Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορούν να κάνουν τα μέσα ενημέρωσης, είναι να προβάλουν ξανά και ξανά την φωτογραφία ενός τρομαγμένου καθηγητή Πανεπιστημίου, του πρύτανη ενός από τα καλύτερα Πανεπιστήμια που διαθέτει η χώρα.

Να προβάλουν την εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος εξευτελίζεται από μια δράκα «γνωστών – άγνωστων» οι οποίοι τον εξευτελίζουν με τέτοιο ανοίκειο τρόπο.

Τα «παιδιά», οι «αλληλέγγυοι», οι αγωνιστές για τα δικαιώματα, δεν τολμούν να βγουν μπροστά, να εμφανίσουν τα πρόσωπα τους στις κάμερες, να διεκδικήσουν αυτά που προβάλουν ως αιτήματα.

Αντίθετα, προσβάλλουν με τέτοιο τρόπο τον εχθρό, και το κάνουν επίτηδες.

Δίνουν στη δημοσιότητα την φωτογραφία του πρύτανη κ. Μπουραντώνη γιατί γνωρίζουν καλά ότι η δύναμη της εικόνας είναι τέτοια που θα περάσουν το μήνυμά τους και σε άλλους.

«Μην τολμήσετε να μας πάτε κόντρα, θα έχετε την ίδια τύχη», λένε οι… κύριοι της «πρωτοβουλίας μαχητικής αλληλεγγύης».

Αυτό ακριβώς ήθελαν, αυτό ακριβώς πέτυχαν, και όλοι εμείς τους δίνουμε το βήμα να περάσουν το μήνυμά τους.

Η εισβολή στο γραφείο του πρύτανη, ο προπηλακισμός του και η εφαρμογή ενός νέο… νόμου 4.000 περί τεντιμποϊσμού, με το κρέμασμα της πινακίδας στο λαιμό ενός καθηγητή, συνιστά την μέγιστη προσβολή στα πανεπιστημιακά ήθη.

Αν κι έχουμε πει πολλές φορές ότι κάποιοι έχουν εδώ και καιρό διαβεί τον Ρουβίκωνα, ότι τα Πανεπιστήμια έχουν πιάσει πάτο, φαίνεται ότι αυτό που έγινε στην ΑΣΟΕΕ απλά δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος πάτος.

Δεν είναι ούτε απλά τρικάκια που ρίχνει ο Ρουβίκωνας. Δεν καν οι… παρεμβάσεις στα σπίτια ή στα γραφεία ανθρώπων που θεωρούν εχθρούς.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ενέργεια που θα μείνει στην ιστορία, όπως έμεινε κάποτε το χτίσιμο γραφείου ενός πρύτανη ή ο ξυλοδαρμός ενός άλλου.

Ήττα και αποτυχία

Αυτή η εικόνα που διακινείται παντού είναι η ξεκάθαρη ήττα της Δημοκρατίας. Και είναι και η απόδειξη της πλήρους αποτυχίας της σημερινής κυβέρνησης που έλεγε ότι θα «καθαρίσει» τα πανεπιστήμια, ότι θα καθαρίσει τα Εξάρχεια, ότι της φταίει το άσυλο και γι’ αυτό το καταργεί για να φέρει την… κανονικότητα.

Όλα είναι μπούρδες, είναι πλήρης αποτυχία.

Και δεν εννοούμε να επιβληθεί αστυνομοκρατία στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ούτε λέμε ότι πρέπει κυριαρχήσει η θεωρία του «νόμου και της τάξης» που κάποιοι την βλέπουν ως «ξύλο και κρατική τρομοκρατία», κι όποιον πάρει ο χάρος.

Αυτό που λέμε είναι ότι δεν μπορεί εν έτει 2020 να εξευτελίζεται ένας πρύτανης, ένας καθηγητής, ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος με τέτοιο τρόπο.

Ακόμη κι αν είναι ιδεολογικός εχθρός, πρέπει να τον σέβεσαι κι όχι να τον παραδίδεις στα σκυλιά.

Τέτοια έκαναν οι Ναζί στους Εβραίους, κρεμώντας τους πλακάτ που έλεγαν «είμαι Εβραίος, είμαι ζώο», ή βάζοντάς το αστέρι στο μπράτσο.

Τέτοια έκανε το κράτος της αλήστου μνήμης Δεξιάς.

Και στο κάτω – κάτω τον εχθρό τον νικάς με επιχειρήματα, με άλλους τρόπους, κι όχι εξευτελίζοντάς τον. Δεν παίρνεις αξία κάνοντας τέτοιες ενέργειες.

Μου θύμισε τον ομηρικό Αχιλλέα, που ενώ νίκησε τον Εκτορα στο πεδίο της μάχης, στη συνέχεια τον εξευτέλισε σέρνοντάς τον κι επιδεικνύοντάς τον ως λάφυρο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι από χθες που κυκλοφόρησε η φωτογραφία της ντροπής έχουν εξαφανιστεί οι διάφοροι «προοδευτικοί», οι «ευαίσθητοι» με τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι «επαγγελματίες αριστεροί» που εξεγείρονται ακόμη και με τα πιο αστεία θέματα.

Η Ελλάδα έχει πιάσει πάτο. Η Παιδεία είναι διαλυμένη, με ευθύνη και των εκάστοτε κυβερνήσεων αλλά και των διάφορων «προστατών» που παρεισέφρησαν τα τελευταία χρόνια και κάνουν κουμάντο.

Όταν όλοι καταλάβουν ότι ο εξευτελισμός του πρύτανη είναι η κόκκινη γραμμή, ίσως τότε να αλλάξει κάτι.

Δυστυχώς η εικόνα αυτή δεν θα φέρει καμιά αλλαγή. Το αντίθετο μάλιστα, θα τρομάξει ακόμη κι εκείνους που έχουν την τόλμη να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις απαραίτητες για την Ελλάδα. Και δεν εννοώ ούτε την άτολμη κυβέρνηση, ούτε το πολιτικό σύστημα που στρουθοκαμηλίζει επικίνδυνα.