Ραγκούση Πέπη

Ας δούμε πρώτα τη νομική πλευρά του θέματος. Εχουμε εδώ λοιπόν ένα νόμο, συγκεκριμένα το άρθρο 37 του νόμου 3905, που απαγορεύει σε ανήλικους να παρακολουθήσουν σε κινηματογράφους κάποια ταινία αν δεν έχουν συμπληρώσει την απαιτούμενη, από την κατάταξη της ταινίας, ηλικία. Αναχρονιστικό; Εξαρτάται από τα μέλη της Διεύθυνσης Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών Μέσων του υπουργείου […]

Είχα χρόνια να το ζήσω. Από τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας, τότε που, στους θερινούς κινηματογράφους της Σύρου, όχι μόνο εμείς η πιτσιρικαρία (η τελευταία γενιά που μεγάλωσε χωρίς τη διέξοδο της τηλεόρασης) αλλά και οι λίγο μεγαλύτεροι «συμμετείχαμε» ενεργά στην ταινία που παρακολουθούσαμε. Χτυπούσαμε τα πόδια μας στα χαλίκια όταν επέλαυνε το Ιππικό, […]

Η φράση πολυχρησιμοποιημένη ίσως αλλά δεν βρίσκω κάποια που να περιγράφει πιο παραστατικά το αδιέξοδο, της λογικής πρώτα απ’ όλα, απέναντι στην αμφισβήτηση του αυτονόητου. Πώς να αποδείξεις δηλαδή ότι δεν είσαι ελέφαντας; Τι είδους υπέρβαση πρέπει να κάνει κάποιος για να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, […]

  Οι οργανωτικοί Γερμανοί, οι φιλοσοφούντες Γάλλοι, οι μεσογειακοί Ισπανοί, οι εναλλακτικοί Ολλανδοί, οι θερμόαιμοι Ιρλανδοί, οι συντηρητικοί Πολωνοί. Με δύο λόγια, η πολυμορφία και πολυπολιτισμικότητα της Ευρώπης. Ο,τι ακριβώς κάνει την Ευρωπαϊκή Ενωση σημαντική και ενδιαφέρουσα. Αλλά, συγχρόνως, και ό,τι προκαλεί τις ταλαντεύσεις ως προς τις ισορροπίες μεταξύ των λαών της. Σε μια δεύτερη […]

Ο φίλος μένει ακριβώς πίσω από την αμερικανική πρεσβεία. Χτυπημένος από ίωση, το περασμένο Σάββατο ξύπνησε βαριά. Τόσο βαριά που νόμιζε ότι δεν είχε ξυπνήσει ακόμη. Οτι έβλεπε κάποιο όνειρο, κομμάτια κι αποσπάσματα από την εφηβική του ηλικία. Οταν, ως παιδί αριστερών γονιών, κατέβαινε στις αντιαμερικανικές διαδηλώσεις. Ηταν κι αυτές οι φωνές. «Εξω τώρα οι […]

Τριάντα χρόνια λοιπόν. Τριάντα χρόνια από την αρχή του (συμβολικού) τέλους του υπαρκτού σοσιαλισμού. Τα παιδιά που γεννιόνταν τότε στη Γερμανία έχουν σήμερα δικά τους παιδιά αλλά καθόλου αναμνήσεις από την εποχή που η χώρα τους ήταν χωρισμένη στα δύο – αν και δεν νομίζω ότι αυτή η «πληγή» στην εθνική συνείδηση των Γερμανών έχει κλείσει […]

Δεν θα μπορούσα να μη δω τους «Ενηλίκους στην αίθουσα». Μήνες τώρα αποτελεί αιτία διχασμού μιας κοινής γνώμης που ιδεολογικοποιεί τα πάντα ώστε να τα ρίξει βορά στο θηριοτροφείο του Διαδικτύου. Εκεί όπου ο Γαβράς – για πρώτη φορά στα 86 του χρόνια και ως προς τη σχέση του με το ελληνικό κοινό – κατηγορήθηκε, αμφισβητήθηκε, κατά […]

Παιδικοί φόβοι γι’ αυτά τα πετούμενα της νύχτας. Φανταστικές ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μου για νυχτερίδες που έμπλεξαν σε λυτά κοριτσίστικα μαλλιά (αντιπαιδαγωγικές θα τις έλεγαν σήμερα, έλα όμως που ήταν, κατά κάποιον τρόπο, ένα είδος «οικογενειακής» παραλογής που μπορεί να καλλιέργησε ακόμη και την αγάπη μου για τη λογοτεχνία). Νυχτερίδες στα «Κλασσικά […]

