Πάντα μου έκανε εντύπωση η βεβαιότητα με την οποία τοποθετούνται κάποιοι στον δημόσιο διάλογο για θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις ή έστω ενημέρωση. Πώς, ας πούμε, αποφαίνονται για την αθωότητα ή την ενοχή ενός ατόμου, χωρίς να έχουν στοιχειώδη γνώση της δικογραφίας ή όσων εκτυλίχθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία. Πώς βγάζουν εισαγγελείς στα μανταλάκια επειδή κατά τη δική τους – απολύτως ατεκμηρίωτη – άποψη είχαν εσφαλμένη κρίση. Οσο δε μεγαλύτερη η άγνοια και η μη δυνατότητα αντίληψης ενός θέματος, τόσο εντονότερη η αυτοπεποίθηση για τη γνώση του.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
