Από τα σκίτσα στα κόμικς του Αλαν Μουρ, η μάσκα του αινιγματικού αναρχικού V έφτασε να γίνει το σήμα κατατεθέν των πιο δυνατών χάκερ στο Διαδίκτυο αλλά και χιλιάδων διαδηλωτών εναντίον πολιτικών και τραπεζών. Η χαρακτηριστική άσπρη μάσκα με το αινιγματικό χαμόγελο είναι έμπνευση του βρετανού σκιτσογράφου Αντριου Λόιντ για τη βρετανική σειρά κόμικς «V for Vendetta», εμπνευσμένη από τον Γκάι Φοκς που προσπάθησε να ανατινάξει το βρετανικό Kοινοβούλιο το 1605. Η δημοτικότητά της, ωστόσο, εκτοξεύτηκε το 2006 στην κινηματογραφική μεταφορά των κόμικς με τον πρωταγωνιστή Χιούγκο Γουίβινγκ να τη φοράει σε ολόκληρη τη διάρκειά της. Δύο χρόνια αργότερα, η ομάδα ακτιβιστών-χάκερ Anonymous τη φόρεσαν σε διαδήλωση κατά της sαϊεντολογίας και έκτοτε την καθιέρωσαν ως σήμα τους. Ο ιδρυτής του Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ φόρεσε μια τέτοια μάσκα στην ομιλία του στο Occupy London Stock Exchange. Και παρόλο που οι αστυνομικές δυνάμεις τον ανάγκασαν να τη βγάλει, η κίνηση αυτή ήταν αρκετή για να διαδώσει τη χρήση της σε όλους τους διαδηλωτές ανά τον κόσμο. Η επιτυχία της μάσκας είναι πλέον τέτοια ώστε η κατασκευαστική εταιρεία Rubies Costume Company, που έχει τα δικαιώματά της, πουλάει γύρω στα 100.000 κομμάτια τον χρόνο στη διεθνή αγορά.

«Καριέρα» και πριν τον κινηματογράφο έκανε η μάσκα φαντάσματος που το ευρύ κοινό γνώρισε μέσα από την ταινία «Κραυγή αγωνίας» του 1996. Η «Ghostface» όπως είναι το όνομά της από τον πρωταγωνιστή του φιλμ, βγήκε για πρώτη φορά στα καταστήματα των ΗΠΑ το 1991 με κοστούμια για Χάλογουιν. Οταν οι υπεύθυνοι της παραγωγής του φιλμ έκαναν το ρεπεράζ σε ένα εγκατελειμένο σπίτι, βρήκαν τη μάσκα πεταμένη και εντυπωσιάστηκαν από το σχέδιό της και αποφάσισαν να τη χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Το σχέδιό της θυμίζει έντονα τον πίνακα του Εντβαρντ Μουνκ «Κραυγή», το εξώφυλλο του άλμπουμ των Pink Floyd «The Wall» του 1979 καθώς και τα φάντασμα που εμφανίζονταν τη δεκαετία του 1930 στο καρτούν Betty Boop.

Εμπνευσμένη από ιστορικά γεγονότα, είναι το «σιδηρούν προσωπείο», η μάσκα που φοράει ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Δουμά «Ο Υποκόμης της Βραζελόνης» και εκδόθηκε μεταξύ 1847 και 1850. Σύμφωνα με την πλοκή του, όταν το 1638 ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΓ’ και η βασίλισσα Αννα η Αυστριακή απέκτησαν δίδυμα, προκειμένου να μη διαταράξουν τη διαδοχή στον θρόνο, αποφάσισαν να εξορίσουν το ένα από τα δύο παιδιά. Ομως για να μη βλέπουν το πρόσωπό του οι γύρω του και υποπτευθούν το μυστικό εξαιτίας της ομοιότητας με τον βασιλιά, τού εφάρμοσαν στο πρόσωπο μια σιδερένια μάσκα. Η εφαρμογή της στο κεφάλι του Φιλίππου έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να τη βγάλει χωρίς να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του. Στη μεγάλη οθόνη, τη μάσκα φόρεσε για πρώτη φορά το 1939 ο Λούις Χέιγουορντ και πιο πρόσφατα, το 1998, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο για την ταινία «Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείο».

