NON PAPER

Επί προσωπικού

Ηταν το 2021. Ντάλα καλοκαίρι, το δεύτερο επί κορωνοϊού. Ενα πρωί ξυπνήσαμε και είδαμε να κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο μια φωτογραφία. Χυδαία, αλλά κυρίως αποκρουστική. Ελεεινή, αλλά κυρίως κακόγουστη. Μαζεύτηκαν καμιά τριανταριά νοματαίοι σε μια αμμουδιά, τσιτσιδώθηκαν και στούμπωσε ο ένας το τσιτσίδι του στο τσιτσίδι του άλλου ώστε να σχηματίσουν τη φράση «Μητσοτάκη, απαυτώνεσαι». Ετσι διατυπώθηκε για πρώτη φορά το γνωστό σύνθημα. Μεγάλη επαναστατική ενέργεια, δεν την αμφισβητώ. Δημιουργεί νέα δεδομένα. Για παράδειγμα, ο μικροαριστερός του μέλλοντος θα ρωτά τον μεγαλοαριστερό πατέρα του: «Μπαμπά, εσύ τι έκανες για την επανάσταση και τους λαϊκούς αγώνες;». Κι εκείνος θα του απαντά: «Παιδί μου, εγώ, εκείνο το καλοκαίρι, είχα χώσει τη μούρη μου στην αμασχάλη του συντρόφου για να κάνουμε το «Μ» στο «Μητσοτάκη, απαυτώνεσαι» (ή «Απαυτώνεσαι, Μητσοτάκη», ανάλογα πώς βολεύει η ομοιοκαταληξία)». Από τότε έγινε στιχάκι, τραγουδάκι, μέχρι και «αρχαία επιγραφή» που η αρχαιολόγος του υπουργείου Πολιτισμού και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δέσποινα Κουτσούμπα ανακάλυψε στις ανασκαφές του ηθικού της πλεονεκτήματος.