Την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Κόντε, στη μάχη του με το Βερολίνο για το ζήτημα της ευρωπαϊκής βοήθειας στην αντιμετώπιση των συνεπειών του ιού, αναφέρθηκε στην Ελλάδα λέγοντας στους Γερμανούς ότι κανείς δεν ξεχνά τι έκανε η Ευρώπη στους Ελληνες – και ότι δεν θα επιτρέψει να γίνουν τα ίδια και τώρα: μιλούσε για την πτώχευση του 2010. Η νέα κρίση, της πανδημίας, βρήκε την Ελλάδα ακριβώς στα δέκα χρόνια της προηγούμενης, αυτής του χρέους. Στις 23 Απριλίου 2010, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα της ΕΕ που προσέφυγε στο ΔΝΤ προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση. Η κυβέρνηση Παπανδρέου προκάλεσε, υπό συνθήκες που ακόμα και σήμερα δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί ούτε καν σχετικά με την απόλυτη αναγκαιότητά τους, το αίτημα αυτό. Οχι μόνον προς το ΔΝΤ, αλλά και προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Αποτέλεσμα υπήρξε η διαμόρφωση του μηχανισμού διεθνούς οικονομικού ελέγχου που έγινε γνωστός με διάφορα ονόματα διαδοχικά: η τρόικα, οι θεσμοί κοκ. Ο μηχανισμός αυτός επέβαλε την τήρηση των όρων των λεγόμενων «Μνημονίων» που ξεκίνησαν με την πρώτη «Σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης» 80 δισ. ευρώ, στις 8 Μαΐου 2010. Από τότε, πέρασαν δέκα χρόνια και έγιναν πάρα πολλά στην Ελλάδα. Τι άφησαν πίσω τους;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