Ο Παναθηναϊκός σημείωσε στο πρωτάθλημα που τελείωσε 30 γκολ. Σκόραρε κατά μέσο όρο ένα γκολ ανά παιχνίδι και είχε την 7η χειρότερη επίδοση της Superleague. Λιγότερα γκολ από τους «πράσινους» σημείωσαν οι Λεβαδειακός, Λαμία, Λάρισα, Απόλλων και οι υποβιβασμένοι Πλατανιάς και Κέρκυρα.

Η αποχώρηση του Μάρκους Μπεργκ, το αναιμικό και σύντομο πέρασμα του Τσάβες, ο τραυματισμός του Λουτσιάνο, ο ανήμπορος ελέω τραυματισμών Μολίνς και τα λίγα ματς του δανεικού Μυστακίδη, ανάγκασαν τον Μαρίνο Ουζουνίδη να πάει με βασικό επιθετικό έναν… μέσο. Ο Χρήστος Δώνης ήταν φιλότιμος, υπερέβαλλε εαυτόν, προσπάθησε να κάνει το καλύτερο, αλλά ούτε επιθετικός είναι, ούτε… γεννήθηκε σκόρερ.

Η φετινή σεζόν δίνει ένα μάθημα στον Παναθηναϊκό σχετικά με τη μεταγραφή που πρέπει να κάνει για ποδοσφαιριστή άνω των 23 ετών. Ένας έμπειρος φορ, με έφεση στο σκοράρισμα, πρέπει να αποτελέσει για τον Νίκο Νταμπίζα και για τον νέο προπονητή την απόλυτη προτεραιότητα στο μεταγραφικό παζάρι.

Είτε από την Ελλάδα, είτε από το εξωτερικό, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει μια πολύ προσεκτική επιλογή. Διότι δεν έχει δικαίωμα στο λάθος. Ο φορ που θα έρθει θα σηκώσει όλο το βάρος, καθώς εναλλακτικές λύσεις δεν θα υπάρχουν. Πίσω απ’ αυτόν θα αναγκάζεται ο νέος προπονητής να κάνει αλχημείες «τύπου Δώνη».

Μια ομάδα που δεν έχει το εύκολο γκολ είναι… μισή ομάδα. Για οποιονδήποτε προπονητή είναι περισσότερο εύκολο να φτιάξει ένα σύνολο που πίσω θα κρατάει, ακόμα κι αν η ποιότητα των ποδοσφαιριστών δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Όταν, όμως, χρειάζεται να «χτίσεις» και να «εκτελέσεις», πρέπει να έχεις τα κατάλληλα υλικά. Και αυτά οφείλει να ψάξει ο Παναθηναϊκός.