Ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει μια παρατεταμένη περίοδο αναζήτησης που θυμίζει τον γνωστό λαϊκό στίχο: «Το θολωμένο μου μυαλό με έχει προδώσει προ πολλού, του λέω αλλού και τρέχει αλλού». Μη μπορώντας να αποφασίσει αν θέλει να συμβιβαστεί με αυτό που κάποτε χαρακτήριζε «κυβερνητισμό» ή αν επιθυμεί όντως να επιστρέψει σε μια εποχή ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης από το βαθύ παρελθόν. Ενώ λοιπόν οι Συριζαίοι σπρώχνονται μεταξύ τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις, καταλήγουν συχνά σε ακατανόητες δήθεν «συμβιβαστικές» λύσεις, όπως τα μπερδεμένα «ναι – όχι – παρών» στις συμβάσεις των αμυντικών προμηθειών, με αστεία επιχειρήματα και ξεχνώντας να πουν ότι η έναρξη των συζητήσεων για αναβαθμισμένες αμυντικές αγορές έγιναν επί των ημερών τους. Στο μεταξύ, όμως, κάθε χώρα, κάθε δημοκρατία, κάθε πολιτικό σύστημα, χρειάζεται μια λειτουργική αξιωματική αντιπολίτευση. Δυο σενάρια απομένουν άρα. Είτε θα λύσουν αυτοί τα προβλήματά τους είτε θα τα λύσει η πραγματικότητα, δίνοντας τον ρόλο που φοβούνται να παίξουν σε κάποιον άλλον, πιο πρόθυμο και πιο έτοιμο από αυτούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