Οσο αφήνει ο Παναθηναϊκός το θέμα Βαγιαννίδη ανοιχτό, χωρίς να το κλείνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μόνο κακό κάνει. Και στον παίκτη και στον εαυτό του ως σύλλογος. Ο νεαρός μπακ-χαφ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, κάτι που είχαμε καταλάβει όλοι από το περασμένο καλοκαίρι. Λόγω και της ενασχόλησης των γονιών του με την υπόθεσή του. Υπήρξε πολύ μεγάλη διαφωνία με τον Νίκο Νταμπίζα τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ακόμα δεν είχε δει κανένας τον παίκτη.

 Υπήρξαν φήμες πως τον παρακολουθεί η Μίλαν και είναι έτοιμη να του κάνει πρόταση. Φήμες που ανέβασαν κατά πολύ τις απαιτήσεις του ποδοσφαιριστή, χωρίς καλά καλά να έχει αποδείξει ότι αξίζει αυτά τα χρήματα που ζητούσε. Ούτε τότε ο Βαγιαννίδης ήταν ο νέος… Γιούρκας, ούτε τώρα είναι. Ούτε άξιζε τότε τα χρήματα που έπαιρνε ο Χατζηγιοβάνης και ο Μπουζούκης, ούτε όμως αξίζει τα χρήματα ενός παιδιού που ακόμα δεν έχει κάνει το παραμικρό βήμα και δεν έχει… μυρίσει τα αποδυτήρια της πρώτης ομάδας.

 Ο λόγος για το τελευταίο είναι ο προφανής: ο Βαγιαννίδης είναι το παιδί που αυτή τη στιγμή έχει προσελκύσει ενδιαφέρον από ξένους συλλόγους. Εκείνος για τον οποίο ήρθε επίσημη πρόταση. Στην αγορά, στην παγκόσμια ποδοσφαιρική αγορά, έτσι συμβαίνει. Οταν κάποιος έχει ζήτηση, θα ζητήσει και περισσότερα. Οποια ηλικία και αν έχει. Από τη στιγμή που για τον Βαγιαννίδη υπάρχει η οποιαδήποτε Μονακό, ο Βαγιαννίδης θα αξιώσει και περισσότερα χρήματα και περισσότερο χρόνο συμμετοχής.

 Στα πάντα πρέπει να υπάρχει ισορροπία και υποχωρήσεις. Και από τις δύο πλευρές. Ετσι θα αποδείξει ο σύλλογος πως όχι μόνο θέλει να κρατήσει τον παίκτη, αλλά να τον έχει και χαρούμενο. Και έτσι θα αποδείξει και ο παίκτης πως πράγματι ο Παναθηναϊκός είναι το σπίτι του, όπως είπε την περασμένη Κυριακή.