Κάποτε στον ΔΟΛ

Στο τελευταίο Γλωσσίδι πριν φύγω για διακοπές έγραφα ότι ανάμεσα στα βιβλία που θα έπαιρνα μαζί μου θα ήταν και το Στα χρόνια του Χρήστου Λαμπράκη. Μαρτυρίες και αφηγήσεις για τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, 1957-2017, της Ελευθερίας Κόλλια (εκδόσεις Πατάκη). Αυτό και έκαμα. Και μάλιστα, όχι μόνο πήρα πράγματι το βιβλίο μαζί μου, αλλά και διάβασα τις 760 (!) σελίδες του. «Χαρά στο κουράγιο σου», μου είπαν φίλοι και φίλες. «Είναι αυτό βιβλίο διακοπών, βιβλίο για την παραλία;». Και όμως είναι, για όσους τουλάχιστον, όπως η αφεντιά μου, ενδιαφέρονται, από επαγγελματική παραμόρφωση αλλά και όχι μόνο, για τέτοιου περιεχομένου βιβλία, που σου επιτρέπουν να πάρεις έστω μυρωδιά από την ατμόσφαιρα και από την καθημερινότητα στον χώρο των εφημερίδων και των κάθε είδους εντύπων. Ετσι, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχω διαβάσει επίσης τα βιβλία αναμνήσεων του Χρήστου Πασσαλάρη, το βιβλίο Με νοσταλγία της Μαρίας Ρεζάν (πολύτιμη πηγή πληροφοριών, μεταξύ άλλων, για την ιστορική «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα, με διευθυντή τον Ανδρουλιδάκη), το βιβλίο 31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της «Ελευθεροτυπίας» του Σεραφείμ Φυντανίδη (χρήσιμο και ως πορτρέτο, έστω και από σπόντα, μιας ιδιότυπα αντισυμβατικής περσόνας όπως ο Κίτσος Τεγόπουλος), καθώς και άλλες τέτοιες μαρτυρίες.