Δεν ξέρω κατά πόσο όσοι είδαν την ταινία «Vice» του Ανταμ Μακ Κέι τη θεώρησαν κωμωδία ή μιούζικαλ, πάντως ο κυριολεκτικά μεταμορφωμένος Κρίστιαν Μπέιλ που πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Ντικ Τσέινι, αντιπροέδρου των ΗΠΑ επί κυβέρνησης Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, κέρδισε την περασμένη Κυριακή τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε… Κωμωδία ή Μιούζικαλ.

Την ίδια ώρα, το «Bohemian Rhapsody» του Μπράιαν Σίνγκερ, μια ταινία που έχει κάποια σχέση με το μιούζικαλ καθότι πλημμυρισμένη από μουσική και τραγούδια του συγκροτήματος Queen, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Ταινίας και Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Ταινία (Ράμι Μάλεκ), κάτι που ως σκεπτικό δεν είναι λάθος, αφού η ζωή του Φρέντι Μέρκιουρι, που είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ήταν όντως μεγάλο δράμα. Σκληρή μάχη αναμένεται να γίνει στα Οσκαρ ανάμεσα στους Μπέιλ και Μάλεκ, καθώς εκεί, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν υποκατηγορίες, αλλά μια πεντάδα για τους Α’ ρόλους στους άνδρες και μία για τις γυναίκες. Οπως πρέπει να γίνεται.

Αυτός ο διαχωρισμός των ταινιών σε δύο μεγάλες κατηγορίες, Δράμα και Κωμωδία ή Μιούζικαλ δείχνει πια τόσο ξεπερασμένος και μπανάλ, που μόνο τα γέλια μπορούν να σε πιάσουν ακούγοντας τις βραβεύσεις. Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι κατηγορίες εξακολουθούν να υπάρχουν. Με αυτόν τον τρόπο η Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Λος Αντζελες, που απονέμει τις Χρυσές Σφαίρες, δίνει μεγαλύτερο όγκο στην κινηματογραφική πίτα της χρονιάς. Περισσότεροι τίτλοι ακούγονται, περισσότεροι άνθρωποι βραβεύονται, άρα περισσότερα έσοδα μπορούν να υπάρξουν στα ταμεία ή άλλού.

Η περίπτωση Λάνθιμου. Η «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ, μια δικαίωση για τη βρετανίδα ηθοποιό Ολίβια Κόλμαν που πρωταγωνιστεί στον «πειραγμένο» ρόλο της βασίλισσας Αννας της Αγγλίας τον 18ο αιώνα. Από τη στιγμή της βράβευσης αυτής της ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας πέρυσι τον Σεπτέμβριο, ήταν φανερό ότι ο δρόμος για τα Οσκαρ είχε χαραχθεί ήδη. Το ερώτημα πια είναι αν ο Γιώργος Λάνθιμος θα βρίσκεται στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, κάτι που όλοι ευχόμαστε, αν και δεν θα το γνωρίζουμε πριν από την Τρίτη 22 Ιανουαρίου που θα ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες (η τελετή των Οσκαρ 2019 θα γίνει την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου).

Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για τη βράβευση της Γκλεν Κλόουζ στην κατηγορία της Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Δραματική Ταινία, γιατί το «Wife», για το οποίο κέρδισε, δεν έχει προς το παρόν παρουσιαστεί εδώ. Το ίδιο ισχύει και για τη δουλειά της μαύρης ηθοποιού Ρετζίνα Κινγκ που κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείας Ερμηνείας για το «If Beale Street Could Talk» νικώντας τις Ρέιτσελ Γουάιζ, Εμα Στόουν της «Ευνοούμενης», την Κλερ Φόις του «Πρώτου ανθρώπου» και την Εϊμι Ανταμς για το «Vice» (η τελευταία ήταν επίσης υποψήφια για τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας ερμηνείας σε μίνι σειρά ή τηλεταινία για το «Sharp objects»). Μάλιστα η Ανταμς έχει υπάρξει εννέα φορές υποψήφια για τη Χρυσή Σφαίρα σε διάφορες κατηγορίες και έχει κερδίσει το βραβείο δύο φορές. Ωστόσο μετρά πέντε υποψηφιότητες για Οσκαρ χωρίς να έχει κερδίσει ποτέ.

Η καλή Αμερική. Η ταινία που απέσπασε τα περισσότερα βραβεία στις Χρυσές Σφαίρες είναι το άψογο feelgood movie «Το πράσινο βιβλίο» του Πίτερ Φαρέλι που άνοιξε σε μόλις δύο αίθουσες της Αθήνας με στόχο να εξαπλωθεί περισσότερο από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Το «Πράσινο βιβλίο» διακρίθηκε ως Καλύτερη Κωμωδία ή Μιούζικαλ, κερδίζοντας επίσης τα βραβεία σεναρίου (συνυποψήφιο εκείνο της «Ευνοούμενης») και Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Β’ Ρόλο (Μαχερσάλα Αλι). Σε μια εποχή που η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται να κάνει πάρτι πάνω στα δικαιώματα των αμερικανών πολιτών ένας χιουμοριστικός κινηματογραφικός αντιρατσισμός πάνω στη σχέση ενός καλλιεργημένου μαύρου πιανίστα (Αλι) και του λευκού σοφέρ του (Βίγκο Μόρτενσεν) με φόντο τον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του 1960 «κάθεται» υπέροχα στις αισθήσεις κάθε φιλελεύθερου θεατή. Ταινία που προτείνει τη συμφιλίωση ως λύση, ίσως διακριθεί και στα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που έπονται.

Οσο για τη μεξικανική σκηνοθετική επέλαση που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, συνεχίζεται με τη βράβευση του Αλφόνσο Κουαρόν για την ταινία «Roma». Το φιλμ που γυρίστηκε για το Netflix, αλλά βρήκε εμπορική διανομή και στις αίθουσες (στην Ελλάδα έγινε art house επιτυχία, αλλά δίχασε το κοινό) κέρδισε στην κατηγορία της Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας και χάρισε στον Κουαρόν μία ακόμη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας έξι χρόνια ύστερα από εκείνη που είχε κερδίσει για το «Gravity» (ακολούθησε το Οσκαρ Σκηνοθεσίας για την ίδια ταινία). Αλλο ένα Οσκαρ σκηνοθεσίας δεν δείχνει καθόλου απίθανο.

Τα υπόλοιπα κινηματογραφικά βραβεία

Καλύτερης Μουσικής: Τζάστιν Χέργουιτς,

«Πρώτος άνθρωπος».

Καλύτερου Τραγουδιού: «Shallow»,

«Ενα αστέρι γεννιέται».

Καλύτερων Κινουμένων Σχεδίων: «Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-σύμπαν».