«Εμπιστεύομαι ωστόσο περισσότερο τον ψόγο παρά τον έπαινο», προσθέτει. «Γιατί ακόμη και εκεί που υπάρχει φθόνος, δεν τον παίρνει κάποιον να εκτεθεί με αρνητική κριτική σε ένα πολύ καλό βιβλίο, αφού κρίνεται και ο ίδιος. Περιμένει το αδύνατο σημείο σου. Οι ποιητές όμως δεν είναι πρωταθλητές. Δεν είναι σαν τον Μπούμπκα. Μπορεί και να περάσεις κάτω από τον πήχη. Επιπλέον, ο ποιητής κάπου κάπου μετρά τη σερμαγιά του. Είναι κάτι που το χρειάζεται περισσότερο ο ποιητής και λιγότερο ο αναγνώστης. Αλλά πρέπει να το βγάλει από μέσα του για να πάει παρακάτω».

Πιο πρόσφατη συλλογή του είναι η «Αψινθος» (2012), ενδιάμεσα και η απόδοση που έκανε στο «Ασμα Ασμάτων», θέλοντας να γράψει ένα μεγάλο ερωτικό ποίημα. Εκεί έχωσε εμβόλιμο και έναν στίχο που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο: «Θα το νηστέψω το φιλί ώσπου να με φιλήσεις». Με τα βιβλία αυτά, όπως και με το «Γυναικών» (πεζά) αλλά και τον συγκεντρωτικό τόμο της ποίησής του που μόλις κυκλοφόρησε, πέρασε το κατώφλι του εκδοτικού οίκου Μελάνι της συζύγου του Πόπης Γκανά. «Υπήρξα μονογαμικός με τους εκδότες μου», λέει. «Τους απάτησα μόνο με τη γυναίκα μου!».