Πριν από περίπου δύο εβδομάδες συνειδητοποιήσαμε ότι πέρασαν 10 κιόλας χρόνια από την «πρώτη φορά Αριστερά», τη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Τα νταούλια δεν χτύπησαν, οι αγορές δεν χόρεψαν, η ελπίδα ήρθε (και έφυγε τρέχοντας) μαζί με ένα ακόμα μνημόνιο. Η χρονική απόσταση των 10 ετών δίνει την πολυτέλεια να λειανθούν οι γωνίες που γδέρνουν τη συλλογική μνήμη από το δραματικό βίωμα του 2015. Και αυτό μοιάζει επικίνδυνο. Κατά τη γνωστή ρήση του ισπανοαμερικανού φιλοσόφου Σανταγιάνα οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν. Το τοξικό κλίμα που αρχίζει να επικρατεί ξανά στον δημόσιο διάλογο, ο απύθμενος λαϊκισμός, οι κραυγές, η εχθροπάθεια που υποδαυλίζεται από κομματικά γραφεία και το πολεμικό κλίμα που φιλοτεχνείται στα κοινωνικά δίκτυα θυμίζουν εκείνες τις εποχές που η αποσταθεροποίηση της κοινωνίας λειτούργησε ως όχημα εξουσίας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
