Αναζήτηση
Αναμφίβολα, όλοι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί εγκέφαλοι στο Ισραήλ εργάζονται πάνω στο εγχείρημα της εξόντωσης της Χαμάς. Ειδικά μετά το φιάσκο της 7ης, δεν τίθεται θέμα συνομιλιών, καθώς θεωρείται η νούμερο 1 επικίνδυνη τρομοκρατική ομάδα για το Τελ Αβίβ.
Παρομοίως, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θεωρούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση. Στην αντίπερα όχθη είναι η Ρωσία, η Τουρκία, η Κίνα και άλλες πολλές χώρες που διαφωνούν με τον χαρακτηρισμό των παραπάνω δυτικών χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. «Το καθεστώς της Χαμάς είναι ένα περίπλοκο και πολιτικά φορτισμένο ζήτημα και δεν υπάρχει ενιαία παγκοσμίως αποδεκτή ταξινόμηση» έχει υποστηρίξει Γάλλος διπλωμάτης.
Στις 25 Οκτωβρίου 2023, ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες έκανε μια διαφορετική προσέγγιση: «Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε επίσης ότι οι επιθέσεις της Χαμάς δεν έγιναν στο κενό. Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί 56 χρόνια ασφυκτικής κατοχής. Έχουν δει τη γη τους να καταβροχθίζεται σταθερά από οικισμούς και να μαστίζεται από τη βία, η οικονομία τους πνίγηκε, οι άνθρωποι τους εκτοπίστηκαν και τα σπίτια τους γκρεμίστηκαν».
Σίγουρα ένα καλό αντεπιχείρημα είναι ότι η Χαμάς έχει βάλει στόχο να εξοντώσει το Ισραηλινό κράτος, οπότε δεν μπορεί να υπάρξει βάση συζήτησης με έναν τέτοιο φορέα.
Εδώ όμως ο κορυφαίος Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Τζον Μιρχάιμερ έχει κάνει μια καλή τοποθέτηση σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Η Χαμάς, ενώ σίγουρα, είναι αποφασισμένη να καταστρέψει το Ισραήλ σε αυτό το σημείο έχει δείξει στο παρελθόν, όπως ξεκαθάρισε ο Τζίμι Κάρτερ ότι ίσως είναι πρόθυμη να δεχτεί μια λύση δύο κρατών και αν θυμηθείται η ΟΑΠ υπό τον Γιάσερ Αραφάτ στην αρχή ήταν αντίθετη στην λύση δύο κρατών και ήθελε να καταστρέψει το Ισραήλ, αλλά στο πέρασμα του χρόνου άλλαξε θέση γιατί καταλάβαινε ότι το Ισραήλ δεν θα πήγαινε πουθενά».
Για τον διαπρεπή διεθνολόγο, «δεν υπάρχει λόγος για να μην προσπαθήσουμε να πείσουμε τη Χαμάς να ακολουθήσει τον δρόμου που είχε πάρει η ΟΑΠ. Ίσως να μην το κάνει, και αν δεν το κάνει δεν θα κατηγορήσω το Ισραήλ αν παραμείνει σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Χαμάς».
Έτσι ο ακαδημαϊκός θεωρεί ότι το Ισραήλ πρέπει να βρει ένα modus vivendi με τους Παλαιστινίους.
Οι πρώην τρομοκράτες
Ιστορικά προηγούμενα έχουν δείξει ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να είναι πιθανό.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ακόμα και οι μέχρι χθες τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν χωνευτεί και μέσα από τον διάλογο έχουν βρεθεί λύσεις, μετά από δεκαετίες κύκλων αίματος.
Πρώτη απ όλες η Ισραηλινή Irgun με επικεφαλής τον Μεναχέμ Μπέγκιν, ήταν η οργάνωση που στον αντιαποικιακό της αγώνα, δεν δίστασε να εξοντώσει και αμάχους, μεταξύ αυτών και Ισραηλινούς. Θεωρούνταν τρομοκρατική οργάνωση από τη Βρετανία για δεκαετίες, ενώ ακόμα και σεβαστοί Ισραηλινοί φορείς τη θεωρούσαν τρομοκρατική επίσης. Παρ’ όλα αυτά, μετά τη δεκαετία του 1940 μπήκε στο κοινοβούλιο και δημιούργησε τις βάσεις για το κόμμα που ηγείται σήμερα ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, Λικούντ. Ο δε Μπέγκιν κατάφερε και έγινε ο 6ος πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο του Νέλσον Μαντέλα, είχε καταδικαστεί ως τρομοκρατική οργάνωση από τις κυβερνήσεις της Νότιας Αφρικής, των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, εξελίχθηκε σε καταλυτικό παράγοντα στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του απαρτχάιντ, οι οποίες ξεκίνησαν σοβαρά μετά την κατάργηση της απαγόρευσης το 1990.
Ο Προσωρινός Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) από το 1969 χρησιμοποιούσε αντάρτικες τακτικές εναντίον του βρετανικού στρατού σε αγροτικές όσο και σε πόλεις, ενώ εκτελούσε βομβιστικές επιθέσεις στη Βόρεια Ιρλανδία και την Αγγλία εναντίον στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών στόχων και βρετανικών στρατιωτικών στόχων στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ο αριθμός των θυμάτων τους υπολογίζεται σε 1.000 στελέχη των βρετανικών δυνάμεων ασφαλείας και περίπου 600 αμάχους.
Παρ’ όλα αυτά, κήρυξε οριστική κατάπαυση του πυρός τον Ιούλιο του 1997, και η πολιτική του πτέρυγα Σιν Φέιν έγινε δεκτή σε πολυμερείς ειρηνευτικές συνομιλίες για το μέλλον της Βόρειας Ιρλανδίας. Αυτά οδήγησαν στη Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής του 1998 και το 2005 ο IRA παροπλίστηκε. Ο δε ηγέτης του Μάρτιν Μακγκίνες διετέλεσε μέλος της Βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων από το 1997 μέχρι την παραίτησή του το 2013.
Στην Ουρουγουάη, οι Τουπαμάρος, ήταν οργάνωση αντάρτικου πόλης, η οποία έδρασε τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Ο ηγέτης τους Χοσέ Μουχίκα, ενώ πέρασε 14 χρόνια στις φυλακές αργότερα έγινε ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010 έως το 2014
Τέλος μη ξεχνάμε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) Γιάσερ Αραφάτ που θεωρήθηκε από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ τρομοκρατική οργάνωση μέχρι τη Διάσκεψη της Μαδρίτης το 1991.
