«Κι αυτού του κόσμου οι νεκροί/ μας παίζουν, μας γελάνε/ Φεύγουν χωρίς να μας ρωτούν/ Φεύγουν και δεν γυρνάνε/ Ξέρουν πού βγάζει η ζωή/ πόρτα αν έχει και κλειδί/ μα δεν το μαρτυράνε». Οι στίχοι από το «Κλαίω γιατί δεν έζησα» του Αντώνη Πρέκα: μια απόπειρα μίμησης, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, του Κώστα Καρυωτάκη. Πρόκειται για μία από τις συνολικά 18 που περιέχονται στο έκτο ποιητικό βιβλίο του με τίτλο «Χαμαι-λεονταρισμοί και μεταμφιέσεις» (Εκδοτική Αθηνών), με τις υπόλοιπες να πατούν στα ποιητικά ίχνη των Παλαμά, Σεφέρη, Ελύτη, Δημουλά κ.ά. «Πρόκειται για ένα «παιχνίδι παραλλαγής» επί χάρτου, που σκοπό έχει τη συµµετοχή του αναγνώστη σε ένα απρόβλεπτο «κυνήγι θησαυρού» (ανάργυρου, όµως), µε κρυφές λέξεις-κλειδιά και εικόνες-γρίφους, σχεδόν χειροποίητες» περιγράφει ο συγγραφέας. «Ως άλλος «χαµαιλέων», επιδόθηκα (καθόλου ανεπαισθήτως) σε µια διττή ιχνηλασία. Αφενός, επιχειρώντας, ως προς τον τρόπο γραφής, ποιητικές προσοµοιώσεις… και, αφετέρου, χρησιµοποιώντας ως παράλληλο εικαστικό στοιχείο-καµουφλάζ την παµπάλαιη τεχνική των «καλλιγραφηµάτων»». Η εικαστική προσαρµογή – από σκίτσα, πίνακες και έργα των Απολινέρ, Ματίς, Βαγγέλη Παυλίδη – ανήκει στην Κατερίνα Πρέκα.