Οργασμός! Με την καλή έννοια που, ανάλογα με τις συνθήκες, και κακή τη λες! Δημιουργικός οίστρος! Τσουνάμι έμπνευσης και παραγωγής σαρώνει την Ελλάδα! Μωρέ τι έγινε ξαφνικά σε αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα και έδωσαν ραντεβού έτσι στα ξαφνικά και εν μέσω κρίσης ο Σαίξπηρ με τον Μάρλοου; Πούθε ξεπήδησαν όλοι τούτοι οι συγγραφείς και οι ραψωδοί που ολημερίς και ολονυχτίς τροχίζουν τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν; Πότε άνοιξαν οι ουρανοί και βρέχει λέξεις; Λέξεις, πολλές λέξεις, που μαζεύονται σαν νεροσυρμή και γίνονται έπη… Εγκωσα ο ασυγχώρητος στο έπος και στο υπερθέαμα έναν χρόνο τώρα! Σαν χαστούκια μου έρχονται. Να η ζωή του Θεοδωράκη! Να και η ιστορία της επιθεώρησης! Πάρε και μια Βέμπο να έχεις να πορεύεσαι!.. Γίνονται όλα αυτά μαζί έτσι αβίαστα; Παράδειγμα! Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες να γράψει κάποιος και τη ζωή της Μελίνας Μερκούρη και τον Τρωικό Πόλεμο; Και να έχω την αγωνία τι θα είναι το επόμενο! Συγγραφή λέγεται αυτό ή πατρόν; Οταν μάλιστα διαλέγεις και για πρωταγωνίστρια τη Δούκισσα Νομικού –το απόλυτο οφθαλμόλουτρο, δεν λέω, αλλά για ηθοποιός, ξέρω κι εγώ πάλι; Κάπως αλλιώς λέγεται. Εκτός και αν συμβαίνουν κοσμογονίες που δεν είμαι σε θέση να εμπεδώσω. Δηλαδή, αντί να μου κάνει εντύπωση που ο εγώ-ως-ηθοποιό-τον-ήξερα Θοδωρής Αθερίδης γράφει ένα καινούργιο έργο κάθε χρόνο, να αρχίσω να συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι ζουν εντός του και ο Τσιφόρος και ο Βασιλειάδης. Γιατί όχι;

Ιδια η βροχή, τα μάτια σου τα γκρίζα

Με ένα πράγμα μόνο δεν μπορώ να συμβιβαστώ. Που πάνω από έναν χρόνο τώρα με καταδιώκει ο ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος. Αθελά του, δεν λέω, αλλά μου έχει γίνει εφιάλτης! Τσουπ, ξεπετιέται μπροστά μου από αφίσες, από καταχωρίσεις, από διαφημίσεις σε στάσεις λεωφορείων. Ως άντρας, ως γυναίκα –no matter! –αλλά πάντα σε ρόλους ρετρό. Τι είναι αυτό τώρα; Υπάρχει ειδικότης «ρετροηθοποιός»; Γιατί ο Λουδάρος, παλιά, ήταν ένας ευτραφής, χορταστικός ηθοποιός. Θα τον ξεχάσω εγώ στο «Μαγειρεύοντας με τον Ελβις»; Αριστούργημα! Εβαλε μετά αμέτι μουχαμέτι να αδυνατίσει και έγινε μια υπενθύμιση ρετρό φιγούρας που δεν είναι και για χόρταση…

Στα γκρίζα φώτα σε ζητώ, για σένα μόνο ξενυχτώ

Εδώ που τα λέμε, βέβαια, ο συμπαθής κατά τ’ άλλα ηθοποιός δεν είναι και η πιο ακραία περίπτωση νεοελληνικού ονειρικού ρεαλισμού. Εδώ είδα τις προάλλες τη Χριστίνα Παππά (το να προσδιορίσεις ακριβώς την ιδιότητά της δεν είναι εύκολη περίπτωση, διότι το και λίγο ηθοποιός και λίγο περιφερόμενη τηλεπερσόνα και λίγο real νοικοκυρά δεν ξέρω αν έχει ταυτοποιηθεί ως διασταύρωση) να μιλάει για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και να λέει τα καλυτερότερα για το πολιτικό του έργο. Διότι, σου λέει, μια φορά που τον γνώρισε στην Ιταλία ήταν πάρα πολύ ευγενικός. Σε πρωινάδικο, δε, όλα αυτά!.. Μπορώ τώρα εγώ να αντισταθώ σε αυτό το υψίστου κύρους πολιτικό κριτήριο;

Αλλά εδώ, αγάπες μου, άνοιξαν πιο σοβαρά θέματα. Εμφύλιος προ των πυλών. Οι αδερφοφάδες με εξτένσιονς! Η Λία Βίσση έδωσε συναυλία για τις «Ανοιχτές πληγές της Ευρώπης». Μα είναι πράγμα τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια να στήνει ολόκληρη συναυλία κόντρα στην αδελφή και στη συμμετοχή της στη Γιουροβίζιον;

Τελευταία Νέα