ΤΑ ΝΕΑ

Το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης προσφέρεται παραδοσιακά για φιλολαϊκές εξαγγελίες - αυτό είναι το νόημα του περίφημου «καλαθιού της ΔΕΘ». Αυτή τη φορά όμως δεν είναι η περίπτωση. Η παροχολογία, που τόσο έχει κατά το παρελθόν στοιχίσει στη χώρα, θα πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της εκεί όπου άνοιξε: στο βήμα του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου.

Η δηµοσκόπηση της Metron Analysis που πραγµατοποιήθηκε για λογαριασµό του ινστιτούτου ΙΝΕ της ΓΣΕΕ δεν αφήνει περιθώρια παρερµηνειών: εννέα στους δέκα πολίτες θεωρούν ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί, οκτώ στους δέκα ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει έξοδος από τα Μνηµόνια. Το δηµοσκοπικό εύρηµα είναι σηµαντικό για έναν βασικό λόγο: όπως αποδεικνύεται, η συντριπτική πλειονότητα […]

Οταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο σημερινός Πρωθυπουργός δήλωνε «εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», ζούσε ακόμη στην εποχή της ομολογημένης αυταπάτης.

Σαν σήμερα πριν από 44 χρόνια ένας πολιτικός που άφησε τη σφραγίδα του στη μεταπολιτευτική Ιστορία της χώρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Γι' αυτές τις τέσσερις και πλέον δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε, υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα: το ΠΑΣΟΚ δεν έζησε μία, αλλά πολλές ζωές. Αποτέλεσε πόλο έλξης για τους φιλοπρόοδους πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων, λατρεύτηκε από τις πλατιές μάζες, ήκμασε χάρις στην εξουσία και παρήκμασε εξαιτίας της πριν σηκώσει ένα βάρος για την κρίση που δεν του ανήκε - βάρος που πλήρωσε με τη συρρίκνωσή του.

Ηταν χθες, στην πρώτη του ομιλία στο νέο Υπουργικό Συμβούλιο, που ο Πρωθυπουργός περιελάμβανε στους άξονες του πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησής του την οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους - «εκεί», είπε, «κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το [ιδεολογικό] πρόσημο της πολιτικής μας». Αλλά ήταν ακριβώς την ίδια ώρα που η πραγματικότητα τον διέψευδε: σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας που δημοσιεύουν «ΤΑ ΝΕΑ», οι αποσυνδέσεις του ηλεκτρικού ρεύματος σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις αυξήθηκαν την τελευταία τριετία κατά 313%.

Eνα κράτος είναι αργό, ένα γραφειοκρατικό κράτος ακόμη περισσότερο. Αλλά ένα κράτος που δεν τρέχει για να ανακουφίσει τους πολίτες που έχουν δοκιμαστεί από μια τραγωδία, δεν είναι ούτε αργό ούτε γραφειοκρατικό. Είναι απλώς ανάλγητο. Και είναι αδιανόητα ανάλγητο επειδή την ίδια ώρα η λίστα των νεκρών της τραγωδίας εξακολουθεί να μακραίνει.

Ο λογαριασμός ήρθε πάλι. Οι φορολογούμενοι καλούνται και πάλι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν έναν φόρο για τον οποίο ο σημερινός Πρωθυπουργός τους διαβεβαίωνε ότι είναι «παράλογος» και ως παράλογος «δεν διορθώνεται, αλλά καταργείται».

Μοιάζει με σχήμα οξύμωρο: μια κυβέρνηση που, όπως φάνηκε από το διάγγελμα του επικεφαλής της στην Ιθάκη, επενδύει στην πόλωση, ανασχηματίζεται προς κατευθύνσεις που υποτίθεται ότι ξεπερνούν τα στενά κομματικά της όρια.

Με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μπαίνει τέλος στην αγωνία χιλιάδων υποψηφίων.

Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προχθές στο Μάτι στη μνήμη των 96 νεκρών της πυρκαγιάς δεν ήταν  μόνο μια πράξη πένθους. Οι εκατοντάδες συνάνθρωποί μας δεν έδωσαν το «παρών» μόνο για να πενθήσουν. Εδωσαν το «παρών» και για να μνημονεύσουν. Γιατί είναι η ίδια υπαρξιακή συνθήκη του ανθρώπου που, πέρα από την ανάγκη του πένθους σε μια τραγωδία, ορίζεται και από το χρέος της μνήμης.

Η Ευρώπη και η χώρα μας έχουν ζήσει πολλά ταραχώδη καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια - μπορεί πρόχειρα να θυμηθεί κανείς τη δήλωση του Μάριο Ντράγκι, τον Ιούλιο του 2012, πως «θα κάνει ό,τι χρειαστεί» για τη σωτηρία του ευρώ και βεβαίως το δραματικό καλοκαίρι του 2015 που ολοκληρώθηκε με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ο τραγικός θάνατος ενός νέου ανθρώπου στον λόφο του Φιλοπάππου ήρθε να θυμίσει με τον πλέον δραματικό τρόπο ένα γεγονός: χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ελευθερία, χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ζωή. Υπάρχει μόνο φόβος και - δυστυχώς - υπάρχει και θάνατος.

