Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Κ. Συνολάκης παρουσίασε προχθές μια μελέτη για την καταστροφή στο Μάτι.

Τη μελέτη εκπόνησαν (εκτός από τον Συνολάκη) επτά επιστήμονες ειδικοί στις φυσικές καταστροφές από Πανεπιστήμια της Αμερικής, της Ιαπωνίας και το Πολυτεχνείο Κρήτης.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν πήραν άδεια ούτε πήγαν διακοπές το καλοκαίρι ώστε η μελέτη να ετοιμαστεί στο συντομότερο χρονικό διάστημα και το πέτυχαν.

Το συμπέρασμα (που αναδεικνύεται με γραφήματα και σε ένα εντυπωσιακό βίντεο) είναι ότι το Μάτι μπορούσε να εκκενωθεί σε 57 λεπτά.

Αυτό δεν έγινε επειδή καμιά εικοσαριά τενεκέδες ξεγάνωτοι (πρωθυπουργοί, υπουργοί, περιφερειάρχες, κυβερνητικοί παράγοντες δήμαρχοι κ.λπ.) υποδύονταν τους συσκεπτόμενους, είχαν «λανθασμένη εκτίμηση του αρχικού μεγέθους της πυρκαγιάς», λανθασμένη αξιολόγηση κι άφησαν τον κόσμο να καεί απροστάτευτος.

«Γιατί δεν ειδοποιήθηκαν οι κάτοικοι να εκκενώσουν το Μάτι, όταν από το πόρισμα προκύπτει ότι υπήρχε χρόνος να σωθούν ακόμη και πεζή;» αναρωτήθηκε ο καθηγητής.

Ενενήντα εννέα νεκροί.

Επειδή κανείς άχρηστος δεν φρόντισε να εκκενώσει τον πληθυσμό σε πενήντα επτά λεπτά – όπως η μελέτη της επιτροπής απέδειξε ότι μπορούσε και έπρεπε να έχει γίνει…

Ούτε οι εκρηκτικοί μηχανισμοί των δορυφόρων του Παππά, λοιπόν – αλήθεια, τι έγιναν εκείνοι οι δορυφόροι της μακάβριας συνέντευξης Τύπου που όλα τα είχαν δει και όλα τα είχαν αποκαλύψει;

Ούτε τα αυθαίρετα και τα Καναντέρ του Τσίπρα. Ούτε οι φταίχτες κάτοικοι του Καμμένου.

Ενενήντα εννέα νεκροί. Για πενήντα επτά λεπτά.

Στην παρουσίαση της μελέτης, μου έκανε εντύπωση ο ίδιος ο Συνολάκης. Στο τέλος της παρέμβασής του, η οθόνη έδειξε τη φωτογραφία του μικρού κοριτσιού που σκοτώθηκε προσπαθώντας να ξεφύγει από τη φωτιά.

Κι ο Συνολάκης κατέληξε με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή λέγοντας:

Αυτό το κορίτσι πέθανε επειδή εμείς οι μεγάλοι δεν κάναμε τη δουλειά μας!

Προφανώς δεν εννοούσε τη δική του δουλειά. Αλλά η συγκίνηση είναι κατάθεση ψυχής και ανάληψη γενικής ευθύνης.

Οι επιστήμονες της επιτροπής άλλωστε δεν είχαν καμία υποχρέωση να θυσιάσουν το καλοκαίρι τους για να ερμηνεύσουν την καταστροφή. Το έκαναν επειδή το αισθάνθηκαν υποχρέωσή τους.

Επειδή οι νεκροί βαραίνουν κάθε άνθρωπο που θέλει να λέγεται άνθρωπος.

Σε αντίθεση με τους συσκεπτόμενους τενεκέδες της 23ης Ιουλίου. Που ούτε τις διακοπές τους χάλασαν, ούτε αναρωτήθηκαν αν και πού έκαναν λάθος, ούτε τις ευθύνες τους ανέλαβαν, ούτε μια συγγνώμη δεν ψέλλισαν.

Που δεν συγκινήθηκαν καν!

Που απτόητοι κι ανέγγιχτοι συνεχίζουν να περιφέρουν την κυβερνητική νεκροφόρα τους με ενενήντα εννέα φέρετρα από το Μαξίμου στη ΔΕΘ κι από την Ιθάκη στο Στρασβούργο παιανίζοντας φανταστικούς θριάμβους.

Χωρίς τσίπα.