Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε από την Ιθάκη για το ιδανικό της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης. Ομως για μια ακόμη φορά η πρωθυπουργική τούτη εξαγγελία ήταν δυστυχώς μια «θλιβερή εικονικότητα» ή ένα κακό ψέμα!

Γιατί; Γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής έχει ήδη καταθέσει από τις αρχές Αυγούστου ένα νομοσχέδιο μέσω του οποίου η κυβέρνηση προσπαθεί ύποπτα να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη (και μάλιστα λίγες εβδομάδες πριν από τις κρίσιμες προαγωγές των νέων αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου). Και τι κάνει η κυβέρνηση για να προωθήσει τους αρεστούς σε αυτήν ανώτατους δικαστές; Αλλάζει τις προϋποθέσεις επιλογής τους και έτσι για να επιλεγεί κανείς αντιπρόεδρος ή εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πρέπει να έχει συμπληρώσει δύο τουλάχιστον χρόνια υπηρεσίας στον αντίστοιχο βαθμό (και όχι τρία, όπως ίσχυε μέχρι τις αρχές Αυγούστου). Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να μην αντιλαμβάνεται την επιχειρούμενη μεθόδευση. Και όλα αυτά θυμίζουν τη φιλοσοφία της «δικτατορίας μιας (κοινοβουλευτικής) πλειοψηφίας» για την οποία μιλούσε ο μεγάλος νομομαθής Χανς Κέλσεν («Συνηγορία υπέρ της δημοκρατίας»).  Και την επίμαχη μεθόδευση κατέκρινε ορθά και η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων! Ομως η απάντηση του υπουργού της Δικαιοσύνης απέναντι στην ασκηθείσα κριτική εκπλήσσει ακόμη περισσότερο. Τι μας είπε ο Σταύρος Κοντονής; Οτι τα ίδια πράγματα είχε κάνει και η Νέα Δημοκρατία με τον ν. 3472/2006.

Ωστόσο, ο υπουργός της Δικαιοσύνης λησμονεί ολέθρια και απαράδεκτα ότι η Δημοκρατία είναι μια διαδικασία συνεχών υπερβάσεων και ότι η σύγκριση με το παρελθόν δεν μπορεί να είναι το βασικό κριτήριο για την ορθότητα των επιλογών της δήθεν Αριστεράς την οποία εκπροσωπεί! Βεβαίως ο υπουργός της Δικαιοσύνης έχει αποδείξει πολλαπλώς ότι δεν είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, αλλά ο πρόθυμος εκτελεστής των επιθυμιών του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα! Είναι άλλωστε ο μόνος θεσμικός παράγων που συνηγορούσε και συνηγορεί υπέρ της διατήρησης του οπισθοδρομικού θεσμού των Μονομελών Εφετείων (δηλαδή ένας μόνο εφέτης να δικάζει βαριά κακουργήματα, κάτι που δεν ισχύει σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα).

Το συμπέρασμα; Ο υπουργός της Δικαιοσύνης και ο Πρωθυπουργός με όλα αυτά που κάνουν μας θυμίζουν την κλασική παραδοχή του Ιρβινγκ Γκόφμαν. Δηλαδή ότι «όλοι μας παίζουμε θέατρο»! Παίζουν θέατρο πάνω στις πλάτες μιας εξαθλιωμένης κοινωνίας! Και μάλιστα κακό θέατρο!