Το 1986 ο Γιώργος Καζαντζής έχασε την πρώτη θέση στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης («Ηταν μια στιγμή», σε στίχους Σοφίας Κατζούρη, με ερμηνευτή τον Κώστα Πρατσινάκη) εξαιτίας του Σταύρου Κουγιουμτζή, που δεν το ψήφισε ως μέλος της επιτροπής. Λίγα χρόνια αργότερα ο συνθέτης επιλέγει τον Καζαντζή για πιανίστα στην ορχήστρα του. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους η μικρή ιστορία του διαγωνισμού έγινε αρκετές φορές η αιτία για να γελάσουν και να θυμηθούν εκείνη τη  βραδιά. Αυτό είναι ένα από τα πολλά «μοιραία» περιστατικά, όπως τα χαρακτηρίζει ο Γιώργος Καζαντζής, που τους συνέδεσαν και διαμόρφωσαν τη σχέση τους. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής υπήρξε μέντοράς του χωρίς να το επιδιώξει, όπως λέει με αφορμή τη συναυλία του στο Μέγαρο Μουσικής στις 6 Νοεμβρίου. «Μου έδειξε με τη στάση ζωής του ότι ο καλλιτέχνης ζει σε δύο κόσμους και η αποστολή του είναι να φέρνει με ποιητικό τρόπο από τον κόσμο των ιδεών στον πραγματικό το δημιουργικό του έργο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