Αναζήτηση
Ας μιλήσουμε για τον χορό. Η αυριανή ημέρα άλλωστε το επιβάλλει καθώς στη χώρα μας λόγω της Μεγάλης Εβδομάδας η Παγκόσμια Ημέρα Χορού –29η Απριλίου –μεταφέρεται δύο ημέρες νωρίτερα.
Από το 1982 το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO (CID) καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα Χορού την ημέρα γέννησης του Ζαν-Ζορζ Νοβέρ, δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Γιορτάζεται σε όλον τον κόσμο με ανοιχτές εκδηλώσεις από σχήματα επαγγελματιών και από ερασιτεχνικές ομάδες. Από επίσημους φορείς και από ιδιώτες.
O xορός είναι μια επώδυνη αλλά ωραία διαδικασία που δίνει χάρη και εκφραστικότητα στο ανθρώπινο σώμα. Μας το υπενθυμίζει η Μαρία Κουσουνή, πρώτη χορεύτρια και δασκάλα του μπαλέτου στην επαγγελματική σχολή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής: «Μιλάμε για πρωταθλητισμό ο οποίος έχει παντρευτεί την Τέχνη. Η χορεύτρια εξελίσσει την τεχνική της καθημερινά στη διάρκεια της χορευτικής της ζωής με ατελείωτες επαναλήψεις και προσπάθειες. Αλλά η εμπειρία που οδηγεί στην εξέλιξη μιας χορεύτριας είναι οι παραστάσεις, τα σεμινάρια και οι διαφορετικού είδους συνεργασίες».
Το αίτημα του Κέντρου Χορού Σύρου στην ιντερνετική πλατφόρμα groopio παραμένει ακόμη ανοικτό όσον αφορά την προσπάθεια συγκέντρωσης πόρων. Η υπεύθυνη της ομάδας Ακροποδητί, χορογράφος Αγγελική Σιγούρου, εξηγεί: «Για να καταφέρουμε να λειτουργήσουμε το Κέντρο μας χρειάζονταν να γίνουν πολλές αλλαγές. Για δύο μήνες περίπου καθένας από μας έπαιξε πολλαπλούς ρόλους. Γίναμε μπογιατζήδες, ηλεκτρολόγοι, κατασκευαστές επίπλων και ό,τι άλλο χρειάζεται ένας χώρος για να είναι λειτουργικός».
Οι συνεργασίες είναι αυτό που επιδιώκει η χορογράφος Αποστολία Παπαδαμάκη, η οποία δουλεύει πάνω στη μουσική παράσταση «Μίκης Θεοδωράκης – η ζωή μου» που πρόκειται να παρουσιαστεί στα μέσα Μαΐου στο Μπάντμιντον. «Λόγω κρίσης δεν μπορούσα να κρατήσω τους χορευτές της ομάδας μου. Δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να διατηρώ ένα σχήμα χορού. Γι’ αυτό και έχω στραφεί σε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους με τους οποίους συζητάμε κάθε φορά την ιδέα μιας παράστασης και καθένας από εμάς συνεισφέρει με τα καλλιτεχνικά του μέσα. Το επιδιώξαμε και έχει επιτύχει μαζί με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες στο θέατρο Εμπρός».
ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ. «Η αλήθεια είναι ότι η διακοπή των επιχορηγήσεων από το υπουργείο Πολιτισμού μάς έκανε και κάτι καλό. Το προηγούμενο σύστημα ήταν άκυρο, αφού το 50% των επιχορηγήσεων πήγαινε στις ενοικιάσεις χώρων κι έπρεπε να αυτοχρηματοδοτήσουμε τις παραστάσεις μας. Στο παρελθόν λόγω ανταγωνισμού και πολλών ομάδων που διεκδικούσαν μερίδα από τα ψίχουλα των επιχορηγήσεων δεν υπήρχε κλίμα συνεργασίας μεταξύ των επαγγελματιών του χορού» συμπληρώνει η χορογράφος, η οποία ξεκινά μία νέα δουλειά βασισμένη σε κίνηση, λόγο και πολυμέσα πάνω σε ένα κείμενο του Γιαν Φαμπρ για τον Αντι Γουόρχολ, το «Angel of Death».
«Τώρα», προσθέτει, «αναπτύσσονται καινούργιες συνθήκες δημιουργικότητας και όποιος πραγματικά αγαπά αυτό με το οποίο ασχολείται δουλεύει συλλογικά ανταποδίδοντας σε μια κοινή προσπάθεια. Φαίνεται ότι οι χώρες που έχουν οικονομικά προβλήματα παράγουν τέχνη γιατί οι καλλιτέχνες αναζητούν και κατασκευάζουν μια νέα εκφραστική γλώσσα».
