Σε αυτή τη σειρά άρθρων που προσπαθώ να συγκροτήσω μια, μέσω προσώπων, ιστορία της νεοελληνικής σκηνοθεσίας στο θέατρο, διαπιστώνω πως οι σημαντικότερες προσωπικότητες που μας κληροδότησαν μεθόδους, αισθητικές τάσεις, αλλά και σημαίνουσες παρουσίες και κορυφώσεις υποκριτικής, έδρασαν στην Αθήνα. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να θυμίσω την τραγική διαπίστωση πως και στον χώρο της τέχνης, και ιδιαίτερα του θεάτρου, «θριαμβεύει» ο καλλιτεχνικός υδροκεφαλισμός. Η ελληνική επαρχία, με πολυάριθμες και πολυπληθείς πόλεις, θεατρικά ζει με τα ψίχουλα των περιοδευόντων θιάσων ή καταναλώνει τη σημαντική για μένα προσφορά των μπουλουκιών που μεταφέρουν στην περιφέρεια (πριν έρθουν το σινεμά και η τηλεόραση) το ρεπερτόριο της πρωτεύουσας. Εχω δει στην επαρχία που μεγάλωσα έξοχους περιοδεύοντες, κυρίως κωμικούς, με λαϊκό κώδικα που έρχεται από την παράδοση του 19ου αιώνα, που έπαιζαν επιτυχίες της Αθήνας που είχαν παρουσιάσει ο Αργυρόπουλος, ο Λογοθετίδης, ο Νέζερ, και οφείλω να πω ότι οι ερμηνείες τους, με το δικό τους, βέβαια, κώδικα ήταν εξίσου εξέχουσες και σεβαστικές στο κείμενο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή