Η οικονομική ύφεση, που έπληξε και τους τηλεοπτικούς σταθμούς και αντανακλάται στα προγράμματά τους, ώθησε τους τηλεθεατές να γυρίσουν την πλάτη τους στα κανάλια, σύμφωνα με τη συγκριτική μελέτη δεδομένων της Nielsen Audience Measurement, που πρόσφατα έδωσε στη δημοσιότητα την (ετήσια) έκθεσή της για την τηλεοπτική περίοδο 2012-2013 (βλ. γράφημα).

Η συρρίκνωση της τηλεοπτικής αγοράς και η ένδεια του περιεχομένου είναι από τις βασικές αιτίες της εικόνας που έχει διαμορφωθεί, υποστηρίζουν θεωρητικοί και παρατηρητές των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Για παράδειγμα, το διάστημα 2005-2006 από τις τηλεσυχνότητες μεταδίδονταν προγράμματα ελληνικής μυθοπλασίας (συνολικά 37 σειρές από τέσσερα κανάλια), τυπολογία εκπομπών που πέρυσι είχε μόλις έξι παραγωγές (συμπεριλαμβανομένων και των καθημερινών).

Τα στελέχη των καναλιών, πάντως, κάνουν λόγο για «συντήρηση δυνάμεων». «Οι Αμερικανοί λένε «το περιεχόμενο είναι ο βασιλιάς». Οταν δεν υπάρχει, αναπόφευκτα καταγράφονται απώλειες» εξηγεί ο Στέλιος Παπαθανασόπουλος, καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στο μεταξύ, η τηλεοπτική αγορά συρρικνώθηκε. Εκλεισε το Alter, καταργήθηκε η ΕΡΤ. «Με την ακύρωση της ΕΡΤ ακυρώθηκαν και τα ιδιωτικά κανάλια» υποστηρίζει ο Γιώργος Καντζιάς, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτισμικής Διαχείρισης – Νέων Τεχνολογιών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, εννοώντας ότι ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας, σε παρακμή και απαξίωση τα προηγούμενα χρόνια ώς το πρόσφατο κλείσιμό του, έπαψε να αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο επηρεάζοντας τον ανταγωνισμό.

Στην εποχή της κρίσης θα περίμενε κανείς να σημειώνεται άνοδος τηλεθέασης, αύξηση του χρόνου παρακολούθησης, διότι και οι συνθήκες υπαγορεύουν στον κόσμο να μείνει στο σπίτι και να βρίσκει διέξοδο στη διασκέδασή του από την τηλεόραση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει, παρατηρεί ο κ. Παπαθανασόπουλος, αλλά «όταν η τηλεόραση δεν επενδύει σε έναν καθοριστικό παράγοντα όπως τα σίριαλ, δομικό στοιχείο των οποίων είναι η φρεσκάδα, τότε η συνεχόμενη επανάληψη προκαλεί κόπωση».