Η κατάρρευση ενός δημοσίου προσώπου σε ζωντανή σύνδεση. Η αναπαραγωγή της σκηνής από το Διαδίκτυο. Το… delivery της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Εκείνο το «δεν αισθάνομαι καλά» που σπάει την τεχνολογική ουδετερότητα της κρυσταλλικής οθόνης και ακούγεται σαν να το ψιθυρίζει κάποιος δίπλα σου, στον καναπέ της συνάφειας των ανθρώπων. Η παραφιλολογία. Τα ηλεκτρονικά «περαστικά». […]

Αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες για τα προχθεσινά γεγονότα στη Μόρια, είδα δηλώσεις που είχε κάνει πριν από 20, περίπου, μέρες ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας. «Παραλάβαμε χάος και παραδώσαμε οργανωμένη κατάσταση» είπε. Σωστά ως προς το πρώτο σκέλος. Τον Σεπτέμβριο του 2015 που υπουργοποιήθηκε, το Προσφυγικό ήταν στη μεγαλύτερη έξαρση των τελευταίων χρόνων. Ωστόσο, […]

Υπάρχει η επίσημη «σκηνή». Εκεί όπου καταγράφεται η Ιστορία. Στην προκειμένη περίπτωση, λαμπερή, φαντασμαγορική, επιβλητική. Και κάπως «σιδερωμένη». Και υπάρχουν και τα παρασκήνια. Πιο ανατρεπτικά και σκανδαλιάρικα. Και πιο τσαλακωμένα. Χωρίς τα παρασκήνια, η σκηνή δεν θα είχε έρμα. Και χωρίς τη σκηνή, τα παρασκήνια δεν θα είχαν καμιά απολύτως αξία. Εχουμε κι εμείς όμως […]

Προχθές τηλεφώνησα σε έναν φίλο, συνάδελφο από παλιά. Εναν αριθμό τηλεφώνου ήθελα να του ζητήσω αλλά, τελικά, μιλούσαμε για καμιά ώρα. Αν και τα τελευταία χρόνια δεν βλεπόμαστε πολύ συχνά, ήταν σαν να είχαμε βρεθεί την προηγούμενη. Οι αποστάσεις που δημιουργεί συνήθως η ζωή και η δουλειά εκμηδενίζονται αυτοστιγμεί όταν κουβεντιάζουν δυο άνθρωποι που έχουν […]

Μου πήρε δυο – τρία λεπτά να καταλάβω περί τίνος ακριβώς θα έγραφε ο συνάδελφος. Οτι θα καταργηθεί το G3 μου έλεγε για 3G του απαντούσα εγώ, ότι είναι ήδη ξεπερασμένο. Ε, και πού κατάλαβα, τέλος πάντων, τι ακριβώς θα καταργηθεί, λες και ήξερα πιο πριν ότι υπήρχε. Καλώς ή κακώς θα υπάρχουν κάποιοι τομείς […]

Τις θυμάμαι εκείνες τις 17 μέρες του καλοκαιριού του 1985. Κυρίως λόγω του Ντέμη Ρούσσου που ήταν ανάμεσα στους επιβάτες του αεροπλάνου. Στα 34 χρόνια, ωστόσο, που μεσολάβησαν, οι όροι της επικοινωνίας και της πρόσβασης στην ειδησεογραφία έχουν αλλάξει όσο τουλάχιστον τους τρεις προηγούμενους αιώνες. Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν στην εποχή μας αν […]

Στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» ο βασιλιάς της χώρας ζητάει συνεχώς από τους ράφτες τους να του φτιάχνουν καινούργια ρούχα διότι πιστεύει ότι έτσι, μαζί με τον θαυμασμό, θα κερδίσει και την υποταγή των υπηκόων του. Οι ραφτάδες όμως δεν προλαβαίνουν και έτσι κάθε τόσο, προσλαμβάνονται καινούργιοι. Ανάμεσά τους […]

Παλιό, γνωστό, καθιερωμένο. Εως και κλισέ. Ενα μόνο φωτογραφικό στιγμιότυπο μπορεί να «φορτώσει» τις εντυπώσεις όσο και χίλιες λέξεις. Ως άνθρωπος των λέξεων ωστόσο θεωρώ ότι αυτή η άποψη περιέχει και μια παγίδα. Καθοριστική σε σχέση με την ερμηνεία του κόσμου μας. Η φωτογραφία κλέβει το συναίσθημα. Ενώ οι χίλιες λέξεις το καλλιεργούν. Και μάλιστα […]

