Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι αντιμετωπίζουμε μια ομάδα που φέρνει πολύ σε αυτές που δημιουργούσε ο Φερνάντο Σάντος! Ναι, ο άλλοτε τεχνικός υπεύθυνος της Εθνικής μας. Τι κάνουν οι Φινλανδοί; Τρεις νίκες στον όμιλο, όλες με 1-0, και να πώς βρέθηκαν στην κορυφή, βάζοντας δύσκολα σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια υπερδύναμη, ούτε βλέπουμε στην ενδεκάδα παίκτη με τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός… Λιτμάνεν. Απλά, διαθέτουν τον φορμαρισμένο Πούκι, αλλά αλίμονο αν τον έχουμε ως σημείο αναφοράς στους σέντερ φορ όλου του κόσμου.
Υπό νορμάλ συνθήκες, δεν θα το συζητούσαμε καν και ο δρόμος για την επιτυχία θα είχε μεν λίγες δυσκολίες, που ασφαλώς θα μπορούσαμε να τις ξεπεράσουμε. Τώρα, όμως; Στη Φινλανδία για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο πάντα τα βρίσκουμε μπαστούνια. Και εδώ που φτάσαμε, ένα θετικό αποτέλεσμα ισοδυναμεί με μονόδρομο. Η κατάσταση στο εσωτερικό της εθνικής ομάδας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδεώδης. Γκρίνιες πολλές. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Σκίμπε σταδιακά βγαίνει προς τα έξω και ελάχιστοι κρύβουν πως κάνουν πλέον δεύτερες σκέψεις αναφορικά με την αναγκαιότητα της παρουσίας του στον πάγκο. Η δε απόδοση στο ματς με την Ουγγαρία το βράδυ της Παρασκευής πάγωσε παραπάνω τον κόσμο και από το συνήθως ψυχρό Ολυμπιακό Στάδιο. Μια και το έφερε η κουβέντα, τι ιδέα να πάνε την Εθνική σε γήπεδο μη ποδοσφαιρικό, που δεν θέλουν οι παίκτες και δεν το επιθυμούν οι οπαδοί. Κανονικοί παράγοντες – φωστήρες. Αλλά επί του παρόντος το ζήτημα είναι μια επιτυχία απέναντι στη Φινλανδία. Εστω και σε έναν θεσμό όπου το πρώτο χέρι έχουν οι λεγόμενες αδύναμες ομάδες γιατί το κίνητρό τους είναι υψηλότερο, το δικό μας σύνολο πρέπει να σταθεί με αξιοπρέπεια και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί. Κυρίως, όμως, να αποδώσει ωραίο ποδόσφαιρο.
Οι ποδοσφαιριστές, άραγε, έχουν τη διάθεση να το κάνουν;
Σχόλια
