Σύντροφοι

Mια πολιτική αιωνιότητα πίσω, το 2011, αυτοί που είχαν φύγει απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν με ενόχληση στα πηγαδάκια του ιδρυτικού συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ πως εκείνοι που έμειναν στην Κουμουνδούρου και ήρθαν ως αντιπροσωπεία στην πρώτη συνάντηση του ανώτερου κομματικού οργάνου της Ανανεωτικής Αριστεράς δεν τους αποκαλούσαν «σύντροφε». Το επισήμαιναν εξηγώντας πως στην αριστερή κοσμοθεωρία κάποιος παραμένει σύντροφος ακόμη και έπειτα από μια διάσπαση. Η συγκεκριμένη προσφώνηση, συμπλήρωναν, είναι πάνω απ’ τους κομματικούς σχηματισμούς, συνοψίζει την παράταξη και την ιδεολογία τους. Η μικρή αυτή παραπολιτική ιστορία – η οποία από τότε ακουγόταν σαν σύμπτωμα ιδρυματισμού και ξεπεράστηκε απ’ τη ζωή όταν η μισή ΔΗΜΑΡ επέστρεψε στην τσιπρική αγκαλιά – επαναλαμβάνεται στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη της νέας προεδρικής πλειοψηφίας ζητούν από τους παλαιότερους συντρόφους να δείξουν ωριμότητα μη σχολιάζοντας τον αρχηγό. Ορισμένοι συνιστούν σε συμβούλους του τελευταίου, που είναι καινούργιοι στο κόμμα, να προσέχουν το λεξιλόγιό τους, ενώ άλλοι μιλούν δημόσια για απουσία συντροφικότητας εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ελήφθησαν οι πρώτες αποφάσεις.