Αναζητούσε τους κήπους της κάθε πόλης που επισκεπτόταν. Οι κήποι του Μέλτι στο Κόμο, ωστόσο, αποτυπώθηκαν έντονα στη μνήμη του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, ουτίστα του γνωστού μουσικού σχήματος Εν Χορδαίς. Eχοντας ως οδηγό τις αναμνήσεις από εκείνη την επίσκεψη, επιχείρησε να δώσει ήχο στις εικόνες μέσα από τις μελωδίες για το καινούριο έργο «Ο αλησμόνητος κήπος», που παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, στο πλαίσιο του αφιερώματος «Ημέρες λατρευτικής μουσικής». Για τον σολίστα του θεσσαλονικιώτικου γκρουπ, το οποίο επιχείρησε να επαναπροσδιορίσει τα σύνορα μεταξύ παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, οι κήποι χρησιμοποιούνται ως αναφορά στην ομορφιά, τη φροντίδα και τη σύνδεση του ανθρώπου με το σημείο εκκίνησής του. «Από έναν κήπο ξεκίνησε η ανθρώπινη περιπέτεια. Και αυτό από μόνο του μπορεί να γίνει η πηγή μιας οποιασδήποτε ιστορίας. Ο κήπος –σε αντίθεση με το δάσος που είναι άγριο και σκοτεινό –περικλείει την ανθρώπινη φροντίδα, την αγάπη, το φως και τη γαλήνη. Γίνεται καταφύγιο για στοχασμό, ξεκούραση, αλλά και απόλαυση. Είναι ένα οικείο και φιλικό περιβάλλον για τον άνθρωπο».

Η αφήγηση του έργου (σε κείμενα και στίχους της Βασιλικής Νευροκοπλή), που ανεβαίνει σε επιμέλεια Στέφανου Θωμόπουλου και Αλέξανδρου Ευκλείδη, ξεκινά ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Μια απροσδόκητη μπόρα αναγκάζει πέντε άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους να καταφύγουν στο καφέ του πάρκου. Η ώρα περνά, η βροχή δεν σταματάει και η ανία αρχίζει να γίνεται ανυπόφορη. Κάτι σφυρίζει ο ένας, κάτι σιγοτραγουδά ο άλλος, η σερβιτόρα σερβίρει ποτά και σιγά σιγά οι καρδιές ξεκλειδώνονται. «Ενας ισπανός σχεδιαστής κήπων αφηγείται τις παιδικές του μνήμες που συνδέονται με τον πατέρα του, κηπουρό των φημισμένων κήπων της Γρανάδας.

Στο καφέ βρήκαν καταφύγιο ένας ιταλός συνθέτης που αναζητά έμπνευση και μια Ιρανή που έχει φύγει εδώ και χρόνια από το Σιράζ και κατασκευάζει αρώματα στη Νέα Υόρκη, στην προσπάθειά της να διατηρήσει ζωντανές τις μνήμες από τους κήπους της πατρίδας της. Η δεύτερη ηλικιωμένη κυρία της παράξενης αυτής παρέας είναι άγνωστης εθνικότητας από την Αίγυπτο και μεγαλωμένη στη νεκρόπολη του Καΐρου. Κατέφυγε στον δημόσιο κήπο Αλ Αζχάρ, που στάθηκε αφορμή να καταλήξει στο επάγγελμα της πόρνης.

Τελευταίος, ένας καπετάνιος Χιώτης, θα συμπληρώσει το ψηφιδωτό των εξομολογήσεων. Οταν είχε βρεθεί στη Χιλή, έμαθε πως η γυναίκα του περιμένει παιδί». Η συζήτηση θα πάρει μια αναπάντεχη τροπή μετά την παρέμβαση της σερβιτόρας, η οποία ώς εκείνη την στιγμή τους ακούει σιωπηλή. «Αυτή η παράξενη παρέα που ανταμώνει στον πιο ξακουστό κήπο του κόσμου ανεπάντεχα θα συνδεθεί και θα μοιραστεί πολύτιμα και ιερά συναισθήματα. Αυτά επιχειρώ να αποτυπώσω στο έργο που εκτυλίσσεται μέσα από οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικές συνθέσεις μου» λέει ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης.