Η σύντροφός μου πάσχει από οριακή διαταραχή προσωπικότητας και ακολουθεί ατομική ψυχοθεραπεία εδώ και δύο χρόνια. Ζηλεύει υπερβολικά και με πνίγει με την επιθετικότητά της. Πώς να το διαχειριστώ;

Τα άτομα με διαταραχές προσωπικότητας αντιμετωπίζουν χρόνιες δυσκολίες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Η κεντρική αυτή ψυχολογική τους «αναπηρία» αναπόφευκτα επιβαρύνει την οικογένεια, τους φίλους και τους συντρόφους τους. Η έντονη αστάθεια στην αυτοεικόνα της συντρόφου σας, τη διάθεση και τη συμπεριφορά της είναι συμπτώματα μιας οριακής προσωπικότητάς. Αστάθεια στην ταυτότητα σημαίνει και αστάθεια στις σχέσεις. Ομως στις ερωτικές σχέσεις η παθολογία του χαρακτήρα και οι βαθύτεροι φόβοι θα εκδηλωθούν με έναν πιο «πρωτόγονο» και ακατέργαστο τρόπο. Η χαρακτηριστική εξιδανίκευση και απομυθοποίηση του σημαντικού άλλου ενδεχομένως ερμηνεύει και την επιθετικότητα που σας εκδηλώνει. Ο θυμός της και η ζήλεια της μπορεί να επιδεινώνονται όταν νιώθει ευάλωτη στην εγκατάλειψη από εσάς. Ο φόβος της εγκατάλειψης τυφλά δημιουργεί και μια εξαρτητική συμπεριφορά απέναντί στον άλλον και εκεί μπορεί να εκλυθούν και ζηλοτυπικές συμπεριφορές, κτητικότητα, παρορμητισμός και «υστερικές» αντιδράσεις. Προσπαθήστε να βάλετε όρια στη σύντροφό σας και εξηγήστε της ότι χωρίς αυτά η σχέση σας θα διαλυθεί, όπως ενδεχομένως οι υπόλοιπες σχέσεις στη ζωή της. Ταυτόχρονα ενισχύστε τη στο να μη σταματήσει την ψυχοθεραπεία της, καθότι τα άτομα με διαταραχές προσωπικότητας κατά κανόνα χρειάζονται μακροχρόνια θεραπευτική στήριξη ούτως ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν ώς έναν βαθμό τα δυσλειτουργικά μοτίβα της συμπεριφοράς τους.

Αδυναμία σεξουαλικής κορύφωσης

Είμαι μια σεξουαλικά ενεργή γυναίκα με πολλούς ερωτικούς συντρόφους, χωρίς μόνιμες σχέσεις, τις οποίες αποφεύγω.

Η δυσκολία μου έχει να κάνει με την αδυναμία μου να φτάσω σε οργασμό, γεγονός το οποίο με λυπεί και μου δημιουργεί ενοχές απέναντι στον εκάστοτε σύντροφό μου.

Οι έντονες εναλλαγές σεξουαλικών συντρόφων ίσως αντισταθμίζουν το άγχος σας για τη σεξουαλική σας «ανεπάρκεια», προσδίδοντάς σας μια αίσθηση «παντοδυναμίας» και ελέγχου στο άλλο φύλο, η οποία ουσιαστικά σας λείπει. Η απουσία οργασμού δεν αποτελεί πρόβλημα παθολογικό από μόνο του αν αυτό δεν το αντιλαμβάνεστε εσείς ως εμπόδιο στην ερωτική σας ζωή και την αυτοεικόνα σας. Το άγχος, οι ενοχές και η μη δυνατότητα διατήρησης μια μόνιμης σχέσης είναι φαινομενικά παρενέργειες της απουσίας οργασμού, αλλά ενδεχομένως και αιτίες της και μηχανισμοί που τη διατηρούν. Η αποφυγή σας να εμπλακείτε μακροχρόνια σε μια σχέση δεν σας επιτρέπει να δοκιμάσετε τη σεξουαλικότητά σας σε ένα ασφαλές πλαίσιο. Αντίθετα σας εγκλωβίζει σε περιστασιακές συνευρέσεις όπου το συναίσθημα υπολείπεται και το άγχος της σεξουαλικής απόδοσης καραδοκεί. Ισως το βαθύτερο πρόβλημα να σχετίζεται με τον φόβο της εγγύτητας και η σεξουαλική σας «ανεπάρκεια» να είναι ένα σύμπτωμα αυτής. Δυσπιστία προς τους άνδρες, αρνητικές σεξουαλικές εμπειρίες στο παρελθόν, ψυχολογική κακοποίηση στην παιδική ηλικία, εσωστρέφεια, ενοχές με τον εαυτό και τη σεξουαλικότητα, δυσκολία να αφεθούμε και να χάσουμε τον έλεγχο… μπορεί να κρύβονται πίσω από το πρόβλημά σας. Μιλήστε με έναν ψυχολόγο για να διαλευκάνετε μαζί του τι συμβαίνει με τις σχέσεις σας και πώς μπορείτε να λειτουργήσετε αλλιώς μέσα σε αυτές.

Εργασιακή κόπωση

Είμαι εργαζόμενη μητέρα. Η δουλειά μου είναι η ζωή μου και αυτό με κάνει να νιώθω ένα μόνιμο άγχος, μια κόπωση και μια αδυναμία να αντλήσω χαρά από τη ζωή μου. Μήπως πάσχω από εξουθένωση;

Η σημερινή γυναίκα λειτουργεί μέσα από πολλαπλούς και συχνά αντιφατικούς ρόλους. Οι ρόλοι αυτοί αθροιστικά επιτείνουν το άγχος της γυναίκας σήμερα, η οποία πασχίζει να τα καταφέρει όλα και με έναν ιδεώδη τρόπο. Το μακροχρόνιο υψηλό επίπεδο στρες μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο της «εργασιακής εξουθένωσης» (burnout), που πλήττει ολοένα και περισσότερες τελειομανείς γυναίκες – καριερίστες και εμφανίζεται με τα ακόλουθα συμπτώματα: χαμηλή ενεργητικότητα, συναισθηματική εξάντληση, έντονους πονοκεφάλους, γαστρεντερικές δυσλειτουργίες, δυσκολία ικανοποίησης, χαμηλή ανοχή σε αρρώστιες, μειωμένη εργασιακή απόδοση και κοινωνική απομόνωση. Προτείνεται η επίσκεψη σε παθολόγο για την αξιολόγηση της γενικής κατάστασης της υγείας σας και στη συνέχεια σε ψυχολόγο για τον έλεγχο του στρες.