο», να ζητάς... γενναιότητα, όταν την εθνική συναίνεση ο ίδιος την αντιλαμβάνεσαι α λα καρτ, ευκαιριακά και σε κάθε περίπτωση, τυχοδιωκτικά, αφού πρώτα έχεις φτιάξει αυτό που θέλεις μόνος σου και μάλιστα θεωρείς πεισματικά, ότι προσφέρεις το αδιαπραγμάτευτα ιδανικό στους άλλους. Αλλο πράγμα είναι η εθνική συναίνεση και οι όροι με τους οποίους αυτή μπορεί να συντελεστεί.
Σίγουρα, δεν μπορεί να επιτευχθεί με μια ατάκα, ούτε να παιχτεί στη λεκτική ζαριά. Ειδικά όταν πλέον και το τελευταίο «φύλλο συκής» έχει πέσει, από τους ισχυρούς μιαρούς ανέμους που πνέουν εντός ενός τοξικού και καθόλου ελκυστικού Κοινοβουλίου, που φέρνει από τη μια την Πισπιρίγκου αγκαλιά με την Κεραμέως και από την άλλη το Πολυτεχνείο αγκαλιά με την Κοκκινοσκουφίτσα. Ούτε ο μέγιστος, κατά τα λοιπά, Ρήγας Φεραίος μπορεί να το σώσει. Διότι ακόμη κι αυτός, έχει τα όριά του!
Η Ευαγγελία Λιακούλη είναι γραμματέας ΚΟ του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, βουλευτής Λάρισας