Τρεις ταινίες χρειάστηκε να περάσουν προκειμένου να αποκτήσει τελικά ο βασικός ήρωας του θρίλερ «Παρασκευή και 13» τη χαρακτηριστική του λευκή μάσκα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο σκηνοθέτης Στιβ Μάινερ ζήτησε να κάνουν έναν έλεγχο στον φωτισμό του πρωταγωνιστή, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος από το πώς έγραφε στην κάμερα το έντονο μακιγιάζ του δολοφόνου που υποδυόταν ο Πάουλ Κράτκα. Ετσι, αποφάσισε να του προσθέσει μια μάσκα. Ο υπεύθυνος των ειδικών εφέ, Μάρτιν Τζέι Σαντόφ που ήταν οπαδός του χόκεϊ, είχε μαζί του τη μάσκα του τερματοφύλακα της αγαπημένης του ομάδας Detroit Red Wings, την οποία παρουσίασε στον σκηνοθέτη. Εκείνος ενθουσιάστηκε. Χρησιμοποιώντας μια ουσία που ονομάζεται VacuForm, κατάφερε να δημιουργήσει ένα νέο καλούπι στο οποίο τοποθέτησε κόκκινα τρίγωνα και μικρές τρύπες για να της δώσει μια μοναδική εμφάνιση, δημιουργώντας την εκδοχή που όλοι πλέον γνωρίζουν.

Το πράσινο χρώμα είναι το χαρακτηριστικό της μάσκας που φοράει ο ιδιαίτερος υπερήρωας, πρωταγωνιστής στην ταινία «Η Μάσκα» του 1994. Αν και έγινε γνωστή από την ερμηνεία του Τζιμ Κάρεϊ, ως ιδέα ξεκίνησε το 1982 μέσα από τα κόμικς του Μάικ Ρίτσαρνσον. Σύμφωνα με την ιστορία, στην κανονική της μορφή η μάσκα είναι ξύλινη, αλλά όταν τη φορούν αρχίζει να αφομοιώνεται με το πρόσωπο ώστε να δώσει σε αυτόν που τη φορά υπερδυνάμεις.

Απλή αλλά ιδιαίτερα θαυματουργή είναι η μάσκα του Ζορό, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1919 στο περιοδικό «All-Story Weekly». Ο φανταστικός ήρωας του Τζόνστον Μακ Κάλεϊ, προκειμένου να κρύψει τα χαρακτηριστικά του κάτω από το μεγάλο μαύρο καπέλο του, φοράει μια δετή μάσκα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του. Κατά τη μεταφορά της ιστορίας στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αν και τα κοστούμια και τα αξεσουάρ του άλλαξαν, το μόνο σταθερό σημείο στην εμφάνιση του Ζορό ήταν η μαύρη μάσκα του από χοντρό ύφασμα.

Περισσότερο κράνος παρά μάσκα είναι η μαύρη κάσκα που φοράει ο ήρωας Νταρθ Βέιντερ στις ταινίες του «Πολέμου των άστρων» από το 1977 έως τα νεότερα σίκουελ. Εμπνευστής του είναι ο σκηνοθέτης του φιλμ Τζορτζ Λούκας αλλά τα μέγιστα στον σχεδιασμό του συνέβαλε ο ειδικός των σπέσιαλ εφέ Ραλφ Μακ Κουάρι. Τις τελευταίες πινελιές έβαλε ο Μπράιαν Μούιρ που επιμελήθηκε γενικά την εμφάνιση του συγκεκριμένου ήρωα, δίνοντας έμφαση στις απότομες γωνίες της μάσκας, ώστε να παραπέμπει σε ρομπότ.

Διπλή είναι η χρήση της μάσκας του Μπάτμαν, του σούπερ ήρωα που παρουσιάστηκε για πρώτα φορά στα κόμικς της DC Comics τη δεκαετία του 1940. Η μαύρη του μάσκα αφενός κρύβει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ώστε να παραμείνει μυστική η ταυτότητά του. Αφετέρου, τον προστατεύει από τυχόν τραυματισμό, ενώ οι ειδικές προεκτάσεις της που μοιάζουν με αυτιά, δένουν με τα στοιχεία της νυχτερίδας που έχει υιοθετήσει ο ήρωας. Γι’ αυτό και δεν σταματάει στο κεφάλι αλλά φτάνει μέχρι τον σβέρκο και κουμπώνει με την κάπα, αφήνοντας ακάλυπτο μόνο το στόμα. Στις κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές μεταφορές της ιστορίας, η μάσκα κατασκευάστηκε από δέρμα και καουτσούκ, προσδίδοντας ένα ακόμα πιο αυστηρό ύφος. Στην τελευταία ταινία, «Σκοτεινός ιππότης, η επιστροφή» του 2013, η μάσκα έγινε πλαστική, εφαρμοσμένη στα χαρακτηριστικά του προσώπου του πρωταγωνιστή Κρίστιαν Μπέιλ.