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς έναν μήνα, η χώρα έζησε μια ανείπωτη τραγωδία. Ενας οικισμός, παράδεισος επί Γης για τους κατοίκους του, εξαφανίστηκε από τον χάρτη, ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν, ηλικιωμένοι έχασαν γιους, κόρες και εγγόνια, παιδιά έχασαν γονείς. Η τραγωδία εκείνη όμως δεν τελείωσε εκείνη την ημέρα. Δεν τελείωσε ούτε ο θρήνος. Συνεχίζεται ανάμεσα στα αποκαΐδια με το βασικό ερώτημα - «Γιατί να χαθούν 96 ζωές;» - να παραμένει αναπάντητο και τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες να αναζητούν τους ιδιοκτήτες τους.

Ο Πρωθυπουργός όφειλε χθες να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είχε την υποχρέωση να δείξει στους έλληνες πολίτες, τους πολίτες που σήκωσαν το τεράστιο βάρος της κρίσης και εξαιτίας των δικών του λαθών, και εξαιτίας του δικού του Μνημονίου, ότι είναι ένας ηγέτης που ενώνει αντί να διχάζει, ένας ηγέτης που ξέρει να στέκεται πάνω από τις κομματικές σκοπιμότητες σε κρίσιμες για το έθνος και γεμάτες συμβολική φόρτιση στιγμές.

Μια εφημερίδα κρίνεται από πολλά. Κρίνεται πρωτίστως από το αναγνωστικό της κοινό, όλους εκείνους δηλαδή που διαθέτουν καθημερινά ένα ποσό από το υστέρημά τους για να την αποκτήσουν. Κρίνεται από τη διεισδυτικότητά της, το ειδικό βάρος που έχει ευρύτερα στην κοινωνία. Και κρίνεται και από τη στάση που υιοθετεί απέναντί της η εξουσία: όταν μια κυβέρνηση δυσανασχετεί (για να χρησιμοποιήσουμε έναν ήπιο χαρακτηρισμό) με μια εφημερίδα, τότε σημαίνει ότι η εφημερίδα κάνει μάλλον καλά τη δουλειά της.

Η έξοδος της Ελλάδας από τα Μνημόνια δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Οχι μόνο επειδή δεν είναι «καθαρή», αφού η εποπτεία της χώρας θα συνεχιστεί, και μάλιστα ενισχυμένη. Ούτε επειδή ο τραγικός απολογισμός από την πρόσφατη πυρκαγιά δεν παύει να μεγαλώνει. Αλλά κι επειδή το περιβάλλον στο οποίο θα ξυπνήσουν οι έλληνες πολίτες την προσεχή Τρίτη […]

Υπάρχει μια αποκαλυπτική φράση στην ομιλία που εκφώνησε ο πρόεδρος Ερντογάν το Σάββατο κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. «Ντροπή σας» είπε απευθυνόμενος στην αμερικανική κυβέρνηση. «Προτιμάτε έναν πάστορα από έναν στρατηγικό σας σύμμαχο στο ΝΑΤΟ». Μεθυσμένος από τις τεράστιες εξουσίες που έχει αποκτήσει και νιώθοντας μια όλο και μεγαλύτερη απέχθεια για τους δημοκρατικούς θεσμούς, ο τούρκος […]

Και ξαφνικά, ανάμεσα στα επικοινωνιακά σόου και τις επιθέσεις στην αντιπολίτευση, ο Πρωθυπουργός ανακάλυψε τους επιστήμονες. Αφησε λοιπόν για μία μέρα τα κατώτερα στελέχη του κόμματος να ασχοληθούν με τη μικροκομματική αντιπαράθεση και πήγε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να εξαγγείλει την αξιοποίηση των επιστημόνων, ελλήνων και ξένων, προκειμένου να αποτραπεί μια νέα τραγωδία.

Ο Γιώργος Βασιλειάδης απάντησε στον Ολυμπιακό. Απάντησε εκεί που ο ίδιος ήθελε να απαντήσει. Ομως δεν απαντά επί της ουσίας. Για την… ταμπακέρα, κουβέντα. Ο κόσμος που ξεσπά τις τελευταίες ώρες για τα χρήματα που δίνονται ελαφρά τη καρδία στις ΠΑΕ και όχι σε άλλες ανάγκες ο Βασιλειάδης δεν έχει τι να πει. Η «ευαισθησία» […]

Τον Σεπτέμβριο του 2015, μια τραγική φωτογραφία έβγαλε την Ευρώπη από τη μακαριότητά της. Απεικόνιζε το πτώμα ενός τρίχρονου παιδιού από τη Συρία που είχε ξεβραστεί στις ακτές της Αλικαρνασσού.

Πρώτα είπαν ότι έκαναν άριστα τη δουλειά τους και βεβαίωσαν ότι αν βρίσκονταν ξανά αντιμέτωποι με την ίδια απειλή, θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο. Υστερα επιδόθηκαν στο γνωστό σπορ να τα βάζουν με τους προηγούμενους. Οταν ένα κανάλι μίλησε για επικείμενες καρατομήσεις στην Πυροσβεστική και την Αστυνομία, κατηγόρησαν τους δημοσιογράφους για «υπονόμευση» και «προβοκάτσια».