Διαζύγιο εκ προοιμίου λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων παίρνουν στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά από τα μουσεία. Βαρετές επισκέψεις σε χώρους στους οποίους δεν επιτρέπεται να παίξουν και να φωνάξουν, όπου βλέπουν εκατοντάδες άγνωστα και ακατανόητα αντικείμενα. Και συχνά μαζί τους τρομοκρατημένοι συνοδοί –γονείς ή δάσκαλοι –που τρέμουν στην ιδέα ότι θα δεχθούν ερωτήσεις στις οποίες δεν θα γνωρίζουν να απαντήσουν. Αποτέλεσμα; Ολοένα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στους επισκέπτες και στα μουσεία, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.Τον πάγο αυτόν έρχεται να σπάσει η πολυσυλλεκτική έκδοση «Μιλώντας στα παιδιά για το παρελθόν», που εγκαινιάζει μια νέα σειρά, η οποία ευελπιστεί μέσα από τα βιβλία της να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν όλοι –και ιδιαίτερα τα παιδιά –το παρελθόν.

Για τον σκοπό αυτόν επιστρατεύθηκαν αναπτυξιακοί ψυχολόγοι, αρχαιολόγοι και μουσειολόγοι για να καταθέσουν την εμπειρία τους. Και μέσα από τα απλά γραμμένα αλλά διόλου απλοϊκά ως προς το περιεχόμενο κείμενα –τα οποία υπογράφουν διακεκριμένοι επιστήμονες τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό (πρόκειται για εμπλουτισμένη εκδοχή της αντίστοιχης αγγλικής έκδοσης) –μπορεί κάποιος να διαπιστώσει τον ρόλο των ψηφιακών και των έντυπων μέσων στην προσέγγιση του παρελθόντος. Να παρακολουθήσει μια κριτική παρουσίαση ηρώων ταινιών του Ντίσνεϊ σε σχέση με το πώς βλέπουν το χθες και ποια μηνύματα περνούν στο σήμερα. Να ανακαλύψει πώς ένας σκύλος που τρώει μακαρονάδα στην αυλή ενός μουσείου μπορεί να μεταμορφωθεί σε πρωταγωνιστή ενός πετυχημένου παιδικού βιβλίου. Να μάθει τα μυστικά της ταρίχευσης με μια Μπάρμπι και μερικές καραμέλες.

Ευχάριστη και με ενδιαφέροντα κείμενα όχι μόνο για εκπαιδευτικούς ή αρχαιολόγους αλλά για όλους όσοι έχουν παιδιά και αναζητούν τρόπους για να τα βοηθήσουν ώστε να κατανοήσουν και να αγαπήσουν το παρελθόν, η έκδοση ανοίγει και μια νέα σελίδα, δεδομένου ότι η δημόσια αρχαιολογία –εκείνη που είναι εκλαϊκευμένη, γοητευτική και κατά συνέπεια προσιτή στο ευρύ κοινό –δεν έχει ακόμη καταφέρει στην Ελλάδα να κερδίσει το έδαφος που δικαιούται ούτε στο πανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών ούτε στην πράξη, χωρίς βεβαίως να λείπουν οι λιγοστές φωτεινές εξαιρέσεις.