Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το κύριο χαρακτηριστικό του χριστιανισµού είναι ότι «...δεν υπήρξε ποτέ χριστιανισμός» (Κ. Καστοριάδης, «Η άνοδος της ασημαντότητας»).
Αφού οι χριστιανοί «γύρισαν την πλάτη» στη θεμελιώδη, για να είναι χριστιανοί, ηθική υποχρέωση που έθεσε ο Ιησούς, όπως αυτή περιγράφεται αυθεντικά στα Ευαγγέλια: να εγκαταλείψουν τον πατέρα τους, τη μητέρα τους, τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους και να τον ακολουθήσουν, άλλως είναι «ανάξιοι» του ονόματός του.
Μάλιστα, δεν πείστηκαν - γιατί προφανώς δεν πίστεψαν - ούτε από τις σαγηνευτικές ευαγγελικές υποσχέσεις, για την περίπτωση συμμόρφωσης: πλουσιοπάροχη αποζημίωση σ' αυτήν τη ζωή και επιπλέον δώρο η αιωνιότητα στον άλλο κόσμο! (Λουκ. 18,30).
Αυτή ακριβώς η στάση, ως τυπική εκδήλωση διπροσωπίας, φαίνεται πως παράγει το καθεστώς της «ανεξάλειπτης υποκρισίας» που αποτυπώνεται παντού.
Και πρώτα απ' όλα μέσα στους ναούς. Στον χώρο όπου διδάσκεται η ισότητα ενώπιον του Θεού, έχει θεσμοθετηθεί και χωροταξικά η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Αφού υπάρχουν περίβλεπτες θέσεις για τους άρχοντες, άνετες θέσεις καθημένων για τους επίλεκτους της κοινωνίας, πάγκοι για τους κατώτερους και θέσεις ορθίων για τους κοινωνικά έσχατους. Και βεβαίως εξορία για τις γυναίκες στον γυναικωνίτη.
Αυτήν ακριβώς την υποκρισία ζήσαμε σε «ζωντανή μετάδοση» όταν η Εκκλησία, προβάλλοντας πάντοτε την «αγάπη για τον άνθρωπο», περιφρόνησε τους ανθρώπους και - κατά παράβαση των υγειονομικών μέτρων - κάλεσε στον συνωστισμό των Θεοφανίων, αδιαφορώντας για τον θάνατο που θα σκορπούσε.
Πρόκειται για εκείνη την εκδήλωση υποκρισίας που τη δένει αμετάκλητα, ως κοινό βίωμα, με την ηθική του λεγόμενου «ποιμνίου» της. Το οποίο, στο μέτρο που είναι πραγματικά «πιστό», φέρθηκε και αυτό με τον ίδιο κυνισμό.
Διότι, εφόσον τα μέλη του πιστεύουν ότι ραντίζοντας το σπίτι τους με «αγίασμα» που έλαβαν από την εκκλησία δημιουργούν ασπίδα προστασίας γι' αυτό, ένα αποδεικνύουν: ότι συμμετέχοντας στον συνωστισμό για την προμήθεια του «αγιάσματος» έθεσαν το σπίτι τους πάνω από τον κόσμο. Εν ονόματι βεβαίως του «Θεού της αγάπης».
Εκείνο όμως που θα παραμείνει μνημείο υποκρισίας αλλά και κυνισμού είναι οι λόγοι που προέβαλε η Εκκλησία για να δικαιολογήσει την παραβίαση των μέτρων. Οι οποίοι είναι εν τέλει πιο αποκρουστικοί και από την ίδια την παραβίαση.
Διότι είπαν ότι παραβίασαν τα μέτρα όχι επειδή αυτά δεν προστάτευαν την κοινωνία, αλλά ως ανταπόδοση, επειδή η Πολιτεία δεν τους τηλεφώνησε προηγουμένως! Δείχνοντας έτσι ότι η ζωή των ανθρώπων ήταν απολύτως αδιάφορο ζήτημα μπροστά στην υπεράσπιση της εξουσίας τους.
Και όταν αντιλήφθηκαν ότι η τρομακτική αυτή δικαιολόγηση της παραβίασης των μέτρων τούς εξέθετε περισσότερο από την ίδια την παραβίαση, επέστρεψαν στη «γνωστή οδό» της υποκρισίας: δήλωσαν ότι τήρησαν τα μέτρα! Οχι όμως τα μέτρα που ίσχυαν, αλλά εκείνα που δεν ίσχυαν, διότι έχουν αντικατασταθεί από αυτά που παραβίασαν!
Πράγμα που αποδεικνύει ότι έχουν αντικαταστήσει οριστικά το «εν αρχή ην ο Λόγος» με το «εν αρχή ην το Ψέμα».
Είναι αυτό που τους επέτρεψε εν τέλει να μιμηθούν τους δημαγωγούς, όταν οι τελευταίοι ονομάζουν «βάζουμε πλάτη» κάθε υπονόμευση των υγειονομικών μέτρων που μεθοδεύουν. Ετσι, λοιπόν, την ώρα που η Εκκλησία παραβίαζε τα υγειονομικά μέτρα, ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου δήλωνε: «Βάζουμε πλάτη»!
Θεός φυλάξοι!
Ο Κώστας Κούρκουλος είναι δικηγόρος
