Οι άλλοι δύο διάλογοι για τα ελληνοτουρκικά

Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες ξεκίνησαν με το αναμενόμενο, από τουρκικής πλευράς, περιεχόμενο. Αμέσως φάνηκε το απόλυτο αδιέξοδο. Ομως, τότε, γιατί διεξάγονται οι συνομιλίες; Επειδή έχουν επιβληθεί: είναι δευτερογενείς. Ο πρώτος, ουσιαστικός, διάλογος πίσω τους είναι αμιγώς γερμανοτουρκικός. Η συνεννόηση Βερολίνου –  Αγκυρας, που κινείται ερήμην και εις βάρος της Ελλάδας, είναι που επέβαλε τόσο την έναρξη όσο και το απαράδεκτο περιβάλλον της διαδικασίας. Η ασφυκτική Γερμανία υπηρετεί τη δική της αμιγώς εθνική πολιτική. Τι συζήτηση μπορεί να ξεκινά τη Δευτέρα, όταν την Κυριακή εκτοξεύονται ωμές απειλές πολέμου; Οταν η στάση αυτή επιβραβεύεται de facto από το Βερολίνο; Που επιβάλλει στην ΕΕ να απόσχει από κάθε μορφή κυρώσεων κατά της Αγκυρας, όταν αυτή απειλεί ευθέως δύο κράτη – μέλη της; Οταν η Τουρκία επιμένει στην ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάννης; Μία συζήτηση: αυτή που εξυπηρετεί ταυτόχρονα Τουρκία και Γερμανία. Πίσω από τις διερευνητικές, αυτές συζητούν πραγματικά.