Εκατό χρόνια ΑΣΟΕΕ. Και για περισσότερα από 80 στο γνωστό κτίριο της οδού Πατησίων. Το θέμα είναι ότι εδώ και τριάντα χρόνια λέγεται Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνων και όχι Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Εμείς όμως πάντα ΑΣΟΕΕ θα τη λέμε. Χωρίς να προφέρουμε το δεύτερο έψιλον. «Ασοέ». Γύρω, δίπλα, μπροστά πίσω από την «Ασοέ» […]

Ας πάμε είκοσι πέντε, περίπου, χρόνια πίσω. Στην Αθήνα εκείνης της εποχής, σε μια πρωτεύουσα που έτρεχε ολοταχώς πίσω από το όραμα της ευρωπαϊκής της προοπτικής. Τότε που η οποιαδήποτε «ανορθογραφία» στο καθημερινό μας τοπίο μας ενοχλούσε και μας τάραζε. Στην πόλη δεν υπήρχαν άστεγοι. Ή υπήρχαν ελάχιστοι. Και αν βλέπαμε, αραιά και που, στον […]

Πιο κλισέ από τον τίτλο δεν γίνεται. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που διαπίστωσα διαβάζοντας τη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες – κατά τους συντάκτες της  Guardian – του 21ου αιώνα. Είχα την εντύπωση λοιπόν ότι σε αυτόν τον κατάλογο θα κυριαρχούν, με κάποιον τρόπο, ταινίες με σούπερ ήρωες, ταινίες φανταστικών […]

Ας φανταστούμε ότι είμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο άγγλος αρχαιολόγος Αρθουρ Εβανς έχει ήδη αρχίσει τις ανασκαφές στα ανάκτορα της Κνωσού. Αλλά σε αυτό το φανταστικό σενάριο ένα αλλόκοτο πλήθος – μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους – έχει μαζευτεί γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο. Ατομα άσχετα μεταξύ τους, όλων των ηλικιών και των δύο φύλων, […]

Από τότε που η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως ανέφερε στο τέλος μίας ραδιοφωνικής συνέντευξής της ότι σκοπός του μαθήματος της Ιστορίας είναι να διαμορφώνει εθνική συνείδηση, πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Ακόμη και συμπορευόμενοι, κομματικά, με τη Νέα Δημοκρατία τής καταλόγισαν κορόνες που χαϊδεύουν εθνικιστικά αφτιά. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσε η υπουργός, άλλωστε η ίδια […]

«Γύρισε το κεφάλι, κοίταξε τ’ ανοιχτό παράθυρο που τώρα, με το φως, είχε γίνει ολότελα μαύρο. Σαν να συμβουλεύτηκε μια στιγμή το σκοτάδι. Υστερα έσκυψε στο γράμμα και πρόσθεσε: «Προαισθάνομαι, όχι: είμαι βέβαιος πως κάτι εξαιρετικό θα μου τύχει εδώ που ήρθα»». Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εφηβικό μυθιστόρημα του Αγγελου Τερζάκη «Ταξίδι με […]

Αυτά τα παιδιά των νησιών της άγονης γραμμής. Των απομονωμένων χωριών. Των ακριτικών σχολείων. Τα παιδιά που δεν έχουν με ποιον να παίξουν στο διάλειμμα. Τα παιδιά και οι δάσκαλοί τους. Οι μικροί ήρωες της ελληνικής Παιδείας. Σαν να έρχονται από μακριά. Από ιστορίες, διηγήσεις και φωτογραφίες μίας άλλης εποχής. Αυτά τα παιδιά που μπορεί […]

Νεφέλες του Αριστοφάνη σε μια εξαιρετική προσέγγιση από τον Δημήτρη Καραντζά, μια από τις καλύτερες παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού. Στο επινοημένο από τον σκηνοθέτη και τον Γιάννη Αστερή που έκανε τη μετάφραση κείμενο της Παράβασης, ο Νίκος Καραθάνος, ως αριστοφανικός Σωκράτης, αναφέρεται στους σχετικούς με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις θρύλους που πιάνουν το νήμα από τη […]

Οι δικοί του, οι φίλοι του, οι συνεργάτες του, οι θαυμαστές του, οι ακροατές του, ακόμη όμως και αυτοί που δεν τα βρήκαν ποτέ με το έντεχνο τραγούδι, που δεν ανήκαν στο κοινό του ενώθηκαν από χθες σε αυτόν τον κύκλο της θλίψης για τον ξαφνικό θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Γιατί άραγε; Διότι ήταν ένας […]